Al voordat we naar Thessaloniki gingen heb ik het zwembad leeggepompt en grotendeels schoongemaakt. Afgelopen weekend heb ik het zwembad laten vollopen met schoon grondwater en was het wachten op warm weer zodat de temperatuur van 12 naar minimaal 18 graden ging. Gisteren was het bijna zover. Ben trotseerde heel kort het 17 graden koude water. Vandaag was de watertemperatuur gestegen tot maar liefst 20 graden en dat was ruim voldoende om een paar baantjes te trekken.
Deze week had Hans een vergadering in Thessaloniki. Een reis bespreken met Transavia bleek door materieelproblemen geen succes. Tot twee maal toe werd onze reis geannuleerd en assistentie was er helemaal niet bij. Uiteindelijk zijn we heen gevlogen met Air Serbia via Belgrado en terug rechtstreeks met Transavia.
Op de heenweg was de overstap in Belgrado wat krap. Tijd genoeg voor onszelf maar niet voor onze bagage. Gelukkig werd de bagage al de volgende ochtend bezorgd. We zitten in het Hyatt Regency hotel, dat vlak bij het vliegveld ligt. Het hotel is van alle gemakken voorzien, met een groot zwembad. Het restaurant in het hotel serveert lekker eten en er is een uitgebreid ontbijt. Normaal heb ik daar geen probleem mee, maar deze keer moet ik daar even aan wennen. Het is nog buiten het seizoen en daardoor rustig, wat ik wel fijn vind.
Thessaloniki, de tweede stad van Griekenland, ligt 15 kilometer verderop. Het is een gezellige studentenstad met veel historie en heel veel restaurantjes, winkels en een gezellige boulevard. Uit eten gaan betekent om 19.30 uur met de shuttle bus naar de stad en om 23.15 uur met dezelfde bus weer terug. We konden lekker buiten eten met een pittig citroendrankje als afsluiter. Uiteraard werd dat door iedereen flink gewaardeerd.
Na het weekend gingen we door met twee vergadersessies plus een plenaire vergadering op maandag, vier vergadersessies op dinsdag en afsluitende op woensdagmorgen. Toch was er tijd voor vertier, met name in de avonduren.
Op maandag gingen Barry en ik samen met onze tegenspelers Laura en Jean eten bij een Braziliaans restaurant. Dit etentje was een groot succes.
Op onze laatste avond, althans voor de meeste van ons, in Mérida was er een cocktail georganiseerd door onze Mexicaanse gastheren en dames en op donderdag begonnen de meeste van ons aan onze terugtocht naar huis. Door onweer in Mexico city, een vulkaanuitbarsting, slecht weer in Dallas en mankementen aan een Air France vliegtuig verliep de reis niet voor iedereen naar wens. Voor mijzelf viel de schade mee en met slechts een half uur vertraging kwam ik de volgende dag aan op Schiphol. Het weekend werd onder andere besteed aan het doen van de was en het maaien van het gras.
Vandaag zijn Barry, Dale, twee dames van de ITU (Emma en Virginia) en ik, in de oude Maya stad Chichén Itzá gaan kijken. Chichén Itzá ligt op zo’n twee uur rijden van Mérida en om er te komen had ik een auto met chauffeur gehuurd. De stad is in de 10e eeuw gesticht en was een van de belangrijkste Maya steden. Na een uur of twee hadden we het gezien en onze chauffeur bracht ons naar een restaurant voor de lunch. Op de weg terug naar Mérida bezochten we twee “cenotes” Dat zijn gaten in de grond met water erin. Je hebt ze in twee variëteiten: dicht, een grot dus en open, een poel. In de twee die wij bezochten kon je zwemmen.
Ik heb mij beperkt tot het maken van foto’s. Na de tweede cenote ging het richting hotel. Onderweg hadden we flinke regenbuien die voor een aangename afkoeling zorgden.
Vanmorgen net na zessen bracht Margreet mij naar Schiphol voor mijn reis naar Mérida in Mexico. De eerste vlucht was naar Parijs CDG waar we met drie kwartier vertraging aankwamen. Gelukkig was er voldoende tijd voor de overstap. Helaas had ons Air France vliegtuig naar Mexico city een technisch probleem. Het inzetten van vervangend vervoer kostte de nodige tijd en met vijf uur vertraging gingen we uiteindelijk weer de lucht in. In Mexico City konden we onze aansluiting naar Mérida niet meer halen. We zijn eerst bij de domestic terminal onze boarding passen voor de volgende ochtend gaan regelen. Het was heel prettig dat Jean, mijn CEPT co-coordinator de eerste negen jaar van zijn leven in Mexico heeft gewoond. Zijn Spaans is perfect! Het zoeken van een hotel was niet zo moeilijk. In de hal van de domestic terminal waren verschillende bureautjes. Het Holiday inn had nog voldoende kamers en ook vervoer. Door het tijdsverschil hebben we weinig kunnen slapen en om vijf uur gingen we weer terug naar Terminal 1.
We namen een ontbijtje in de Aeromexico lounge. Eenmaal aan boord kon ik mooi zien dat mijn koffer ook mee ging vliegen. Ze hebben daar zeker geen personeelstekorten. Er zijn vooral toezichthouders en controleurs. Na een kleine twee uur vliegen kwamen we aan in Mérida. Onze vergadering is in het Holiday Inn hotel, waar ik een prima vier-persoons kamer heb.
Even rekenen: vertrek 06.00 – aankomst 10.00 de volgende dag – tijdverschil 8 uur – totaal 36 uur
Deze week ben ik bij EUROCONTROL in Brussel voor een CPG PTA vergadering. De meeste tijd zal worden besteed aan zgn. “future agenda items”, agendapunten voor World Radiocommunication Conference 2027 en de conferentie daarna.
De reis met de auto duurde wat langer dan gepland. In plaats van net iets minder dan twee uur had ik vanmorgen drie uur nodig voor de reis. EUROCONTROL heeft een supermooie vergaderzaal waar meer dan 200 mensen in passen.
Op woensdag moest ik even naar Nederland voor een andere vergadering die in Amersfoort werd gehouden. Zo kon ik mooi thuis gaan eten. Na het eten werd ik gemaand weer naar Brussel te gaan omdat Margreet in de zon wilde zitten.
Na 40 jaar werken heb ik vrij genomen; vanaf mijn 18e jaar heb ik gewerkt, met uitzondering van enkele jaren voor de kinderen gezorgd te hebben en 3 jaar in Washington gewoond.
Half november ga ik met pensioen maar de laatste jaren is er zo’n toename van werkdruk dat ik geen plezier meer heb in mijn werk als operatieassistent in de gezondheidszorg.
Gisteren was mijn laatste werkdag. Ik werd uitgebreid in het zonnetje gezet door mijn lieve collega’s waar ik bijna 9 jaar mee heb gewerkt en overladen met cadeautjes en lieve woorden. Vooral de erehaag met applaus van mijn collega’s was ontroerend en om nooit te vergeten.
Nu kan ik elke dag uitslapen en gaat de wekker niet om 5.30 uur, geen ijs krabben in de kou of file op weg naar huis maar af en toe een wijntje drinken in de hangmat in het zonnetje en laat naar bed….en klussen in huis en tuin.
Het is niet de eerste keer dat ik in Cluj-Napoca ben voor een CEPT vergadering. De heenreis ging met TAROM, de Roemeense luchtvaartmaatschappij, van Amsterdam naar Boekarest en van daaruit naar Cluj, de tweede stad van Roemenië. Ik kwam rond 19h30 aan, mooi op tijd voor het avondeten in het restaurant van het hotel.
Op maandag om 9 uur startte onze vergadering en later op de dag hadden we onze eerste sessie over agendapunt 9.1-b, dat gaat over de bescherming van Galileo. ’s Avonds ben ik met Barry en Wes gaan eten in de stad.
Op dinsdag vergaderden we vrolijk verder en ’s avonds was er een diner in restaurant Maimuța Plângătoare (de huilende aap), waar we een keur aan traditionele Roemeense gerechten kregen voorgeschoteld met daarbij goede rode wijn. Goed is in de zin van “je krijgt er geen hoofdpijn van”.
Woensdag was een rustige dag. Onze Drafting Group was klaar met het werk en we hoeven alleen nog te wachten op de plenaire vergadering die donderdag zal plaats vinden. Met een man of elf gingen we eten in de Fabrica de Bere. Roemeens is niet moeilijk te begrijpen.
Op donderdag was inderdaad de plenaire vergadering. De meeste deelnemers zijn al naar huis.
Voor mijn 67e verjaardag heb ik een driepoot gekregen. Hieraan kun je een gietijzeren pan hangen die dan ook nog eens in hoogte kan worden versteld. Ik heb heb hem meteen geprobeerd en een perfecte hachee gemaakt. In de kelder vond ik alweer een lekker wijntje, iets Chileens gemaakt van Cabernet Sauvignon en Merlot druiven.
Vandaag hadden we de kinderen en hun aanhang te eten. Margreet had drie kilo asperges geschild en die werden met ei, botersaus, aardappelen en rauwe of gekookte ham geserveerd. In de kelder vond ik een fles Chablis met zwaar gehavend etiket. Binnen in de fles bleek alles keurig in orde. De goudgele ruim twintig jaar oude wijn smaakte verrukkelijk bij het witte goud. Morgen s er in het kader van de restverwerking aspergesoep.
btblog2016 