Morzine 2023

De Mur Suisse

Jacobsschelpen vooraf

klaar voor zwart

nog meer in de zon

rugby kijken

in de zon

flinke salade

waar gaan we naar toe?

Tijdens een vakantie wordt “uitrusten tot je je verveelt” geadviseerd, maar dat is onmogelijk tijdens een actieve skivakantie. Je bent 4 dagen ontzettend sportief bezig maar als beloning kun je het geploeter afsluiten met een gezellige après-ski, een jacuzzi/zwembad sessie en daarna een voortreffelijk en verrassend 3 gangen diner in Hôtel Alpen-Roc.

Zaterdag

Het was een grijze natte dag. Aan het einde van de middag was de skikleding doornat tot en met het ondergoed, maar het was heerlijk om tussen de bomen door op een dik pak witte sneeuw onze bochtjes te maken. Het gebied van Les Gets was voor iedereen gemakkelijk skiën. In de ski-kelder in het hotel kon onze kleding prima worden gedroogd. Chris had geluk met zijn handschoenen met vakje voor pasje en aan een vinger een ruitenwissertje om de skibril schoon te maken en had geen last van druppels op de skibril. Er waren veel gezellige Engelsen in het skigebied en de après-ski was anders dan met Nederlanders. Het werd een wedstrijd Rugby kijken in de pub: de Haka-bar was vol maar in Ô Chalet Burgers et Crêpes was er een gezellig happy hour met grote beeldschermen. De wedstrijd Frankrijk-Wales was spannend. ‘s Avonds was er een verrassend goed 3-gangen diner in het hotel.

Zondag

Vandaag was het tweede skigebied dat ook op loopafstand lag bezocht. Avoriaz is met zijn vele mogelijkheden een prachtig gebied met zelfs pistes naar Zwitserland. Het was mistig en slecht zicht. Het funpark voor de jeugd op de piste hebben we links laten liggen maar niet de restaurantjes met terras in de zon. Wij kregen daar een heerlijke lunch met een heeeel groot bord soep of salade. Lekker bochtjes gemaakt en op tijd naar de jacuzzi en het zwembad in het hotel. Als beloning een Rugby wedstrijd Ierland-Schotland en daarna lekker eten en uitrusten.

Maandag

“Le Mur Suisse” ze place to be. Een prachtig zonnige dag; tijd voor de “Spannendste” zwarte piste, de “Mur” die Chris en Ben vroeger al eens gedaan hebben. De allerfijnste piste voor mij is de Abricotine….niet al te moeilijk, niet te druk, 7 km lang en je kon lekker een snelheid maken van heb-ik-jou-daar….Genieten! aan het eind van de middag lekker après-ski in de zonnestoelen in een restaurantje vlak bij de gondel. Het werd nog even spannend omdat de gondel ruim een uur stil stond. De keuze of we blijven zitten op het zonnige terras of we gaan 5 km lopen op skischoenen was niet zo moeilijk. Uiteindelijk kwam alles goed. ‘s Avonds was er kaasfondue.

Dinsdag

Het sneeuwt flink op de piste, dus de oudjes hadden het zo gezien. We skiën alleen in de ochtend met als afsluiting een heerlijke lunch, glühwein en een Génépi schnapps van het huis. Deze kruidenlikeur is o.a. gemaakt van de alsemplant. Daarna hebben we (zonde succes) gezocht naar een handschoen met ritsje voor de liftpas en ruitenwissertje voor de skibril.

woensdag

De terugreis naar Nederland verloopt voorspoedig, zodat we ‘s avonds nog even naar de stembus konden.

Korte skivakantie

Vanmorgen om 7:00 uur vertrokken we richting Morzine voor een korte skivakantie. Ben, Pauline, Margreet en ik gingen met de auto. Om 17.00 uur waren we ter plaatse. Chris en Rianne vlogen met de KLM naar Genève en vervolgens met de bus. Zij kwamen al voor de middag aan.

We verblijven in Hôtel Alpen Roc, waar we in 2006 ook al eens zijn geweest. Er is het nodige veranderd en verbeterd. De eetzaal is een stuk groter, de kamers zijn gemoderniseerd en in plaats van het vaste menu konden we nu kiezen uit verschillende hoofd- en voorgerechten en desserts. Het was allemaal erg lekker. De drank vloeide rijkelijk en de hoofdpijn gaat komen op de laatste dag wanneer we de rekening gaan betalen. Vannacht gaat het flink sneeuwen, zegt de weersvoorspelling. We gaan het zien!

Château d’If en eiland Frioul

Op donderdag middag hebben Barry en ik een boottochtje gemaakt naar twee eilandjes. Op het eerste eiland stond het Château d’If, dat dateert uit de 16e eeuw. Dit kasteel stond model voor het verhaal over de graaf van Monte-Christo geschreven door Alexandre Dumas. Het tweede eiland, Frioul, was wat groter. Er was een soort van boulevard met restaurantjes, waarvan het grootste deel was gesloten. Na bijna een week in een vergaderzaal was het goed een flinke portie frisse lucht in te ademen. Het diner met de Nederlandse delegatie hadden we bij restaurant Pastis et Olives.

Marseille

Lekker dat Franse eten

Deze week ben ik in Marseille voor een vergadering van de CEPT Conference Preparatory Group. Vertrek van Schiphol was op zondag voor een rechtstreekse vlucht naar Marseille. Gedurende het grootste deel van de vlucht hadden last van lichte turbulentie, waarschijnlijk veroorzaakt door wind van achteren. De vergadering is in het Hôtel Mercure Marseille Centre Vieux Port en dat is ook de plaats waar de meeste deelnemers aan de vergadering verblijven. Ik woon op de achtste verdieping. Recht onder het hotel zien we de resten van de antieke haven, die volgens mij dateert uit de zesde eeuw voor Christus en wat verderop zien we de Notre Dame de la Garde.   

Het was niet moeilijk om aan de oude haven, die  jonger is dan de antieke haven, een geschikt restaurantje te vinden voor het avondeten. Sven, Jaap en ik lieten ons de entrecote met friet goed smaken.

Op maandagmorgen mocht ik aan de bak voor de coordinators meeting. De Franse administratie zorgt goed voor ons: er is zelfs wijn bij de lunch! Het avondeten was weer aan de oude haven. Dit keer met Jaap en de Roemeense delegatie. Ik had een prima bouillabaisse, maar vind die van mijzelf (vooral de rouille) toch lekkerder.

Op dinsdag konden we weer de hele dag vergaderen en alweer hadden we een glaasje wijn bij de lunch. ’s Avonds deed ik mij tegoed aan mosselen met friet.

Op woensdag stopten we, met oog op het social event, al vroeg met vergaderen. Na een korte wandeling kwamen we aan bij het Musée Regards de Provence. De tentoongestelde schilderijen waren aan mij niet besteed. Gelukkig ging de bar al snel open. We hadden een uitsteken diner met grote garnalen als voorgerecht en verrukkelijke vis als hoofdgerecht.

Kopenhagen

knekelkerkhof

Ook deze week heb ik een uitstapje, nu naar Kopenhagen. Ik logeer in een nieuw hotel het 25hours Hotel Indre By. Het is goed, maar ik moet even wennen. Zo is er bij voorbeeld geen kleerkast. Gelukkig heeft de receptie mij hele mooie kleerhangers laten brengen. De kamer is verder prima en kijkt uit over een binnenplaatsje en er is geen stadsverkeer te horen. Op maandagavond ging ik met Jaap van het voormalige Agentschap Telecom, nu Rijksagentschap Digitale Infrastructuur eten bij de Chicky Grill. Ik dacht dat ze kip zouden serveren, maar “chicky” slaat op de dames die er bedienen. Ik had een uitstekende hamburger met frites en sla.

Onze CEPT vergadering begon op dinsdag en met “mijn” agendapunt waren we snel klaar. Ik heb daarom besloten een dag eerder richting huis te gaan. We gingen met een gezelschap van zes, twee Nederlanders, twee Duitsers en twee Fransen eten bij Hooked, een seafood restaurant. De woensdag kon ik mooi gebruiken om wat achterstallig IARU werk te doen. ‘s-Avonds gingen Jaap en ik samen met twee Engelsen en een Fransman eten bij Jensens Bøfhus. Voor mij een tournedos, terwijl er twee van ons gezelschap onbeperkt spareribs namen. De overblijfselen zijn hierboven te bewonderen.

Op donderdagmiddag was ik weer thuis.

wandeling in de kou

Vanmorgen zijn we naar plantage Willem III net aan de andere kant van de Nederrijn gefietst om daar een stukje te wandelen. Het was behoorlijk fris. Tot onze verrassing stonden er tussen de Gallowayrunderen twee damherten, die ons nauwkeurig in de gaten hielden.

Mainz

Onze gastheer het BundesNetzAgentur was zo aardig om op dinsdag een gezamenlijke maaltijd te organiseren. Jullie raden vast waar: bij Eisgrub, waar we gisteren al waren. Voor de afwisseling nam ik een schnitzel. Die was weliswaar prima, maar de schweinskaxe was toch beter bevallen. Daarom gingen we op woensdag nog maar een keer terug. Op donderdag gingen we eten bij Gautor met een prima Duitse keuken. Onze vergaderingen verliepen zoals verwacht. Alleen jammer dat het BundesNetzAgentur het goede voorbeeld wil geven m.b.t. energiebesparing. Het was in hun gebouw verrekte koud. De terugvlucht op vrijdag ging weer via Parijs.

Naar Mainz

Vanmorgen moest ik nog eerder opstaan dan vorige week. Eerst heb ik Margreet gefeliciteerd met haar verjaardag en om kwart voor vijf ging ik de de deur uit. De vlucht naar Parijs verliep volgens plan. Het tweede deel naar Frankfurt was vertraagd en vervolgens vervroegd en ten slotte toch weer vertraagd. In ieder geval mocht ik mee en kwam ik ruim op tijd voor de vergadering aan.

Vanuit Albanië hoorde ik dat ik een aardbeving met sterkte 5.2 had gemist. De eerste berichten maken gelukkig geen melding van schade.

‘s-Avonds gingen Jaap, Dick en ik eten in Eisgrub waar ze veel bier en mooie schweinshaxe serveerden. Voor Dick was er zelfs een vegetarische hap.

Tirana vervolg

Jovan’s buitenhuis

Omdat Jovan op woensdag jarig was heb ik hem die dag niet al te veel lastig gevallen. Toch was er tijd om te spreken met vertegenwoordigers van de twee amateurverenigingen. Ja dat is niet alleen in Nederland zo, maar ook in Albanië. Het was een goede voorbereiding voor mijn gesprek met AKEP, de Albanese administratie. Dit gesprek was op donderdag en zou maar kort duren. Uiteindelijk werd het een geanimeerde discussie van ruim een uur. Ik hoop dat het zijn vruchten gaat afwerpen. Over vruchten gesproken: Jovan en zijn vrouw Utta namen me mee naar hun buitenhuis in Petrele net buiten Tirana. Het was een flinke kast met allemaal fruitbomen in de tuin. Volgens mij staan ze veel te dicht bij elkaar en er zal over een paar jaar flink gezaagd moeten gaan worden. In de kelder werd er Raki gestookt en wijn gemaakt en gebotteld. De dieprode wijn was uitstekend.

Op vrijdag zat het er weer op en kon ik richting huis. Het was een latertje en om 1 uur was ik weer in Ingen.

Tirana

Vanmorgen om 6 uur ben ik vertrokken richting Schiphol voor een bezoek aan AKEP, de Albanese radio administratie. Mijn reis ging via Rome Fiumicino. Omdat ik geen boardingpass had voor mijn tweede vlucht moest ik in Rome op zoek naar de transferdesk. Dat viel niet mee. Daarna was het nog maar een klein stukje naar de ITA lounge, waar ik lekkere pizzapunten heb gescoord.

In Tirana werd ik van het vliegveld gehaald door een medewerker van Jovan’s ZA1H bedrijf. Samen met Jovan en zijn vrouw hadden we een gezellig diner met typisch Albanese specialiteiten. Als voorafje onder andere met kaas gevulde puntpaprika’s en rijstrolletjes in spinazie. Verder waren er lekkere vleesgerechten met lever, worst en veel hele grote bonen.