schitterend weer in Zwitserland

en hier kregen we ons welverdiende biertje

op het terras in de zon

op weg naar de 1e summit, die links boven op de foto ligt.

op weg naar de 2e summit

boven het Gipfelkreuz

natuurlijk hoefden we niet te betalen

het dal

Het is niet alleen korte rokjes weer, maar ook SOTA weer. De komende week neem ik deel aan een ITU vergadering in Genève en dat is een mooie gelegenheid om de Alpen in te trekken. Gisteren ben ik vertrokken en in het Zwarte Woud heb ik een korte stop gemaakt op Hoch Blauen, een drive-up summit waar je zomaar tien punten voor krijgt. Voor straf kwam ik de laatste 100 kilometer in een gigantische file terecht en anderhalf uur later dan gepland kwam ik bij Paul HB9DST in Thalwil aan.

Vandaag hebben Paul en ik twee toppen bedwongen, eentje in Uri en eentje in Nidwalden. Het weer was schitterend. De eerste summit was een vlakke klim. De tweede lastiger, niet alleen omdat het steiler was, maar ook omdat er nog wat sneeuw lag. Het resultaat hebben we gevierd op een terrasje. Morgen zien we of de opgesmeerde Latschenkiefersalbe (ook bekend als Skilehrerbraun) resultaat heeft gehad.

Advertenties

Iets eerder

Dit jaar een paar dagen eerder dan in 2016 toen we op 1 april een soortgelijke foto van onze magnolia maakten. Het zwembad is schoon en verder was het prima toeven in de hangmat.

4×4 vakantiebeurs

Vandaag zijn we in Loon op Zand naar de 4×4 vakantiebeurs geweest om daar wat ideetjes op te doen voor het opbouwen en inrichten van onze camper. De Landroverclub Holland had er wat moois van gemaakt. Geholpen door de regen van gisteren was het grasveld geheel in 4×4 stijl veranderd in een modderige massa.

lente?

Het etentje op woensdagavond was heel gezellig. Niet alleen de Zweedse administratie blijkt een huisband te hebben. Ook de Oostenrijkers kunnen er wat van. Gelukkig was het grootste deel van onze agenda al gedaan, zodat we op donderdag wat later konden beginnen.

Op onze laatste avond in Wenen hadden we vlakbij de Stephansdom een geslaagd etentje met Mike Zwingl, de voorzitter van de Oostenrijske amateurvereniging, en zijn vrouw Barbara (Babsi).

De vrijdag werd gebruikt voor een relaxt ritje naar Ingen, waar de lente al bleek te zijn begonnen.

Wenen

Dit is mijn derde keer in Wenen, maar ik heb er nog niet veel van gezien. Helaas kom ik elke keer weer door die leuke winkelstraat die een hoop tijd vraagt. De Hofburg voor vandaag met veel pracht en praal is verrassend sfeervol. Bij het maken van bovenstaande foto (met de beeldjes) lette ik niet goed op en verzwikte mijn enkel in een pothole (=gat in  de straat). Dat wordt dus bergschoenen aan bij het dineetje vanavond. Een vlindertuin is een goede onderbreking evenals de Lippizaners.

 

naar Wenen

Hans bleef buiten

kruisweg

Margreet ging naar binnen

Een uurtje zuid van Weißenstadt ligt de Fahrenberg, met daarop een gehucht met een kerk en een hotel/restaurant/slagerij. Mijn oog was er al eerder op gevallen en eigenlijk had ik hier willen overnachten. Dit weekeinde was het hotel echter “komplett ausgebucht”. Na deze SOTA activering gingen we weer de snelweg op om verder te rijden naar Wenen. We verblijven in het Mercure hotel niet al te ver van het centrum. Ik mocht om 18 uur al aan de gang in mijn eerste vergadering in het Parkhotel Schönbrunn. Schloß Schönbrunn ligt aan de overkant van de weg.

Fichtelgebirge

Ochsenkopf halfweg

Ochsenkopf boven

Ochsenkopf boven

Kornberghüttn

Hierboven een palet van onze activiteiten op deze mooie zonnige dag. Na het ontbijt reden we naar de Döbraberg, Het was even zoeken van welke kant we de berg zouden beklimmen. Uiteindelijk kozen we voor een sneeuwloze langlaufloipe. Onze tweede top was de Großer Kornberg, een dikke kilometer stevig omhoog lopen. Toen we weer beneden waren was het tijd voor de lunch en dat deden we in een heel gezellig hutje. De Wildschweinebraten en de rode kool waren uitstekend. De germknödel die erbij werd geserveerd was aan ons niet besteed. Als derde summit bestegen we de Ochsenkopf. Dat deden we van de zuidkant. De skilift was buiten bedrijf en het was twee kilometer lopen met een stijging van 300 meter. Tot onze verrassing bleek de lift aan de noordkant het wèl te doen. Natuurlijk gaf het een heel voldaan gevoel dat wij de summit helemaal zelf hadden bedwongen.