Ik ben samen met Ben onderweg naar Zuid-Frankijk. Vandaag hebben we zo’n 600 km gereden en zijn beland in de omgeving van Gérardmer. Het was een bewolkte dag met na Nancy flinke regen. Toen we eenmaal in de Vogezen waren werd het mooi zonnig. Eerst zijn we Le Hohneck (FL/VO-002) opgereden om daar wat verbindingen te maken. Kennelijk zijn ze niet op zendamateurs gesteld. Vervolgens hebben we ons geïnstalleerd op Camping du Lac** aan het Lac de Longemer. Valt niks tegen voor € 9,50 inclusief elektriciteit. Zelfs de douches zijn warm.
Archief
Alle berichten voor de maand juli, 2017
Vandaag waren we in Nijmegen om Ben in te halen die de vierdaagse had volbracht. Hij was de enige van ons gezin die nog geen vierdaagse had gelopen. Met zijn 4×50 kilometer deed ie het beter dan zijn moeder en broer Chris die in 2011 4×40 kilometer liepen en zijn vader met 4×40 in 1975. Natuurlijk zijn we heel erg trots op onze bikkel.
Op donderdag scheen de zon volop. Als er geen Hamradio in Friedrichshafen was geweest waren we nog een paar dagen in Wasselonne gebleven. Maar de plicht riep en na het ontbijt was het inpakken en wegwezen. Al snel gingen we de Rijn over en na twee uur rijden maakten we een korte SOTA stop en vervolgens ging het verder naar de Bodensee. De laatste 30 kilometer gingen zoals gebruikelijk erg langzaam. De parkeerplaats/camping bij de Messe in Friedrichshafen was voller dan we de afgelopen twee jaar hadden ervaren en we werden naar een andere parkeerplaats gedirigeerd. Daar bleek het veel rustiger en omdat we een van de eersten waren konden we een mooi plekje uitzoeken. Op vrijdag en zaterdag deden we onze gebruikelijke dingen. Margreet ging ’s morgens winkelen in Friedrichshafen om ’s middags uitgebreid te gaan zitten kletsen in de EUDXF stand. Mijn aandacht werd verdeeld tussen EUDXF en IARU. Kortom het was heel gezellig. Of het ligt aan het feit dat de Hamradio later werd gehouden dan gebruikelijk weten we niet. In plaats van de gebruikelijke ene onweersbui hadden we dit jaar meerdere langdurige regenbuien. In ieder geval weten we nu dat ons campertje waterdicht is. Tenminste als je niet vergeet om het dakluik dicht te doen. Op zondagmorgen was het ook in Friedrichshafen droog en tijd om naar huis te rijden. De eerste week in de Wildcat zijn ons prima bevallen. Daarbij hebben we genoeg ervaring opgedaan voor de verdere inrichting van ons mobiele huisje.
Terug in de Betuwe ontdekten we dat we voor grote zonnebloemvelden helemaal niet zo’n eind hadden hoeven rijden.

een droog moment
Vandaag hadden we beter op de camping kunnen blijven. Toen we terugkwamen van een natte tocht door de omgeving hoorden we dat het daar helemaal niet zo slecht was geweest. Overal waar we kwamen mistte, stormde en stortregende het. Op een gegeven moment dacht Hans zijn Applewatch zelfs dat hij aan het zwemmen was. Alleen in de Super U Plus konden we schuilen en flink wat kruiden die je thuis niet kan kopen inslaan. Toch hebben we vandaag nog twee summits bedwongen om zo wat SOTA puntjes te scoren. Als schrale troost was er aan het eind van de middag een dubbele regenboog, die natuurlijk net weer verdwenen was voordat we de pot met goud konden innen. Op de camping was de wekelijkse gastenborrel, waar we ons de pastis goed lieten smaken. Daarna kon de barbecue weer aan.
Na veel regen gisteravond en nog wat naweeën vannacht was het vanochtend droog. Als eerste na het ontbijt ging ik zwemmen en daarna gingen we rustig op weg om te wandelen. Het pad naar de Bärenberg stond ons niet echt aan: 350 meter stijgen op één kilometer vonden we een beetje veel van het goede. Vanuit een andere positie konden we via de Schneeberg de top wel bereiken na ruim vier kilometer lopen. Er waren geen beren op de weg. De wandeling was niet spectaculair, wel het picknicken na afloop met een simpel belegde Franse baguette en warme koffie.
De tweede SOTA was vanwege een omleiding moeilijk te bereiken. Het pad naar de Geissfels, een flinke rots die niet op een steenbok maar op een varkenskop leek, was echter prachtig door een mooi bos en met een Belle Vue.
Terug op de camping stond het bier koud en het zwembad warm.
Vanmorgen na het ontbijt werd en bleef het droog. Via de enige Luxemburgse summit die we nog niet eerder hadden bezocht ging het richting Straatsburg, waar een andere nog niet eerder geactiveerde summit op ons lag te wachten. We moesten daarvoor eerst een kruisweg doen en na de kapel nog 600 meter langs korenvelden verder omhoog. Ons bivak hebben we opgeslagen in Wassellone, vandaar de associatie met de titel van dit stukje tekst. Toen we het eten aan het klaar maken waren begon het zachtjes te regenen. Onder een zelf geconstrueerd zeiltjes-afdak is het, zelfs nu het wat harder is gaan regenen, droog. Toch gaat er een 270 graden luifel komen.
Vannacht werden we af en toe wakker van stevige onweersbuien. We hebben kunnen vaststellen dat de wildcat waterdicht is en dat het gekletter van de regen op het dak heel rustgevend werkt.
We zijn voor het eerst op stap met onze wildcat. Vanmorgen zijn we eerst even bij de Wit in Schijndel lang gegaan om twee stoelen en een opvouwemmer te kopen. Daarna vervolgden we onze reis naar Heiderscheid in Luxemburg, waar we lang geleden regelmatig te gast waren. De temperatuur is gezakt van 28 naar 23, maar het lijkt erop dat het onweer langs ons af drijft. Onze eindbestemming is Friedrichshafen, waar we donderdag hopen aan te komen.
Woensdagavond werden de coördinatoren van de verschillende agendapunten door de CPG voorzitter uitgenodigd voor het diner. Plaats van handeling was de Ursus bierfabriek. Het restaurant behoort tot dezelfde keten als het restaurant van dinsdagavond. Dat betekende hetzelfde bier en dezelfde menukaart. Gelukkig stonden daar nog veel meer lekkere dingen op dan alleen maar schweinehaxe. Donderdag vloog ik, alweer met WizzAir, naar Eindhoven waar we zelfs te vroeg arriveerden.