En nu naar Åland

 

Na vier dagen vergaderen in Turku in West Finland is het nu tijd voor een uitstapje. Ik werd net voor de middag bij mijn hotel afgehaald door Pertti OH2PM. Onderweg naar de veerboot naar Åland maakten we een korte tussenstop bij Jaakko OH1TX, die naar goed Fins gebruik drie dikke antennemasten heeft staan. Vervolgens gingen we verder richting West, eerst met een klein pontje en daarna met een grote veerboot naar Brändö. Hier is één van de drie grote conteststations op de Åland eilanden gevestigd. Zoals hierboven te zien is is OH0X van alle antennegemakken voorzien.

Tallinn

De afgelopen week ben ik in Tallinn geweest voor een CEPT vergadering. Mijn werk als CEPT coordinator voor agendapunt 1.1 voor WRC-19 ging goed. Er werd namelijk overeenstemming bereikt over het CEPT standpunt. Helaas is dit niet het maximum resultaat dat wordt nagestreefd door de radio amateurs. We hadden prachtig weer in Tallinn en ’s avonds konden we eten op een van de vele terrasjes in de bijzonder gezellige oude binnenstad, die een rijk Hanze verleden toont.

Afscheid van de Melkweg

De “Melkweg” in Tsjechië is een fijne, rustige en ruime camping die inmiddels ook op ons terugkeer-lijstje staat. De campingbaas had Hans gevraagd wat macro foto’s te maken van het leven in het hoge gras. Een ree op 15 meter afstand is meer een tele dan een macro onderwerp, maar zeker de moeite van een foto waard. Op woensdagmorgen begonnen we met het eerste deel van onze terugreis naar Nederland. Het was een mooie rit door Šumava naar Železná Ruda. Daar volgden we het pad onder de stoeltjeslift naar Pancír en vervolgens nog 2.5 kilometer verder naar Mustek, een 1234 meter hoge summit (OK/PL-010). Nadat Hans zijn zendspullen weer had ingepakt ging het terug naar Pancír op 1213 meter, ook een summit (OK/PL-013), waar Hans op het terras van het restaurant zijn antenne mocht opzetten. Vanwege een naderend onweer zijn we maar kort gebleven en tijdens onze tocht naar beneden bleef het weliswaar droog maar werden we begeleid door een onheilspellend gedonder. De rit door Duitsland was vol met  gebruikelijke baustellen en files. Omdat we ons eigen huisje en bed bij ons hadden besloten we in de buurt van Heidelberg een camping te nemen voor een laatste rustige kampeeravond. Het zit er dik in dat we in augustus weer terug gaan naar Tsjechië voor de door Roemeense zendamateurs georganiseerde SOTA Marathon. Inmiddels zijn terug in Ingen. De camper is uitgepakt, de plantjes leven nog, het onkruid ook en het het zwembad is maar een klein beetje groen.

Šumava

Maandagmorgen zijn we richting Tsjechie gereden en in Šumava, de andere kant van het Bayerische Wald terecht gekomen. Voordat we de grens overstaken hebben we eerst nog even een Duitse gipfel bezocht.  In Freyung is op de Geyersberg een Kurort gevestigd en vlak daarbij is een top met de nodige bankjes die voor wat comfort zorgen.

Nu zitten we op Mlecna Draha, in het Nederlands de “melkweg”. De camping ligt op een meter of 700 en het is er ’s nachts aangenaam koel. We zijn aangeschoven bij de avondmaaltijd die door de vrouwelijke helft van het eigenaarspaar was bereid. Net als een maand gelden in de Morvan was het een heel gezellige avond. Het is nog rustig op de camping waar na onze aankomst de gemiddelde leeftijd ineens behoorlijk lager is geworden. Van de zeven kampeermiddelen die er gisteren/vanmorgen nog waren zijn er nog vier over.

Verder wonen er nog drie dikke karpers in de vijver, die vroeger dienst deed als stuwmeertje om de korenmolen te laten draaien. Margreet heeft besloten dat ze er niet in gaat zwemmen. Vandaag hebben we in Kubova Hut op 1000 meter de auto geparkeerd en zijn van daaruit twee bergtoppen op gegaan. Boubín (OK/JC-002) ligt op 1362 meter hoogte en Obrovec (OK/JC-012) aan de andere kant van de weg op 1146 meter. Moe en voldaan zijn we teruggereden naar de melkweg om daar van een welverdiend glaasje melk te gaan genieten.

Friedrichshafen

We hebben het nog heel even over ons blog gehad, maar pas vandaag tijd gevonden om iets over ons verblijf in Friedrichshafen te schrijven.

Op donderdag kwam Margreet zo’n twee uur later dan gepland aan in Genève. Samen met onze passagiers Dale VK1DSH en zijn vrouw Iris zijn we naar Friedrichshafen gereden. Beetje laat kan ook zijn voordelen hebben: de files waren al opgelost.  Onderweg hadden we zowel mooi als ontzettend slecht weer. Rond negen uur hadden we ons geïnstalleerd op de parkeerplaats bij de Messe in Friedrichshafen en konden we genieten van een drankje.

Op vrijdagmorgen ging Margreet winkelen in de stad en ik deed dienst in de stands van de IARU en de EUDXF. Na de lunch heeft ook Margreet alle bekenden kunnen begroeten en zij die we hadden gemist kwamen we tegen bij de DARC receptie. Met een klein gezelschap Australiërs en een IJslander zijn we gaan eten aan de Bodensee. Het Griekse restaurant waar we normaal gingen eten was er niet meer. Daarvoor in de plaats was er een gelegenheid met een wat algemener menu. Ook prima te eten. Wat minder was de ober die niet tevreden was over zijn fooi. Ik heb hem toen maar voorgesteld om die fooi terug te geven. Hij deed het nog ook.

Zaterdag was meer van hetzelfde met als afsluiting van de dag het IARU diner.

Op zondagmorgen werden we om half zes gewekt door iemand die het nodig vond rondjes te rijden over de parkeerplaats. Margreet ging weer slapen en ik ben koffie gaan zetten. We zijn nog even gaan helpen met het opruimen van de IARU stand en na de lunch zijn we naar de twee dichtstbijzijnde summits, de Gehrenberg en Höchsten gegaan. Daar was het een komen en gaan van zendamateurs die hetzelfde idee hadden. Voor de nacht zijn we neergestreken op een wat antieke camping in het gehucht Obersiggingen.