Ook in Nederland gaat het goed met ons. Gelukkig is het niet al te koud en heb ik al wat in de tuin kunnen doen. Het moestuintje is omgespit en de eerste rij peultjes is gezaaid. Nu maar afwachten dat ze niet worden opgegeten door de duiven en merels. Een andere regelmatige bezoeker van ons terras is hierboven te zien.
Onze laatste ochtend op Sint Maarten / Saint Martin hebben we doorgebracht op het strand van Orient Bay. Een lekkere temperatuur, veel zon en een stevige wind. Kortom heerlijk. Nog even geluncht en gedoucht om vervolgens naar het vliegveld te gaan. Jammer dat ze twee en een half jaar na de laatste orkaan de boel nog steeds niet op orde hebben daar. Onze vlucht vertrok drie kwartier te laat omdat het regende. Daar had de KLM crew geen rekening mee gehouden. Toch kwamen we op tijd aan op Schiphol. Wat was dat wennen.
Vanmorgen in alle vroegte hadden we een apeninvasie in onze tuin.
Brett, PJ2BR suggereerde vorige week al dat ik als ik ooit naar Anguilla zou gaan, ik contact op moest nemen met Ira VP2EIH. We hadden een dag over en vandaag zijn we met de boot van Marigot naar Anguilla gegaan. De overtocht duurde een half uurtje. Ik had met Ira afgesproken dat ik de lunch zou betalen en dat hij ons het eiland zou laten zien.
Kort na aankomst kwam hij aangereden en heeft er veel werk van gemaakt ons zijn eiland te showen. Ook mocht ik vanuit de shack van Ira een paar verbindingen maken om landje 92 aan mijn lijstje van “actief vanuit” toe te voegen.
Vanmorgen had ik een bestuursvergadering van de Yasme Foundation. De meeste bestuursleden zaten bij de Hamcation in Florida, waar wij oorspronkelijk ook naartoe hadden gewild. Ik nam deel op afstand via GoToMeeting. ’s Middags zijn we naar het strand gegaan. Naar Orient Beach waar we tien jaar geleden ook zijn geweest. Het stand is er nog steeds en ziet er prima uit. De huisjes zijn allemaal weggeblazen door orkaan Irma in 2017. Het park biedt helaas een troosteloze aanblik. Aan het eind van de middag zijn we boodschappen gaan doen. Op de terugweg kregen we een echte tropische bui op ons dak. De laatste helling naar ons huisje was daardoor spiegelglad. De auto hebben we beneden laten staan en later opgehaald.
Op vrijdagmorgen hebben we ons door een taxi van Grand Case naar het vliegveld van Sint Maarten laten brengen. Voor de extra dag huurden we een klein autootje dat maar ternauwernood tegen de heuvels op kan komen. We konden al een dag eerder terecht in een Airbnb in Dawn Beach in het Noordoosten van het Nederlands deel van het eiland. Ons huis is zeer ruim en er hadden nog makkelijk twee personen bijgekund. Nadat we onze koffers hadden gestald in de Airbnb zijn we naar de Boardwalk in Philipsburg gegaan, waar we bij Pirates in Paradise een paar Coronaatjes en een goede lunch hebben gehad. Margreet haar favoriete terras (zie ons blog van januari 2010) bestaat niet meer. Er is daar nu een diamantwinkel.
Er gaat een leuk verhaal over de verdeling van Sint Maarten door de Nederlanders en de Fransen. De twee gouverneurs moesten gaan lopen langs de zee, elk in tegengestelde richting. Waar ze elkaar weer zouden ontmoeten zou het andere eind van de grens komen. Frankrijk kreeg 54 en Nederland 32 vierkante kilometer. De Franse Gouverneur had van tevoren wijn gedronken en was daardoor wat fitter dan zijn Nederlandse evenknie die aan de jenever had gezeten. Ook zou de Fransman vals hebben gespeeld door hard te lopen. Maar ja, hij kon het tenminste nog.
Op zaterdag konden we onze huurauto inruilen voor een groter exemplaar. Onze SsangYong SUV vliegt de bergen op. De dame van het autoverhuur raffelde haar verhaal af en vroeg op een gegeven moment of het misschien te snel ging. Ik heb daarop bevestigend geantwoord, maar erbij verteld dat ik in ieder geval het standaard verhaal over de credit card garantie had begrepen. Daarna zijn we uitgebreid boodschappen gaan doen bij een echte Carrefour en vervolgens maar weer wat gaan drinken in de hoofdstad.
Een hele nieuwe ervaring is dat we nu al twee dagen achter elkaar een lifter hebben meegenomen: hardwerkende Antillianen die vanuit ons bungalowpark de steile berg over moeten zijn heel dankbaar voor het ritje in onze gekoelde auto.
Ons verblijf op Saint Barthélemy zit erop. Vanmorgen hebben we onze huurauto ingeleverd en ons bij de haven laten afzetten. De Voyager 3 bracht ons naar Saint Martin over een onstuimige zee. Onderweg kwam er een e-mail binnen dat onze vervolgtocht van Sint Maarten naar Saba was gecanceld. We zijn in Marigot, de hoofdstad van het Franse deel van het eiland, eerst maar eens gaan lunchen om vervolgens ons plan bij te stellen. Een Airbnb boeken voor dezelfde dag ging niet echt vlot. Via booking.com lukte het wat makkelijker. We hebben een luxe appartement gevonden aan het strand van Grand Case in het Noordwesten van het eiland. Op ons balkon hebben we genoten van gebakken garnalen met veel knoflook, terwijl over het strand de Reggae muziek naar ons toe kwam waaien. Ondanks het feit dat ik hier al eens radioactief geweest ben, heb ik toch maar een antenne gespannen en wat verbindingen gemaakt.
Vanochtend begonnen we met een rondje Etang de Saint Jean, een mangrove meer met een houten wandelpad (knuppelbrug in het Brabants). Daarna zijn we doorgereden langs de zoutpannen – die elk Caribisch eiland kennelijk heeft – naar Plage Salina, een prachtig rustig strand. Aan het eind van de middag hadden we nog wat energie over voor een wandeling door het bos naar Plage Colombier, dat vlak bij ons huisje ligt. Hans had zijn Suunto bij zich dus konden Hans en Greetje via de broodkruimeltjes de weg weer terugvinden. Ook zei dat horloge dat we met de wandeling 1000 cal. hadden verbrand. Zo konden we rustig een glaasje drinken bij het eten.
 | Albert op Curaçao |
| Albert op Laatste blog van 2019 |
| Albert op op de voorpagina |
| Albert op IC-7300 |
| Albert op asperges en lam |
