
hier gaan de petten de lucht in
Vandaag waren we te gast op de KMA, waar Chris samen met een kleine 200 collega’s zijn officiersbul kreeg uitgereikt. Natuurlijk zijn we beretrots op hem.
hier gaan de petten de lucht in
Vandaag waren we te gast op de KMA, waar Chris samen met een kleine 200 collega’s zijn officiersbul kreeg uitgereikt. Natuurlijk zijn we beretrots op hem.
Hoe dichter ik bij de Sint Pieter kom, hoe drukker het wordt. Eerst lijkt het verontrustend maar uiteindelijk wordt alles keurig in rijen gesorteerd. Het hele plein staat vol en ik zie in de verte de paus tussen de rijen mensen door rijden. Daarna houdt hij nog een onverstaanbaar praatje, levendig en met een grapje, dat later vertaald wordt in diverse talen. Hij zegent kinderen, zieken en beproefden. Ik sta in de verste rij, maar zoals de bijbel zegt, de laatste zullen de eerste zijn, al weet ik niet waarvoor. Maar misschien hebben de duizenden mensen hier het hele jaar naar toe geleefd en ik loop er zomaar tegenaan. Daarna smaakt de Italiaanse koffie heerlijk!!! en niet duur.
Onderweg naar het mooie Rome werden we verrast met een mooie zonsondergang, nog niet vaak meegemaakt tijdens een vliegreis.
Vandaag ga ik op zoek naar het graf van Willem van Enckevoirt. Ik heb het mijn moeder beloofd omdat zij al zolang bezig is met de geschiedenis van het huis waarin zij woont, de Apostelhoeve. Het verhaal gaat over twee vrienden, Adriaan Boeyens en Willem van Enckevoirt, die samen een wandeling in Mierlo maakten. “Als ik ooit nog paus wordt, wordt jij mijn kardinaal en gaan we hier (en hij spuugde op de grond) een oudemannenhuis stichten” zei Adriaan. En zo geschiedde, hij werd de enige Nederlandse paus en er werd een Apostelhuis gebouwd met kapel. Adrianus was niet zo heel blij met de benoeming en de Italianen ook niet. Omdat de vorige paus in weelde leefde en het geld op was, moest hij streng en sober zijn. Hij is maar een jaar paus geweest tot zijn overlijden en daarover gaan geruchten als zou hij vergiftigd zijn. Het oudemannenhuis brandde in de jaren dertig van de vorige eeuw af en er werd een nieuw huis gebouwd, de Apostelhoeve.
Vlakbij Piazza Navone in Rome staat de kerk Santa Maria dell’Anima, waar ik na enig zoeken de praalgraven vond van deze heren.
Op mijn tocht ernaartoe kwam ik nog veel moois tegen.
’s Avonds is het Social Event. Een bezoek aan het communicatiemuseum slaan we over. Hans is er in 2005 al eens geweest. Het diner is vlakbij Piazza Del Popolo, naar mijn mening de mooiste Piazza van Rome. Het eten in de patio van het restaurant is niet overvloedig maar voldoende en gezellig. Het hoogtepunt van de avond is de taxirit terug naar ons hotel. Met een coureur aan het stuur met een bloedgang door Rome, onder luide klanken van Elvis en Tom Jones en de claxon natuurlijk.
Op maandagmiddag zijn Margreet en ik naar Rome gevlogen. We verblijven in het Novotel in de wijk EUR, waar de wereld expo van 1942 had moeten worden gehouden. Vanwege de tweede wereldoorlog is dat echter niet gebeurd. Terwijl ik in een CEPT vergadering zit gaat Margreet op stap in het centrum van Rome. Zij zal hier in een eigen verslag over vertellen.
Ik heb me uitgebreid laten uitleggen hoe je èchte goulash moet maken. Er moet in ieder geval rundvlees, ui, paprika en paprikapoeder in. Natuurlijk niet van namaak paprika’s uit Spanje of Italië, maar echte Hongaarse, die je in verschillende graden hebt van zoet tot heel heet. Het geheim zit hem echter in de tube op de foto: Voor een echte authentieke goulash smaak moet je even flink in de tube knijpen.
Het eerste deel van de vergadering was voor IARU niet echt belangrijk, vandaar dat ik pas gisteren ben aangeschoven in de vergaderzaal. Ik was mooi op tijd voor het social event dat gisterenavond werd gehouden in een wijnkelder in de heuvels aan de Boeda kant van Boedapest. Er bevindt zich daar een groot kelder-labyrint, ideaal om wijn op te slaan. Na een korte rondleiding in de Zaborsky kelders, uiteraard met wijnproeverij, werd het calorierijke diner geserveerd. Natuurlijk werd er nog meer wijn geschonken en de flessen spuitwater op tafel zorgden voor de nodige hilariteit. De droge witte wijn vond ik niet zo lekker. De rode wijn en de witte dessertwijn waren prima.
Het was druk op de weg richting Schiphol vanmorgen. Gelukkig had ik nog tijd voor een vroege lunch. Dat was maar goed ook, want bij vluchten van minder dan twee uur krijg je niet veel te eten van KLM. Inmiddels ben ik aangekomen in het Danubius Health Spa Resort Helia, waar ECC PT1 (Project Team nummer 1 van het Electronic Communications Committee) vergadert. Vanaf mijn balkon heb ik uitzicht over de Donau.
Vanavond kwam Laci HA5EA me ophalen bij mijn hotel. Na een flinke rit vonden we eindelijk een parkeerplaatsje niet al te ver van een traditioneel Hongaars restaurant met heel lekker eten. Het terugvinden van de auto was een probleem. Had ik nou de plaatst maar gemarkeerd op mijn iPhone. Uiteindelijk ben ik maar terug gelopen naar het hotel. Het was nog geen kilometer. Ik hoop dat Laci inmiddels zijn auto heeft gevonden.
De eerste poging om een busje aan te schaffen is op niets uitgelopen. Uiteindelijk bleek ik toch met een normale autoverkoper te doen te hebben en was niet alles wat in de advertentie stond waar. We hebben gelukkig geen haast.
En mijn fototoestel werkt weer helemaal als vanouds.
Vanmorgen in alle vroegte ging Margreet de deur uit en een paar minuten later deed ik hetzelfde. Margreet ging centjes verdienen en ik ging ze uitgeven. Mijn eerste stop was in Nederweert bij het Canon service center. Ook camera’s moeten weleens een grote beurt hebben. Vervolgens ging ik in Niederkrüchten net over de Duitse grens een Volkswagen busje bekijken. Net als in onze vorige tot camper gemodificeerde bus had ook in dit exemplaar een uitschuifmast gezeten. Dat is vast een voorteken. Ik heb weliswaar nog geen koopcontract getekend maar zit er niet ver vanaf. Tot slot reed ik nog even naar Steggerda in Friesland. Daar zit een bedrijf dat hefdaken kan uitzagen en banken en keukentjes in campers kan zetten. Een Kosovaarse vluchteling die hier in het begin van de jaren 90 kwam wonen heeft mij uitgebreid de mogelijkheden getoond. Al met al zo’n 550 kilometer op de weg. Of het resultaat heeft horen jullie nog.