Margreet heeft een hekel aan indringers, vooral als het honden zijn die in onze tuin zitten te poepen. Een bordje met verboden toegang hielp niet, omdat honden kunnen niet lezen. We hopen dat het schapenhek wèl gaat helpen.
We zijn een weekend uitgenodigd voor de IOTA contest in Burgh Haamstede op het eiland Schouwen Duiveland en ja hoor…de duiven maken ons wakker als de zon opkomt. Na een week verschrikkelijk hard gewerkt te hebben heb ik wel zin in gezellig Belgisch gezelschap. Hans gaat zenden en eten maken, de Belgen gaan zenden en eten. Claude ON7TK had in zijn kelder nog wat mooie wijntjes gevonden… Genieten! Ook van het mooie Vlaamse taaltje. Ik ga fietsen, en uitrusten. Het dorpje is charmant en er heerst een goede gemoedelijke sfeer. Er is een kasteel waar de schoonfamilie van Ben nog iets mee te maken heeft. Maar ik mag niets zeggen over de deelname aan de zwaarste marathon van Nederland die Chris en Ben hier 5 jaar geleden hebben gelopen met goed resultaat.
Vandaag is het Zeeuwse weer iets minder en heeft keuzestress: motregen, dikke druppels, zon of wind. Dus heerlijk gefietst, heen door het bos naar Neeltje Jans, en terug langs de Oosterschelde, wind in de rug en voeten stil op de trappers. Ik heb geen bultruggen gezien. Bij de warme bakker heb ik een warme Zeeuwse bolus gescoord. Het was de laatste en hij was warm, zoet en heerlijk. Het zadel van de fiets is wat plakkerig geworden.
Vanaf dit schapenweitje werden 2150 verbindingen gemaakt in de Islands on the Air contest 2022. Deelnemers waren Jacques Christoph DF3TJ, Jose ON4CJK, Jacques ON5OO, Ann ON5AR, Pascal ON5RA, Jean Jacques ON7EQ, Claude ON7TK, Joseph OP4K en Margreet K2XYL en ikzelf PB2T.
De score was flink beter dan vorig jaar en het weer ook. De pastamaaltijd die ik had bereid viel weer in de smaak, maar voor volgend jaar moet ik onthouden dat er iemand allergisch is voor champignons. Gelukkig had hij daarvoor pilletjes bij zich.
We zijn in Burgh-Haamstede om daar met een groep Belgen mee te doen aan de islands on the air contest. De reden dat er Belgen meedoen is dat ze in België geen eilanden hebben. De reden dat ik meedoe is mijn korte Nederlandse roepnaam. De vrijdag middag en de zaterdagochtend werden benut om de zaak te installeren: twee shacks in van die pakketbezorgbusjes, twee spiderbeams, een dipool voor 40 meter en een vertical voor 80 meter.
Vanmiddag waren we op de Via Gladiola in Nijmegen voor de intocht van de vierdaagse. Onze bikkels Ben en Bert hadden daar succesvol hun 3×50 kilometer afgerond. Ben mag nu zelfs het cijfer 3 op het lint van zijn vierdaagsekruis dragen en is daarmee de topscorer van ons gezin.
Het was ontzettend gezellig in Nijmegen.
Vorige week heb ik een arrow antenne besteld. Dit is een combi antenne voor 2 meter en 70 centimeter, speciaal bedoeld om verbindingen via satellieten te maken. Gisteren had ik al wat geluisterd en vandaag mijn eerste verbinding (tenminste als je die van 47 jaar geleden als PI1KMA niet meetelt) gemaakt met EA5WA in Spanje via AO-91. Anders dan de foto doet vermoeden werd deze verbinding binnen gemaakt. Het regent namelijk….
Er is nog een verschil met 1975. Toen moest je vaak 1 à 2 jaar op de papieren QSL kaart wachten. Nu is deze verbinding via Logbook of the World al bevestigd.
Voor mijn 65e verjaardag had ik van de kinderen twee kaartjes voor soldaat van Oranje gekregen. Gisteren was het eindelijk zover dat we naar deze spectaculaire musical gingen. We hadden prima stoelen op de 1e rang. Het verhaal was bekend en boeiend, maar met ook veel humor. De eindstrijd was met veel vuurwerk en ontroerend toen de bevrijding kwam.
We zaten te gniffelen bij het telkens terugkeren van zendapparatuur, die vanuit Engeland naar Nederland werd gesmokkeld. In het geheim werd dan verbinding gemaakt met de geallieerden en daarvoor zaten dan 5 dames in uniform achter de apparatuur in morse te zenden, precies zoals dat in Bletchly Park gebeurde in de tweede Wereldoorlog. We hadden dat al gezien tijdens een rondleiding ter gelegenheid van het 100 jarig bestaan van de RSGB de zendamateur vereniging van Groot Brittannië.
In de pauze stond er een tafeltje voor ons klaar met een glas wijn en flink wat snacks. Ook handig was onze parkeerplaats dicht bij de uitgang zodat we niet in de vertrekfile kwamen. Voor hen die de musical nog niet hebben gezien: Het is echt de moeite waard.
Door onze vakantie zijn we later dan normaal met het laten vollopen van het zwembad. Maandag heb ik het bodempje water dat er nog in stond weggepompt en kikkers en padden eruit gegooid. Op dinsdagmiddag was het zwembad vol. Door de chemische reactie van ijzerhoudend grondwater en chloor had het water de kleur van thee. Na een nacht filteren zag het er al heel acceptabel uit. Helaas is de temperatuur van het grondwater twaalf graden en dat is voor ons te koud om in te zwemmen. Inmiddels is dankzij nog meer filteren de kleur van het water blauw en dankzij het schitterende weer de temperatuur 18 graden. Ik kon het niet laten het even uit te proberen. Kijk ook even naar de mooie paarse verbena op de achtergrond.
Op donderdagmorgen zijn we naar Hochbühl (DM/BW-850), een top die we nog niet eerder hadden “bedwongen”, gegaan. Het was een makkelijke en leuke wandeling, met tal van vlinders, waarbij de keizersmantel een voorliefde voor paardenpoep bleek te hebben. Op donderdagmiddag ging Hans Jan DJ5AN/PA1TT even helpen om te EUDXF stand in te richten en daarna was er weer alle tijd voor het eigenlijke doel van onze reis naar Friedrichshafen. Het was een feest om onze vrienden en vriendinnen zendamateurs uit Europa en daarbuiten in levende lijve te zien en te omhelzen. Ik besef hoeveel vrienden en kennissen we in de laatste 30 jaar hebben gekregen en er zijn ook weer nieuwe contacten gelegd met mensen met een ècht verhaal.
Tijdens de IARU International Meeting op vrijdag werd Hans vereerd met de G2BVN Roy Stevens Memorial Trophy, de hoogste IARU Region 1 onderscheiding, voor zijn inspanningen voor IARU Region 1 en ‘s-avonds hoefde er niet te worden gekookt vanwege de uitstekende hapjes die tijdens de DARC receptie werden geserveerd. Al snel hadden we gezellig tafelgezelschap gevonden en het was jammer dat de receptie al zo snel weer was afgelopen.
Op zaterdag waren we voornamelijk te vinden in de EUDXF stand, maar ook bij de ons omringende DX-clubs. De drank vloeide rijkelijk, vooral bij de Franstaligen.
Twee dagen liepen we met een big smile over de beurs. Tot volgend jaar 73/88.
Alhoewel we de terugreis in twee delen hadden willen hakken, bleken we op zondagmorgen al om 11 uur klaar te zijn voor vertrek. We zijn daarom maar in één ruk terug gereden. Er was weinig vrachtverkeer en dat maakte de rit door Duitsland gemakkelijk.
De rit naar Friedrichshafen viel reuze mee. Het was nog geen 500 km. Het enige onverwachte was de San Bernardinopas, klimmen tot zo’n 1650 meter en daarna omlaag door een tunnel. Om 17h30 uur kwamen we aan op de parkeerplaats van de Messe in Friederichshafen, waar we een plekje hebben gevonden naast Egbert ON4CAS en zijn Else. Er zijn al best veel campinggasten als je je realiseert dat de beurs op vrijdag begint. Onze eerste avond werd afgesloten met een fikse onweersbui. Natuurlijk had ik niet geluisterd naar het advies om bij harde wind de luifel in te klappen of met scheerlijnen vast te zetten. De meegeleverde twee reserve scharnieren kwamen goed van pas en zijn inmiddels geïnstalleerd.
btblog2016 