Op onze laatste dag op Curaçao zijn we nog even wat inkopen gaan doen. Sommige dingen kun je beter hier kopen dan in Nederland: een rooster voor de barbecue voor 60% van de prijs en natuurlijk zonnebrandolie. Factor 50 voor Margreet en factor nul voor mij. Om vier uur meldden we ons met bagage op Chris zijn werk. Van daaruit was het slechts 10 minuten rijden naar vliegveld Hato. Wegens verbouwing was de lounge op het vliegveld gesloten, maar gelukkig was er een hoekje in de vertrekhal als zodanig ingericht. Helaas geen kippenwings, maar wel koud bier.
Archief
Alle berichten voor de maand januari, 2019
Daaibooibaai, ons favoriete strandje
Het tweede gedeelte van onze vakantie is er een van snorkelen in één van de vele baaitjes, terrasjes pikken, slenteren in Punda, naar de AH, lekker luieren en lezen. Chris en Rianne moeten gewoon werken en uitspattingen zijn daarom niet aan de orde. Af en toe gebeurt er wat spannends, zoals het alarm dat af gaat midden in de nacht omdat de voordeur openwaaide. Verder is Chris geslaagd voor zijn zeilexamen bij de Marine en bracht MP Rutte een bliksembezoek aan de ABC eilanden. We hebben geen last gehad van blue Monday-sneeuw-files. Meestal koken we thuis en eten we samen. Het vermelden waard is een gezellig etentje bij Landhuis Brakkeput-mei-mei en ook een ontmoeting met Brett PJ2BR in een steakhouse. Zo konden we mooi plannen smeden voor komende reizen naar Peru en Orlando.
Dit gaat Margreet voorlopig missen
Zo, we kunnen er weer tegenaan de komende koude kale winterse weken in Nederland. We gaan de kinders, het mooie weer en de Amstel Bright met limoentje missen.
Vanmorgen hebben we 11 km gewandeld langs de Jan Thiel baai, een zoutmeer waar de flamingo’s wonen en die van ons schrokken en wegvlogen. Een prachtig gezicht, opstijgende, vliegende en landende flamingo’s. De weggetjes die op de kaart stonden getekend bleken gedeeltelijk onder water te staan, met als gevolg modderschoenen (Hans) en natte voeten (Margreet).
Lang geleden, tijdens onze eerste vakantie op Curaçao hebben we de Sint-Christoffelberg van 372 meter, beklommen. De jongens gingen met Hans omhoog in een militair tempo, en ik volgde wat langzamer. Op hun weg weer naar beneden zijn ze omgekeerd en samen met mij opnieuw naar de top geklommen en zo zaten we toch allemaal samen boven. Vanmorgen gingen we met Chris en Rianne in een mooi tempo naar boven en na 51 minuten zaten we op de top. Naar beneden ging het iets langzamer, maar liefst 51 en een halve minuut.
Terug in de bewoonde wereld werden we getrakteerd op echt kokosnotensap.
Ik trakteer mijzelf graag op een buitenlands reisje voor mijn verjaardag. Als het even kan ook nog naar een zonnige bestemming. Vandaag doen we een gezamenlijk uitje en ik kies voor een sightseeing tour over het eiland. De eerste stop is Westpunt waar we geen zeeschildpadden ontdekken.
foto gepikt van Rianne
zelfs met 1/3200 sec nog bibbervleugels
De kolibries die we bij toeval tijdens de lunch in het restaurant tegenkomen zijn veel leuker. Als lunch aten we knoflook garnalen. Rianne konden we er nog net van weerhouden om mondongo soep te bestellen. Alhoewel, er zijn mensen die wèl van pens houdt.
Chris zijn bakkie
Daarna gingen we op strandjes jacht. De foto hierboven is genomen op het voormalige naakstrand van het ook voormalige Sunset Waters Resort. Vlakbij, maar over de weg weer ver weg, was Playa Hundu, waar je met een normale auto niet kon komen.
’s Avonds in huize Blondeel Timmerman (junior) was er barbecue met T-bone steak voor de mannen en sateh ajam voor de vrouwen. De ratatouille viel ook in de smaak. Daarbij uiteraard een lekker verfrissend biertje met een schijfje limoen.
Spaanse water
Het huis van Chris op Curaçao is boven verwachting, ruim en toch knus, schoon, rustig in een veilige buurt op loopafstand van de gevangenis. Er is WiFi en heel vrouwvriendelijke spiegels en verlichting. Er zijn tropische vogels met inheems gezang, leguanen, hagedisjes en de gebruikelijke huis tuin en keukeninsecten. We hebben een groot goed bed met klamboe in de gastenkamer en een eigen badkamer.
De beste plek is het enorme terras met sensationeel uitzicht op de Tafelberg en het Spaanse water. Het terras is overdekt en er staat altijd een lekker windje, de zon schijnt met vriendelijke wolkjes en twee hangmatten. Dat wordt onze bestemming voor de eerste dag, Chris en Rianne werken vandaag, dus hebben we het rijk alleen. Na het luieren gaan we inkopen doen bij de plaatselijke AH en wordt er nog een wandeling gemaakt naar Caracasbaai waar we het oude Fort Beekenburg uit begin 1700 ontdekken. Thuis wacht een welgevulde koelkast met een koud biertje.
Fort Beekenburg
We hebben het koude Nederland geruild tegen het tropische Curaçao. Onze bejaarde Boeing 747 vertrok keurig op tijd vanaf Schiphol en tot ons genoegen bleef de stoel tussen ons in vrij. Na een kleine tien uur kwamen we aan op vliegveld Hato. De bagage afhandeling ging wat minder snel dan we gewend zijn, maar uiteindelijk kwamen onze drie koffers toch op de band. Chris en Rianne haalden ons af. Na aankomst in hun huis moest er natuurlijk even worden gekletst bij een paar biertjes en een klein hapje eten. Morgen bij daglicht gaan we kijken hoe hun huis en de omgeving er uit zien.
