omweg via Šumava

een picknicktafel op de top is altijd beter dan op de grond zitten.

Vrijdag verliep mijn terugreis vanuit Szeged, langs Budapest en Wenen heel vlot. De files stonden gelukkig aan de andere kant. Toen ik de Duitse grens bij Passau passeerde kreeg ik het idee om de nacht door te brengen op camping Mléčná Dráha, lekker koel in de Tsjechische Šumava.

Zaterdagmorgen was ik al voor achten weg en zo had ik mooi de tijd nog even een summit, Prilba OK/JC-010, te activeren. Daarbij gebruikte ik voor het eerst mijn Tsjechische roepnaam OK8BT. Afgezien van 15 minuten file bij Neurenberg kon ik overal doorrijden en rond etenstijd was ik weer in Ingen.

Toptemperatuur

Gisteren werd het meer dan 37 graden. Vanochtend sinds 2 maanden een paar regendruppeltjes gehad, het heeft niet veel geholpen. De natuur ziet er herfstachtig uit met veel bruine gevallen bladeren en geel steppegras. Gisteren in de operatiekamer ging zelfs 3 maal het alarm bij verhoogde luchttemperatuur, nog niet eerder gebeurd, we mochten gewoon doorwerken. Iedereen zit te puffen en te klagen maar ik heb er weinig last van, in Washington was het de hele zomer zo, heerlijk! Verder maak ik intensief gebruik van ons zwembad. Daar hoort natuurlijk ook het onderhoud bij wat mijn taak is als er geen man in de buurt is, zuigen, pompen, filter schoonmaken, chloor erin etc. Af en toe laat ik de fiets uit in de koelere bossen van de Utrechtse heuvelrug. De processierupsen, een plaag voor de eiken in het voorjaar, zijn verdwenen en vermoedelijk (nacht)vlinders geworden. Het schuren en schilderen wordt in de koelere periode weer opgepakt.

Het worden dus rustige luie lange avonden in de hangmat. En hoor ik nu zelfs een krekel? dan is het slechts nog wachten op die grappige vuurvliegjes.

Natuurverschijnselen

Ik ben geïnteresseerd in natuurverschijnselen en kan uren naar vallende sterren kijken. De mooiste zag ik in Namibië waar een melkwegstelsel verscheen, een soort wit mistig pad vol met sterren. Vlak boven de horizon waren ze al te zien, een koepel van sterren wat een soort veilig gevoel gaf. Noorderlicht staat ook op mijn verlanglijstje maar bij wie niet?Gisteravond was de Bloedmaan aangekondigd, een Maansverduistering. Helaas werd alles verduisterd, er was niets te zien. Ook een natuurverschijnsel is onze moestuin, voor mensen met veel vrije tijd. Uit het beschimmelde tomaatje dat Hans heeft geplant, zijn 4 plantjes gekomen met massa’s nakomelingen, van geboortebeperking hebben ze nog nooit gehoord. En als je de augurken een dag vergeet te plukken, krijgen ze stiekem een formaat van heb ik jou daar, zure bommen.

We experimenteren elk jaar met ons moestuintje, vorig jaar waren het rare snijbonen en snijbiet. En we kunnen nog veel leren van onze buurvrouw met haar flinke moestuin. Het beste zijn de wilde bloemen want daar heb je geen werk aan.

Inmiddels in Hongarije

Na een bezoekje aan ARKEP, het Agentschap Telecom van Kosovo, hebben we ons verder bekwaamd in het gebruik van FT8. Als het eenmaal goed is ingesteld werkt het bijna vanzelf. Ter gelegenheid van mijn afscheid zijn we met een klein gezelschap kip gaan eten. Nou is kip niet mijn eerste keus, maar ik moet toegeven dat het lekker was. Het was ook nog goedkoop. Nog geen 25 Euro voor vier personen, uiteraard inclusief drank.

Zoals ik al eerder schreef heb ik het een hekel aan grensovergangen met lange wachttijden. Daarom heb ik een andere route gekozen dan op de heenweg. Eerst een stukje Zuid naar Skopje in Macedonië en van daaruit Noord richting Belgrado. De overgangen naar Macedonië en Servië gingen nagenoeg zonder oponthoud. In de buurt van Belgrado heb ik nog een summit, Avala YU/CS-043, geactiveerd en kreeg daar bezoek van de Servische SOTA manager Fric (Frits) YU1WC, een heel gezellige vent.

Helaas duurde het meer dan een uur om Servië uit en de Schengenzone binnen te komen. Om 19 uur was er tot overmaat van ramp ook nog een shift wissel bij de Hongaarse grenspolitie. Inmiddels heb ik een leuke camping gevonden vlakbij Szeged in de driehoek Servië-Hongarije-Roemenië. In een vlakbij gelegen restaurantje heb ik mij de goulash goed laten smaken.

Verder naar Prishtina

Vandaag deed ik een makkelijke etappe naar Prishtina, de hoofdstad van Kosovo. Het lijkt wel of ik aan het oponthoud bij de grens begin te wennen. De grenspost Montenegro-Albanië kostte “maar” 40 minuten. Ze hadden behoorlijk hun best gedaan e.e.a. efficient te laten verlopen. Ik kon mijn ID kaart en kentekenbewijs inleveren bij de Montenegrijnse politie en aan de andere kant kwamen ze bij de Albanese politie weer uit het systeem. Een paspoort hoeft niet meer in Albanië. Het systeem kan keurig de ID kaart inlezen. De grens naar Kosovo kostte maar tien minuten. Alleen is het vervelend dat je een aparte autoverzekering moet afsluiten. Ook bij deze grenspost was de douane meer geïnteresseerd in de camper dan in smokkelwaar. Om één uur kwam ik aan in Prishstina. De wildcat staat naast het zendhok in het tuintje van Fehmi Z62FB opgesteld. Dat tuintje ligt in een buitenwijk van Prishtina, naast het huis van Fehmi’s zus. De afgelopen week hebben  hier twee Ieren zitten zenden in de digitale FT8 mode. Ze hebben ons, dat is Martti OH2BH en mij, uitgebreid instructie gegeven. Daarna was het tijd voor ons welkomsdiner dat tevens afscheidsdiner voor de Ieren was.

Monsterrit

Dragan 4O4A

Vanmorgen had ik een lekker rustige ochtend en dat was na al dat gejakker van de afgelopen dagen best wel fijn. Om één uur gingen Ranko en ik naar het beroemde Igalo instituut om Andy UA3AB te ontmoeten. Twee maanden geleden was hij van de racefiets gevallen en had zijn bovenbeen gebroken. Het herstel gaat hem te langzaam en hij gaat nu voor second en third opinions bij allerlei artsen langs totdat hij hoort dat het morgen over is. Tot dusver heeft hij niet veel succes.

Daarna gingen we met zijn allen lunchen. Voor mij en Andy’s vrouw was het inktvisjes. De ober nam uitgebreid de tijd om in het Engels uit te leggen wat het bijgerecht was. Mijn conclusie “ah blitva” zorgde voor de nodige hilariteit.

Na de lunch ben ik richting Bar in het Zuiden van Montengro gereden. Het is maar 94 kilometer en toch deed ik er dik drie uur over. Voor de terugreis ga ik een andere route verzinnen. Op camping Oliva was nog net een plekje vrij.

Dragan 4O4A kwam mij ophalen en samen met twee lokale radioamateurs hebben we op een terrasje in Bar ons weerzien (we hadden elkaar al twaalf jaar niet gezien) gevierd. Over eten hoefden we niet moeilijk te doen: er stond maar een ding op het menu, namelijk cevapcivi.

Montenegro

ik nader de Kroatische grenspost

Vandaag ging de reis langs de Dalmatische kust verder naar Montenegro. Helaas was het bij de grens druk. Een uur wachten om Kroatië uit te komen en een uur om Montenegro in te komen. En dat terwijl de controle helemaal niet streng was. Dat belooft wat voor als het hoogseizoen echt gaat beginnen. Meteen na de grens zei Tomtom dat ik het weggetje naar links moest nemen. Via allerlei onverharde wegen kwam ik zo bij Ranko 4O3A terecht. Niet veel later kwam Marko 4O9TTT met koud bier aanzetten. We zijn nog even naar de boulevard geweest om vervolgens de avond te besluiten met cevapcici en kiprolletjes.

Ligne

Ik ben onderweg naar Kosovo. Vrijdag in Duitsland is natuurlijk niet een ideale reisdag en al helemaal niet als de schoolvakanties volop zijn begonnen. Veel Baustellen en veel files dus. Na 700 kilometer had ik er genoeg van. In Neumarkt in der Oberpfalz heb ik op een grote parkeerplaats bij de Jurahal gestaan. Om in Balkan-stemming te komen ben ik bij restaurant Plitvice gaan eten. De parkeerplaats ligt vlak bij de spoorlijn. Ik was daardoor op tijd wakker. Vanmorgen om kwart over zeven ging het verder door Beieren, Oostenrijk, Slovenië en Kroatië. Het was gelukkig niet zo’n chaos als gisteren en ik heb 900 kilometer kunnen maken. Ik ben aangeland bij Maslenica (van de brug die in 1993 is opgeblazen) en heb een plekje gevonden op camping Popo, een wat vreemde naam. In het dorpje heb ik verrukkelijke inktvisjes gegeten. Normaal zijn  deze ligne met blitva mijn favoriete lunchhapje in Kroatië, maar zo lang wilde ik niet wachten.

thuis

onverwachte bloemen in de sla

Er is van alles gedaan aan en rond ons huis. Met behulp van Derk’s steiger heeft Ben het houtwerk buiten op de eerste verdieping geverfd. Margreet is bezig met de kozijnen en ik heb wat onkruid gewied. Ook ons heel bescheiden groentetuintje geeft wat werk. Augurken moeten worden geplukt voordat ze stiekem heel groot zijn geworden en we hebben regelmatig peultjes op het menu staan. Verder doen de tomaatjes, opgekweekt uit één overrijp tomaatje het goed. Een verrassing is de rode krulsla, die nu hij is doorgeschoten mooie gele bloemetjes draagt. Ze moesten snel worden gefotografeerd want ze bloeien heel erg kort.

Inmiddels is Ben aan de vierdaagse begonnen en volgen Margreet en ik zijn vorderingen met spanning.

Opening WRTC

De opening van WRTC 2018 vond plaats in de excercitiehal. Nadat de deelnemers en scheidsrechters kwamen binnengemarcheerd werden er wat luchtige toespraken gehouden. Die van Maarten Luther, die parallellen trok tussen de reformatie en  het radio amateurisme was de meest komische. Verder werden de beschikbare roepnamen in het blok Y8 voor de deelnemende teams  bekend gesteld. Daarna ging ons gezelschap richting stadhuis voor het diner.