Vandaag is de laatste dag van de Virtuele IARU Region 1 General Conference. Als secretaris heb ik het druk en eigenlijk geen tijd om stukjes te schrijven. We hebben meer dan 200 deelnemers die via GoToMeeting meedoen. Het stemmen gebeurt met een andere applicatie, NemoVote. Het gaat allemaal best wel goed, maar ik mis de sociale interactie die we normaal hebben bij onze conferenties. Hiermee bedoel ik natuurlijk gesprekken aan de bar.
Ben en enkele van zijn vrienden waren eigenlijk van plan om naar het Oktoberfest in München te gaan. Helaas ging dat niet door. Om tòch het Beierse gevoel te krijgen werd onze tuin versierd met blauw-witte vlaggetjes. In de garage kwam een tap en er werd gebarbecued. Op de foto zien we Ben bezig met het voorafje: door de mannen zelf gevangen forellen.
Margreet en ik konden mooi een hapje mee eten.
Vandaag bruiste Europa van de SOTA activiteit. Op initiatief van de Oostenrijkse SOTA -enthousiastelingen was er een activiteitsdag afgesproken. Een ongekend aantal stations deed mee. Vanaf onze camping was het slechts een half uurtje rijden naar de parkeerplaats van het voormalige NATO hoofdkwartier ten Zuiden van Maastricht. Kort na tienen kwamen we aan bij d’n Observant en was ook een Nederlandse summit te horen (PA/PA-003). Van de 43 verbindingen waren er maar liefst 22 met andere toppen, tot aan het Oeral gebergte toe. Na een uur of twee hadden we er genoeg van en zijn we door het prachtige landschap weer richting parkeerplaats gewandeld.
Dit weekend zijn we met de camper op stap. Bij Roermond zijn we even Duitsland ingereden om wat Spätburgunder (Duitse Pinot Noir) te scoren en vervolgens gingen we verder naar camping het Zinkviooltje aan de Geul. Ben had ons deze camping, die vlakbij de Belgische grens ligt, aanbevolen. Nadat we ons hadden geïnstalleerd zijn we een stukje gaan wandelen en hebben uitgebreid het oudste stukje Nederland van 330 miljoen jaar oud kunnen bewonderen. Het weer is schitterend en we hebben ons wat biertjes op een terrasje goed laten smaken. De avond was kil en we zijn vroeg onder ons warme dekbed gekropen.
We blijken een tweede wespennest te hebben. Daarom is de wespenman vorige week weer bij ons geweest. De “ruiming” van dit tweede nest dat ergens in de nok van het oude deel van ons huis zit bleek niet helemaal gelukt. Vanmorgen in alle vroegte stond de wespenman weer voor de deur. Hij mopperde wat over het water op het dak van onze overloop. Ik heb hem mijn skibroek geleend, zodat zijn knieën droog bleven. Hij heeft overmatig met gif gesproeid en we hopen dat het deze keer succesvol is.
Margreet was afgelopen zaterdag heel trots dat haar C70 de magische 200.000 mijl op de teller had staan. Helaas kreeg zij eergisteren een tik van achteren toen ze in Nijmegen stopte voor een verkeerslicht. De auto achter haar stopte niet. De 1500 Euro schade zal op de verzekering van de tegenpartij worden verhaald.
Boodschappen doen bij Birlik, de Turkse supermarkt in Veenendaal is niet Margreet’s favoriete bezigheid. Ze kon toch worden overgehaald met de belofte er een uitgebreide fietstocht van te maken. Nadat we met de pont de Nederrijn waren overgestoken ging het door de bossen van de Amerongse berg naar Veenendaal. Na het bezoek aan de supermarkt reden we via het Valleikanaal op de grens van Gelderland en Utrecht via Achterberg en Rhenen terug naar Ingen. Het Valleikanaal tussen Rhenen en Veenendaal staat ook bekend als Grift en dateert uit de middeleeuwen. Onze navigatie was met behulp van de ANWB fietsknooppuntenplanner, een simpel maar effectief hulpmiddel. Terug in Ingen stond er 33 kilometer op de teller. We waren ruim op tijd om naar de Formule 1 race te kijken.
We hebben al enige tijd last van wespen in onze hobbykamer op de bovenverdieping. Margreet ontdekte dat er ook in Chris zijn oude kamer wespen zitten. Daarom werd de ongediertebestrijding ingeschakeld. Het duurde even voordat het wespennest was gevonden. John, de ongedierte bestrijder, zei dat het een flink nest was en wij kunnen dat gezien het aantal wespen-lijken op de bovenverdieping alleen maar beamen. Het platspuiten van de wespenkolonie was -uiteraard in beschermende kleding- verder een fluitje van een cent.
Dit is wat er gebeurt als je in het oogstseizoen anderhalve week niet naar je augurken kijkt. Die lieve kleine cornichons zijn allemaal forse exemplaren geworden van 15 tot 20 cm lang. Morgen eten we het augurken equivalent van komkommersalade.
Vanmorgen startte de auto zoals we dat gewend zijn en begonnen we aan de 800 km lange rit naar Nederland. Onderweg hebben we zeer korte stops gemaakt, waarbij we de motor van de auto hebben laten draaien. Na negen uur rijden zijn we weer in Ingen. De enige file die we hebben gehad was die achter een landbouwvoertuig uit Ommeren op de N320. En nu een drankje.
Het zwembad ziet er na een week nog best goed uit. Met een nachtje filteren moet het goed gaan komen.
 | pb2t op nog meer wespen |
 | Albert op nog meer wespen |
 | Monique op 200.000 mijl |
| Albert op weer thuis |
| Albert op panne |
