Heel wat anders dan mijn snelle fiets, die je met één hand kunt optillen en zonder accessoires, is mijn “nieuwe” boodschappenfiets, van een collega overgenomen. Met 24 versnellingen voor de Utrechtse Heuvelrug en een comfortabel gelzadel, de tassen vind ik een beetje tuttig maar buitengewoon handig. Aan een elektrische fiets zijn we nog niet toe, zoals de bejaarden die met helm op in groten getale en in hoog tempo voorbijracen.
Op Koningsdag mijn eerste ritje, 20 km naar Wageningen over de dijk, met zon, mooie wolken en geen wind. Het is doodstil, iedereen zit voor de tv met een oranje tompoes, slechts een verdwaalde witte eend haalt me in ter hoogte van het fietspontje. Doet me denken aan mijn enige aanrijding in 40 jaar, de eend had flinke schade, mijn triumph stag een klein schrammetje op de bumper. Op het fietspad onder langs de Grebbeberg en Nederrijn weer zo’n zware zwarte jongen, gelukkig deze keer niet herkauwend op het fietspad. Het is elke keer weer spannend waar die gasten zich bevinden, in het ergste geval moet je terug en over de berg omhoog. De fietstassen hebben goed werk gedaan, thuisgekomen zijn de eitjes en asperges nog heel. Helaas voor haar, maar deze fiets gaat niet van een rustig pensioen genieten.
Archief
Alle berichten voor de maand april, 2017
voor de aanval
Het was niet echt barbecueweer vandaag. Daarom een eenvoudige rijsttafel ter ere van mijn verjaardag: Kippenwings als voorafje en op de tafel rijst, fu yong hai, ku lu yuk, babi ketjap en boontjes.
Om de 200 km af te leggen tijdens de Nijmeegse 4daagse moet Ben flink trainen. Natuurlijk hield ik hem 16 km gezelschap bij de 25ste Bloesemtocht door onze Betuwe. Gestart werd met een appel die uitgereikt werd door mannen, deze keer dus geen verleidelijke vrouw in dit paradijs. De bloesem was dit jaar al nagenoeg uitgebloeid maar de schilderachtige dorpjes aan de Linge waren de moeite waard. De stop was bij het landgoed Burghmalsen van een huisvriendin van Ben waar de koffie klaar stond. Hoewel het bewolkt was waren er aan het eind van de dag veel sproetjes bijgekomen. Zelfs de dikke file na afloop kon niet verhinderen dat we precies op tijd ons nichtje Brigit van het station konden afhalen. Zij houdt ons gezelschap dit weekend.
Vandaag ben ik 61 jaar geworden. Margreet feliciteerde me al verschrikkelijk vroeg. Zij moest werken. Cees kwam me deze dag gezelschap houden en samen hebben we het tweede deel van de composthoop die zich de afgelopen 12 jaar had gevormd afgegraven. Tegen etenstijd kwamen Margreet, Chris en Ben thuis. Gekleed in mijn nieuwe schort werd op de even zo nieuwe WGA (Weber Go Anywhere), zo heet deze draagbare barbecue, het verjaardagsmaal bereid. Het is een beetje behelpen op zo’n klein ding.
Bij ons geen paasbrunch maar asperges!
Alhoewel de vergadering volgende week nog verder gaat, ben ik vanmiddag richting Nederland vertrokken. Bij Schauinsland heb ik de eetlust opgewekt en de eerste tien SOTA puntjes verdiend. Daarna heb ik mij gemeld bij Hotel Gasthaus Hirschen in Todtnau. Het bier en het eten smaken prima. Er zijn zowaar al asperges.
Op maandag heb ik inderdaad geen bergen beklommen en net na drie uur kwam ik aan bij mijn hotel in Ferney-Voltaire. Dat is een stuk goedkoper dan Genève. Ook de kebab is daar vriendelijker geprijsd. Ik heb deze week flink vergaderd bij de ITU. Op mijn laatste avond hier is het tijd voor pizza. Alhoewel de pizza prima was, is de foto onscherp en afgekeurd voor publicatie.
Deze keer geen foto’s van besneeuwde vergezichten, maar slechts één plaatje van mijn gastheer en -vrouw. De foto is genomen op onze eerste summit van vandaag, Haupt in het kanton Graubunden, helemaal in het Oosten van Zwitserland. Er was een dubbele reden voor Graubunden: Ik moest nog een tweede summit in dit kanton activeren en wat nog belangrijker was de weersvooruitzichten. Haupt is een gemene top. Er waren stukjes waar we kruipend omhoog moesten, terwijl we ons aan de graspollen omhoog trokken. Boven aangekomen keek ik nog eens goed op de kaart en zowaar ontdekte ik een zigzagpaadje. Zodoende ging het naar beneden wat makkelijker. Ik betwijfel overigens of we het paadje op de heenweg hadden kunnen vinden. Voor onze tweede top hadden we een berg in het kanton Uri in gedachten. 500 meter stijgen was ons toch wat te veel van het goede en daarom kozen we voor onze tweede beklimming Pizalun in Sankt Gallen. Nog steeds 300 meter stijgen maar gelukkig ging het geleidelijk. Vandaag las ik een rustdag in en onderweg naar Genève doe ik geen bergtoppen.
Het was een warme nacht! Dat kwam omdat alle ingestraalde zonnewarmte er weer uit moest. Nadat ik het dekbed uit de hoes had gehaald werd het toch nog aangenaam. Na het ontbijt heb ik Thalwil verlaten en om negen uur arriveerde ik in Muri, waar Andreas en Eva wonen. Nadat de familie Thiemann was opgestart gingen we naar het kanton Obwalden, waar de Brienzer Rothorn op ons lag te wachten. Het was alweer een stralende dag. Nadat we ons radio-ding hadden gedaan werd er uitgebreid geluncht in het restaurant op de top.
Daarna bezochten we een summit in Nidwalden. Drachenflue was eenvoudig te bereiken na een korte wandeling van een kilometer. Eigenlijk zou er op iedere summit een grote picknickbank moeten staan.
