Ontbijt om half acht. Kijk eens wie er boven de tafel hing. Vandaag was het 880 km, een uur of acht rijden tot Ingen. We zijn mooi op tijd terug om te genieten van de kersen- en perenbloesem. Maar wat is het hier koud!
Archief
Alle berichten voor de maand april, 2016
Vandaag deden we deel één van de terugreis naar Nederland. In de veerhaven van Merag op Cres kwamen we Emir 9A6AA en zijn vrouw Srnka tegen. Ze waren onderweg van Zagreb naar hun zomerhuis in Lošinj. We konden ze nog net dag zeggen voor we aan boord gingen. Op Krk werd de summit Sveti Juraj geactiveerd.
Terwijl ik tussen de staties van de kruisweg zat te zenden ging Margreet op vlinderjacht.
-
- oranjetip
-
- argusvlinder
-
- pijpbloemvlinder
-
- koninginnepage
De verdere reis verliep vlot en we zijn tot Inzell aan de Duitse kant van de grens (net voorbij Salzburg) gekomen. Hotel Bavaria http://www.hotel-bavaria-inzell.de/13801.html is een echt Beiers hotel met obers in lederhosen, grote potten bier en een flink stuk vlees op je bord.
toch maar snijbiet in de tuin zetten
de haven van Cres
We hebben lekker twee dagen geluierd op het strand en op het terras voor ons huisje. Het toeristenleven begint hier langzaam op gang te komen. De meeste restaurantjes zijn geopend, maar er zijn nog niet veel gasten. We gaan weer richting huis voordat Hans zo verkleurt dat hij de grens niet meer over mag.
koningspage
Gisteren middag begon de zon al te schijnen. Vandaag is het een schitterende dag. Het strand ligt uit de wind en de temperatuur liep op tot 20.9 graden Celsius. Hans heeft met zijn grote teen even gevoeld hoe de temperatuur van het zeewater is. 15.5 graden is niet warm genoeg om in te zwemmen.
Net als tien jaar geleden is Hans zijn 60e verjaardag op de Balkan nat. Vanmorgen werden we gewekt door regengekletter op het dak van ons huisje. Gelukkig was het droog tijdens onze wandeling naar Velo Gračište, een summit vlakbij onze camping.
Uitzicht over Predoscica, met Krk en Plavnik op de achtergrond
Dat mos hebben we thuis ook in het gras
beetje afstand gehouden
Na onze uitgebreide lunch kwam er weer een bui en daarna was er stralende zon.
Zo’n hek willen we ook
Vanmorgen zijn we naar Lošinj gereden. De afstand tussen Lošinj en Cres is maar een paar meter. Een kleine brug verbindt de twee eilanden. Helemaal in het zuiden ligt een drive-up summit, met de bijna onuitspreekbare naam Grgoščak. Zowel deze als de volgende summit was nog niet eerder geactiveerd. Kennelijk betraden we op Grgoščak het territorium van een oerlelijk blatend schaap. We zaten er midden tussen de bloeiende en geurige kruiden met rondom uitzicht op de zee en eilanden. Margreet maakte precies de benodigde vier verbindingen. Bij Hans liep het een stuk beter. Vervolgens reden we naar Mali Lošinj, de hoofdstad van het eiland. De haven is groot en duidt op een rijke verleden. Een prima plaats voor een uitgebreide vislunch met een glaasje witte wijn. Onze tweede summit lag op ons eigen eiland Cres. Het was ruim twee kilometer lopen naar Helm. Op onze hoge schoenen, je weet maar nooit of er slangen in je enkels willen bijten, liepen we over smalle en bochtige paadjes tussen stenen muurtjes, door rotsige weilanden met allemaal gammele hekjes die open en dicht moesten worden gedaan. Onderweg waren er bloeiende orchideeën en schapen met lammetjes. Daarna volgde een breed pad door de bossen dat met een lint gemarkeerd was. Toen we ook nog roodgeverfde stenen met ijzeren pinnen zagen werd Margreet wat zenuwachtig. Hans stelde Margreet gerust met het advies dat je niet met je stok op die pinnen moest wijzen. Het laatste stukje was een klim over een rotsachtige bodem naar een mooi plateau met uitkijktoren en veel plaats om te zitten. We hadden een prachtig uitzicht over de Kroatische zee, eilanden, bossen en veel groen. Zelfs de zon kwam op bezoek.
Vanmorgen zijn we net voor negen uur weggereden uit Wenen en via Slovenië naar Kroatië gereisd. Van het eiland Krk zijn we met de pont naar het tegenover gelegen eiland Cres gevaren. We zitten in een container-huisje op dezelfde camping als vorig jaar in mei. Het seizoen is net begonnen en ze hebben nog wat opstartproblemen, die gelukkig voortvarend worden opgepakt. Zo zaten we op een plek zonder internettoegang. Het tweede huisje had weliswaar internettoegang maar geen sleutel. Gelukkig is er keus genoeg en het derde huisje had èn een sleutel èn het zit pal bij een hotspot. Het is hier twintig graden en in tegenstelling tot was voorspeld regende het behoorlijk. Inmiddels is het droog en tijdens het eten hebben we kunnen genieten van de zonsondergang.
“Een vergadering in Wenen” had Hans gezegd. Bij aankomst vrijdag zag ik in de hotellobby zowaar wat bekende gezichten van de IARU en er kwamen er steeds meer bij. Uiteindelijk bleek ik 60 van de 75 aanwezigen te kennen. Zo werd het een leuk weerzien en uiteraard was er een gezellig diner ’s avonds.
Er kwamen meteen herinneringen boven van de eerste keer in Wenen samen met de jongens. We hadden eerst een paar dagen in de buurt geskied. In het hotel hadden de jongens samen met twee andere Nederlandse leeftijdsgenootjes flink wat ondeugende streken uitgehaald (bekertjes water vanuit de hotelkamer op voorbijgangers gegooid, de liften in de war gemaakt, e.d ). Deze keer hoefde ik niet op ze te letten en daarom stond Slot Schönbrunn op mijn lijstje. Het was nog geen drie km lopen vanaf het hotel. De bussen met toeristen overal vandaan doemden voor het kasteel op en ik zag de bui al hangen. Bij de kassa was een lange, lange rij wachtenden. Het was mooi weer, dus de kamers van Sissi moesten maar wachten en ik ben het park ingevlucht, wat heel aangenaam was. ’s Middags ben ik nog even het centrum van Wenen ingedoken, waar het vooral door het zonnetje erg gezellig was. ’s Avonds ging het hele gezelschap naar het Lazarett, een oud ziekenhuis omgebouwd tot brouwerij, voor het diner.
Vanaf ons hotelletje in het Beierse woud was het drie en een half uur rijden naar Wenen. Zodoende was er nog tijd om twee toppen aan de Tsjechische kant van de grens te beklimmen. Vooral de tweede was een verrassing. Margreet vond de dode bomen dichtbij en de Alpen in de verte adembenemend.
Inmiddels zijn we aangekomen in het Intercity hotel in hartje Wenen. Margreet was verbaasd dat er zoveel bekenden in datzelfde hotel zijn. Ze mag zelf uitleggen hoe het zit.
Het voornaamste doel van de CEPT vergadering was om de organisatie voor de Europese voorbereidingen voor Wereld Radiocommunicatie Conferentie 2019 op orde te krijgen. Er moesten Project Teams komen met voorzitters, de agenda punten moesten worden verdeeld over de Project Teams en er moesten coördinatoren voor de verschillende agendapunten worden aangewezen. Mede dankzij ons Rijnreisje zijn we daarin aardig geslaagd en Hans is zoals de bedoeling was benoemd tot coördinator van agendapunt 1.1, het amateur agendapunt. Vandaag werd de ochtend besteed aan het goedkeuren van het verslag. Dat konden ze ook zonder Hans en wij vertrokken vanmorgen richting Wenen waar het komende weekend een IARU vergadering is. Onze lunchstop was in de buurt van Neurenberg, vlakbij ons Koninklijk paar. Op de Moritzberg gebruikten we een eenvoudige braadworstlunch en er werden zes SOTA punten toegevoegd. Vervolgens reden we de A3 af tot vlakbij het drielandenpunt Duitsland-Oostenrijk-Tsjechië, waar we op de Almberg een héél rustig hotelletje hebben gevonden. Deze Almberg is ook een SOTA top en hij is goed voor tien punten. Het skiseizoen is twee weken geleden gesloten. Er is geen kip en we gaan ermee op stok.
btblog2016 