laatste dag op Bonaire

En toen was onze laatste dag op Bonaire aangebroken. We moesten nog één plekje bekijken en dat was Playa Frans in het Noordwesten van het eiland. Dat de weg er naar toe zó hobbelig zou zijn had Chris ons niet verteld. 

Bonaire is een relaxt eiland dat je, als je niet surft of duikt na een week hebt gezien. Wij zijn aardig bijgekleurd en het vitamine D gehalte is weer op peil. Inmiddels zijn we terug in een hectisch Nederland, blij dat we de bollenvelden vanuit de lucht konden bewonderen en niet in de files in de bollenstreek hoefden te staan.

verjaardag op Bonaire

Met de rust waarmee mijn 62e verjaardag begon was het gedaan toen Chris en Rianne mij kwamen feliciteren. Ze hadden de toegangspoort open laten staan met gevolg dat de honden van de eigenaar van ons huisje hun kans schoon zagen en op stap gingen. Gelukkig kwamen ze na enige tijd terug en toen bleek dat hun favoriete bezigheid het vangen van leguanen is. Verder zijn het ontzettend lieve beesten (de honden).

 

woensdag op Bonaire

 

 

de heuvels

ruwe baaitjes

fossiel varen

fossiel koraal

Kolibrie bij ons terras

Bert PJ4KY – Steve PJ4DX – Peter PJ4NX – Hans PB2T – Margreet K2XYL

gisteren nog in de soep

Crested Caracara

Vandaag hebben we een rondrit gemaakt door Slagbaai nationaal park. Onze tocht nam een kleine drie uur in beslag. Met onze Suzuki Grand Vitara bedwongen we alle onverharde weggetjes. De natuur en het dieren waren de moeite waard. Bovenstaande foto’s laten daar wat van zien. ’s Avonds waren we uitgenodigd voor de lokale zendamateur bijeenkomst bij Tera Cora, een Grieks restaurant annex sushi-bar dat alleen op woensdag geopend is. 75% van de amateur populatie van Bonaire was aanwezig om World Amateur Radio Day te vieren. Nu weten we ook van wie die Monster SteppIR antenne is die we gisteren zagen.

dinsdag leguanensoep dag

Onze charmante serveerster wilde best even poseren

Vanmorgen ging Chris met een collega duiken bij Thousand Steps Beach. Het waren er lang geen duizend, maar door de warmte voelde het wel zo. Margreet en ik hebben het eenvoudig gehouden en zijn gaan snorkelen. Daarna was er lunch bij Paramira in Rincon, waar Chris en ik ons een lokaal lekkernij, leguanensoep, goed hebben laten smaken. Margreet bleef met de kippenstoofpot aan de veilige kant. Na ons middagdutje zijn we naar de Sorobonbaai gegaan. De lagune is het windsurfparadijs van Bonaire, met aan de overkant nog meer flamingo’s, geiten en ezeltjes.

maandag op Bonaire

Chris kwam langs voor het ontbijt. Daarna hebben we de rest van onze derde dag op Bonaire in alle rust doorgebracht. Er was nu eindelijk tijd voor wat radio actie. Vooral op de 30 meter band ging het goed richting Noord Amerika en Europa.

zondag op Bonaire

Goto meer

Goto meer

Margreet’s favoriete strandje

woning met zeezicht

We passen ons al aardig aan aan het tempo hier. Dat moet ook wel als je een hele week hebt om alle bezienswaardigheden te bekijken. Vanmorgen zijn we richting Rincon in het Noorden gereden om flamingo’s te zien die in het Goto meer hun kostje bij elkaar scharrelen. In een lokaal cafeetje waar oude dametjes koffie en appelkoek serveerden, hielden we pauze. Vervolgens probeerden we over een jeeppad langs de kust terug te rijden. Omdat onze Suzuki jeep slechts achterwielaandrijving heeft, durfden we de voorgestelde route niet helemaal te volgen. Na een uitgebreide siesta werden inkopen voor de barbecue gedaan, gevolgd door weer een rondje zuid en een bierstop op Margreet haar favoriete strandje. In ons huisje staat een kleine kogelbarbecue. Ook die houdt een Caribisch tempo aan. Helemaal niet erg, we nemen gewoon nog een glaasje bier of wijn. De maaltijd smaakte prima.

zaterdag op Bonaire

Zoals verwacht werden we veel te vroeg wakker en konden we niet meer in slaap komen. Van deze nood hebben we een deugd gemaakt en de zonsopgang bewonderd op het terras voor ons huisje. Toen ook de rest van Bonaire wakker was geworden zijn we boodschappen gaan doen bij van den Tweel, een supermarkt met AH assortiment. Het verschil is dat er niet op de kleintjes wordt gelet en dat de prijzen tot het dubbele van in Nederland zijn. Tegen elven gingen we op bezoek bij Chris die samen met zijn collega’s in een vakantiecomplex woont. Een hangmat is het enige obstakel tussen zijn kamer en het zwembad.

Na onze siesta zijn we langs de Zuidkant van Bonaire gereden. Halverwege  de Zuidpunt was een kitesurfstrand, waar we Chris ontmoetten   en zijn surf-kunsten hebben bewonderd. Even verderop zorgden de zoutbergen voor een soort van Zwitserland gevoel.

Als afsluiting van de dag hadden we in La Cantina cerveceria een gezellig diner met Chris en Rianne, die hij enige weken geleden had ontmoet op het kite-surf strand.

Bonaire

Toen Chris ons in januari verliet voor zijn tijdelijke verblijf op Bonaire vatten we het idee op om hem halverwege zijn tour daar te bezoeken. We hadden nog genoeg airmiles en vandaag was het zover. Ben bracht ons naar Schiphol en de KLM bracht ons naar Bonaire met een korte tussenstop op Aruba. Het was niet al te druk, niet op Schiphol en niet aan boord. Het voordeel van vliegen op vrijdag de dertiende. Bij het inchecken was er even wat gedoe over mijn tweede koffer, die uiteindelijk toch voor niks mee mocht. Eigenlijk is het de eerste koffer omdat hier mijn zendspullen inzitten. Op de terugweg zal ik waarschijnlijk hetzelfde probleem hebben.

Onze vlucht naar Aruba duurde ongeveer tien uur. Iedereen moest daar het vliegtuig uit en opnieuw door de veiligheidscontrole. Belangrijk voor de werkverschaffing zullen we maar zeggen.

Daarna was het nog maar een half uurtje naar onze eindbestemming Flamingo Airport. De immigratie wilde weten waar we verbleven en keek raar op toen ik vertelde dat niet te weten. Maar toen ik zei dat Chris dat had geregeld was het goed. Wij waren de eerste passagiers die onze bagage compleet hadden en naar de uitgang konden. Chris stond daar al te wachten en ook Anita, de eigenares van het huisje dat we hebben gehuurd. Over het huisje, dat boven op een heuvel ligt vertellen we later meer.

Na een biertje was het bedtijd. 21h30 Bonaire tijd is 03h30 midden in de Nederlandse nacht. Toen we veel te vroeg wakker waren geworden ben ik dit verhaaltje maar gaan schrijven. 

lente

Vandaag is het maar liefst 23 gaden geworden! Een buitendag dus. De hele buurt was bezig met grasmaaien, snoeien en dakgoten schoon maken. Ook in onze tuin werd het nodige werk verzet. Mijn zorgvuldig gekweekte tomaten plantjes moesten een plekje in onze tuin vinden. Daarvoor werden dakpannen verplaatst, sloophout verbrand, een zonnig stukje tuin omgespit en een tomatenklimrek  gemaakt. Het was een inspannende dag, waarbij ik maar liefst 1400 kcal heb verbrand. Voor Ben, die de dag begon met een rondje hardlopen was het nog erger.

Met  een vooruitziende blik had ik gisteren een procureurtje uit de diepvries gehaald en een dag en een nacht lekker  in de pekel gezet. Net na de middag ging het twee en een halve kilo zware stuk vlees op de barbecue. Rond etenstijd was hij helemaal gaar en perfect van smaak. Onze eerste buitenmaaltijd van 2018 is een feit.

Asperges op Ben’s verjaardag

Vandaag is Ben jarig en het leek ons een goed idee om dit te vieren met asperges in plaats van de gebruikelijke rode kool met hachee. Afgelopen vrijdag ging ik op jacht naar het witte goud. Pas bij het vierde adres waren ze naar mijn zin. De Nederlandse asperges van de warme grond waren verrukkelijk.