Bij nachtvorst in het voorjaar moeten de tere fruitbloesems worden beschermd door een laagje water. Toen ik vannacht wakker werd hoorde ik de waterpompen al brommen. Vanmorgen bij daglicht ben ik het gaan bekijken. Ik heb nog even een gezellig praatje gemaakt met de fruitboer en weet nu precies dat je als de temperatuur boven nul komt nog even door moet gaan met sproeien.
Het was een mooie zonnige dag vandaag. Met behulp van Ben zijn zaagtafel, de kettingzaag en een nieuw kloofbijl werd de stapel coniferenhout die achter ons huis ligt tot brandbare blokken omgetoverd. We zijn dik over de helft.
Ik ben blij dat we dit jaar al twee keer op vakantie zijn geweest. Margreet ook, maar die vindt dat dat ze dat niet mag zeggen. Na het afkondigen van aanvullende bewegings-beperkingen tot 1 juni is het maar afwachten of we dit jaar nog wel op vakantie kunnen. Gelukkig hebben we een tuin. Oorspronkelijk wilden we niet te veel groente verbouwen omdat we in het oogstseizoen toch niet thuis zouden zijn. Dat lijkt nu anders uit te pakken en vooruitlopend op de mededeling van onze Minister President zijn we vanmiddag bij de Coöperatieve in Zoelen wat extra groentezaad gaan halen. Met de brandnetels waren we ook nog niet klaar en ook daar is weer wat aan gedaan. Al dat gegraaf en geharkt is ook nog eens goed voor de conditie.
Deze foto is gemaakt om gefundeerd mee kunnen praten over de opwarming van de aarde en de verandering van het klimaat. Een soortgelijke foto hebben we vorig jaar gemaakt op 24 maart. Dit jaar staat onze magnolia een week eerder in bloei dan het jaar daarvoor. Verder hebben we hebben prikkerig onkruid als bramen en brandnetels gerooid. We staan onder de krassen en bulten.
Gisteren dachten we nog dat Chris een week in Nederland zou zijn. Als een soort van feestmaal voor de verloren zoon had ik een grote hoeveelheid asperges besteld. Chris had een flinke lijst met personen die hij moest gaan spreken. Als die ineens vanuit huis moeten gaan werken is zo’n bezoek aan Nederland niet zinvol. Chris’ reis werd daarom op het laatste moment afgezegd. Maar goed ook want de terugreis naar Curaçao had waarschijnlijk niet kunnen doorgaan en dan hadden wij een paar weken met hem opgescheept gezeten.
Gisteren hebben Margreet en ik de eerste kilo asperges naar binnen gewerkt. Met hulp van Ben gaan we morgen de rest te lijf. Asperges blijven lekker.
Gisteren zijn we in één ruk naar huis gereden. De 725 kilometer waren prima te doen, vooral omdat de snelwegen in het Oosten van Duitsland lekker rustig zijn. Onderweg hebben we nog wat Kasseler karbonade en rode Spätburgunder wijn gescoord. Vandaag eten we voor het eerst dit jaar asperges. Ter vergelijking: vorig jaar was de eerste keer op 18 maart.
Vanmorgen was het stralend weer, echt ski-weer. Helaas was de achterbak van onze auto dichtgevroren en kon ons plan om naar beneden te stuiven niet doorgaan. We zijn daarom maar weer gaan wandelen. Vlcinec (OK/KA-010) was een top die we nog niet eerder hadden beklommen. Het was een stevige maar niet moeilijke wandeling over mooie witte bosweggetjes tussen kabbelende beekjes. Na onze wandeling zijn we gaan lunchen in Boži Dar dat met een hoogte van 1028 meter claimt de hoogstgelegen stad in Midden Europa te zijn. Inmiddels was het warmer geworden, waardoor de achterbak weer open kon en we bij onze ski-uitrusting konden. We hebben geskied, maar omdat de sneeuw op weg naar het dal steeds slechter werd hebben we het bij één afdaling gelaten. Beneden moesten we een skipas kopen. Voor het eerst in ons prille leven werden we toch even met onze neus op de feiten gedrukt. In Tsjechië krijgen oudjes boven 63 jaar senioren korting. Die hebben we uiteraard dankbaar aanvaard.
 | Albert op Curaçao |
| Albert op Laatste blog van 2019 |
| Albert op op de voorpagina |
| Albert op IC-7300 |
| Albert op asperges en lam |
