En toen was het toch echt tijd om naar het Oosten te gaan. Vandaag reden we dwars door Duitsland tot vlak voor de Tsjechische grens. In Tännesberg lag camping Waldkraft met plaats voor slechts drie of vier gezinnen. We kwamen de campingbaas, een zonderling maar gastvrij figuur met dreadlocks tegen toen we de camping naderden. Hij reed even voor om ons de weg te wijzen, om er vervolgens snel weer vandoor te gaan, zodat wij de nieuwkomers wegwijs moesten maken.
Archief
Alle berichten voor de maand juli, 2019
Volgend weekend worden we verwacht bij een bijeenkomst van vrouwelijke zendamateurs in de buurt van Brno. We waren van plan om daar heen te gaan met een tussenstop in het Reuzengebergte op de grens van Polen en Tsjechië. De weersverwachting zorgde voor een gewijzigd plan. Gisteren hebben we rustig ingepakt en iets meer dan 300 km gereden tot het alom bekende Heiderscheid. Ze hebben daar een fijne camping en goedkope pastis bij het tankstation. Vanmorgen ging het verder richting Vogezen. Net na de middag kwamen we bij de col tussen de twee Donons (de kleine en de grote). Vanaf de parkeerplaats was het een korte maar stevige wandeling naar de (grote) Donon (FL/VO-023) en vervolgens een makkelijke wandeling naar de Kohlberg (FL/VO-092). De vlakbij gelegen Petit Donon hadden we al eens gedaan en die werd vandaag niet bezocht. Daarna reden we naar Wasselonne, waar tot onze verrassing een bordje “complet” op het hek van de camping prijkte. Gelukkig kende Jean-Michel, de Belgische kampwacht van de maand, ons nog en wist hij een plekje voor ons te vinden. Het is gezellig vol, maar zeker niet overvol. In de vroege avond begon het toch een beetje te regenen, maar met 23 graden is het nog aangenaam. Inmiddels is het droog en hebben wij onze verrukkelijke opgewarmde pilaf-prak naar binnen gewerkt.
Vandaag zijn de laatste twee gedeeltelijk vergroeide coniferen naar beneden gehaald. Voor deze 16 meter hoge monsters had Ben een professional geregeld. Nick kwam om 9 uur aanrijden met de hoogwerker van zijn baas. Rustig aan werden de bomen van onder naar boven ontdaan van zijtakken en vervolgens werd er telkens een meter uit de top gezaagd. Tegen etenstijd was de klus zonder ongelukken geklaard.
camping, hotel en pannenkoekenhuis
Ondanks dat de Sefyr niet op Märket kon landen en we met de Zodiac aan boord moesten worden gebracht waren we ruim op tijd in Eckerö voor mijn vertrek richting Grislehamn. Net als op de heenweg ben ik gaan overnachten in Oxelösund. Na vier dagen wassen met opgewarmd zeewater was een lekkere warme douche een traktatie. Op zondag reed ik 850 kilometer tot de Deens-Duitse grens. Waze, mijn navigatieprogramma, vond dat ik niet met het veer Rødby-Puttgarden moest, maar via het eiland Fyn. Zo kon ik nog mooi een summit meepikken. De Frøbjerg Bavnehøj (OZ/OZ-009) was een makkelijke klim. Aan het eind van de dag ben ik terecht gekomen bij een camping, annex pannenkoeken restaurant in Aabenraa, waar ik een verrukkelijke pannenkoek belegd met rundergehakt, kaas, aioli en gemixte sla heb gehad. Op maandag was het nog maar 650 kilometer naar huis, waar ik rond half drie aan kwam.
60° 18′ 3″ Noorderbreedte en 19° 07′ 57″ Oosterlengte is de positie van het kleinste, door twee landen gedeelde in zee gelegen eiland ter wereld. Het is 350 meter lang en 150 meter breed en ligt in de monding van de Botnische golf in het Noorden van de Baltische zee tussen Zweden en Finland. Het verdrag van Fredrikshamn, dat na de Finse oorlog tussen Rusland en Zweden, werd getekend in 1809 bepaalde dat het eiland gelijk werd verdeeld tussen Zweden en Rusland. In 1885 werd er door het Groothertogdom Finland, dat toen nog behoorde tot het Russische Rijk, een vuurtoren gebouwd op het hoogste punt van het eiland (2 meter boven zeeniveau). Formeel was dit Zweeds territiorium. In 1985 werd de grens verlegd, waardoor de vuurtoren op Fins grondgebied kwam te liggen. Tegelijkertijd werd een grenscorrectie doorgevoerd, zodat Zweden en Finland beiden een gelijk oppervlak van Märket bleven houden.
Market Reef stond niet op de DXCC landenlijst van 1945. Pas in 1969, 50 jaar geleden, werd het eilandje erkend als apart DXCC land, op grond van het feit dat het door Zweden werd gescheiden van Finland. Om dit 50-jarig jubileum te vieren waren er kleine teams met Finse en buitenlandse amateurs actief. Onze voorgangers gebruikten de roepnaam OJ0A en wij (Franz DJ9ZB, Henri OH3JR, Pertti OH2PM) gebruikten OJ0Z. Na ons kwam OJ0C. Franz was vooral actief in SSB, terwijl ik mij van alle modes heb bediend (CW, SSB en FT8). Franz en ik waren best wel trots dat we het door Martti gestelde doel van 5000 verbindingen ruimschoots hebben gehaald.
Vanwege de wind zijn we niet om 8 uur maar om 10 uur vertrokken. De tocht naar Märket duurde iets minder dan een uur en de zee werd steeds wilder. We konden niet aanleggen aan de Noordzijde van de vuurtoren. Daarom moesten we overstappen op een rubberbootje dat ons de laatste meters vervoerde. Na een welkomstceremonie ging de OJ0A ploeg terug met de boot en wij namen de zaak over. Mijn eerste 250 verbindingen als OJ0Z staan in het log. Dat is dan landje nummer 90.
Er is een drie man/vrouw sterkt team van de Finnish Lighthouse Society aanwezig die onze verzorging doet. Ons dagritme begint langzaam duidelijk te worden: ontbijt om 9 uur, lunch om half drie en avondeten om 20 uur. Daarna is het sauna tijd, compleet met een duik in een van de poelen op het eiland. Het water is zout en koud!
Het was twee en een half uur rijden naar Grisslehamn, waar de veerboot naar Eckerö op de Åland eilanden vertrekt. De overtocht duurde twee uur en de zee deinde behoorlijk. Ik zit op camping Käringsund, vlak bij de veerhaven. Aan de overkant van de weg is de zee met een kleine jachthaven. Het bootje dat ons naar Märket Reef gaat brengen heb ik ook al gezien, de Sefyr. Er staat een stevige Noordenwind en het is daarom onzeker of onze toch morgen door zal gaan.
Vanmorgen kletterde de regen zo hard op het dak van de camper dat ik de waterketel niet eens hoorde fluiten. Gelukkig werd het om zeven uur droog, zodat ik de geplande summit toch kon beklimmen. Beklimmen is een groot woord voor het half uurtje naar boven. 24 verbindingen werden gemaakt van de Kullaberg (SM/SE-001). Daarna ging het verder naar het Noorden. Mijn tweede en laatste summit was de Omberg (SM/OG-001) bij het Vätern meer. Het was een mooie heuvel met hele grote basaltblokken.
De snelwegen in Zweden zijn top. Het landschap is afwisselend met veel bergen en bossen. In vergelijking met Duitsland zijn er bijna geen files. Tegen vijf uur heb ik in de buurt van Nyköping een slaapplaatsje gevonden op de Jogersö camping in Oxelösund. De wifi is prima en wordt aangeboden door de gemeente.
Mijn planning voor de reis naar Märket Reef is te ruim. Ik heb een dag over. Daarom heb ik het tempo wat teruggeschroefd. Vanmorgen ben ik in 45 minuten over gevaren van Puttgarden naar Rødby en een kleine omweg gemaakt naar het eiland Møn. Vlakbij de krijtrotsen van Møns Klint is een SOTA summit Aborrebjerg (OZ/OZ-005), mijn eerste Deense summit. Vervolgens heb ik boodschappen gedaan bij de Aldi, waar ze toch weer hele andere dingen hebben dan in Nederland. Daarna reed ik over de tolbrug over de Øresund richting Malmö. Rond half vijf heb ik een camping gevonden bij Mölle, niet al te ver van Helsingborg. Er is een SOTA summit heel dicht bij. Die ga ik morgen vroeg activeren. De pastasaus die had meegenomen smaakte prima. De aangeklede sauna op de camping heb ik maar overgeslagen.
Ik ben onderweg naar Märket Reef, een nieuw zendlandje. Het ligt in de Botnische golf West van de Åland eilanden en Oost van Zweden. Mijn eerste etappe was ongeveer 550 km naar Dahme aan de Oostzeekust in Schleeswijk-Holstein. Het was mooi weer toen ik vertrok vanuit Ingen. Dat werd helaas minder toen ik Bremen naderde. De temperatuur zakte in een regenbui met maar liefst tien graden. Inmiddels is het droog. Ik ben terecht gekomen op camping Zedano in Dahme, waar ik in 1974 ook al eens ben geweest. Het sanitair is schoon, maar dateert ook uit die tijd. Had ik nou die douchemuntjes maar bewaard.
btblog2016 