Dale VK1DSH, Kurt HB9AFI en Hans
Onze Australische voorzitter Dale kon eenvoudig worden overgehaald om met onze groep in het weekend niet te vergaderen. Even de benen strekken was een veel betere optie. Mijn doel was om minstens één summit in het kanton Wallis te bezoeken. Op zaterdag kwam er lokale ondersteuning van Kurt HB9AFI, een krasse 76 jarige Zwitser. Onze eerste berg, Pointe de Bellevue, was goed te doen en het uitzicht was zoals de naam al zegt heel mooi. Vervolgens daalden we af naar onze parkeerplaats en aan de andere kant ging het omhoog naar een lagere maar veel steilere top, de Bec du Corbeau. Als beloning gingen wat drinken in Chalet Chanso http://chaletchanso.ch mede-eigendom van een Engels/Zwitserse zendamateur. Aan het oorverdovende lawaai van koebellen raakten we snel gewend. Op het terras kwamen we echt tot rust.
Op zondag konden we zonder begeleiding. Samen met Ole en Dale bezochten we twee summits niet al te ver van Genève. De eerste top, La Dôle was een stevige klim, maar gemiddeld voor Zwitserland. Bovenop was een mooi uitzicht naar het meer van Genève en aan de andere kant naar Frankrijk. Er was wat storing van de Air Traffic Control radars die op de top stonden. Daarna deden we nog een makkelijke top Mont Tendre. Ook daar hadden we een uitzicht twee kanten op. Boven Frankrijk naderde een onweer en dat kon je goed voelen aan de antenne. Die vonkte namelijk behoorlijk terwijl hij nog niet was aangesloten. Na de eerste onweersklap was het met de statische storing gelukkig gedaan. We hadden een paar regendruppels en zijn er niet lang gebleven.
Deze keer ben ik niet door Duitsland naar Genève gereden maar door België, Luxemburg en Frankrijk. Maandag ben ik rond 18 uur vertrokken en na een overnachting in Thionville, net zuid van Luxemburg ben ik verder gereden over de Franse route nationale langs Metz, Nancy, Besançon en Lausanne. Mijn route ging door het afwisselende landschap van Franche-Comté, de enige Franse Regio waar ik nog niet eerder was geweest. Verder was het ongeveer 100 km korter dan de autoweg, terwijl de rijtijd slechts een half uurtje langer was. Ruim voor twee uur was ik in Genève, zodat ik later die middag kon aanschuiven in de vergadering van Working Party 5A, waar onder andere amateur zaken worden behandeld. Het weer is erg aangenaam en ’s avonds konden we mooi buiten eten, zonder dat ik bang hoefde te zijn voor mijn vorige week opgelopen zonne-allergie.
Gisteren hebben we onze hoogste top, Turó de l´Home, op 1705 meter bedwongen. Gelukkig konden we met de auto via ontelbare haarspeldbochten in het Parc de Montseny tot 1550 meter hoogte komen. De rest was een makkie. ’s Avonds lekker gebarbecued en een gezonde salade gegeten.
‘Margreet ging niet zo snel de Puig de les Cadiretes op. Dat moet aan de temperatuur, in het binnenland maar liefst tot 28 graden, hebben gelegen. Daarom zijn we bij de tweede summit zo ver als mogelijk met de auto omhoog gereden. Uiteindelijk hebben we niet voor niets een 4×4. Lekkere stofwolken gemaakt. Waarschijnlijk vonden de spaarzame voetgangers en fietsers achter ons het niet zo’n goed idee. Nadat we nog een derde summit, die aan een verharde weg in een hele dure wijk met zeezicht lag, hadden bezocht zijn we even langs wat bekende kustplaatsjes gereden. Lloret de Mar met veel casino’s en discotheken is niks voor ons. Playa (Platja in het Catalaans) d’Aro was al een een stuk beter en in Palamós met een gezellig haventje hebben we koffie gedronken. Aan de kust is het door de zeewind iets koeler. Toch is het met 21-22 graden best aangenaam. Terug op onze camping probeerden we het zwembad (een meter of 30 lang) maar eens uit. Ook heel fijn.
btblog2016 