We blijken een tweede wespennest te hebben. Daarom is de wespenman vorige week weer bij ons geweest. De “ruiming” van dit tweede nest dat ergens in de nok van het oude deel van ons huis zit bleek niet helemaal gelukt. Vanmorgen in alle vroegte stond de wespenman weer voor de deur. Hij mopperde wat over het water op het dak van onze overloop. Ik heb hem mijn skibroek geleend, zodat zijn knieën droog bleven. Hij heeft overmatig met gif gesproeid en we hopen dat het deze keer succesvol is.
Archief
Alle berichten voor de maand augustus, 2020
Margreet was afgelopen zaterdag heel trots dat haar C70 de magische 200.000 mijl op de teller had staan. Helaas kreeg zij eergisteren een tik van achteren toen ze in Nijmegen stopte voor een verkeerslicht. De auto achter haar stopte niet. De 1500 Euro schade zal op de verzekering van de tegenpartij worden verhaald.
Boodschappen doen bij Birlik, de Turkse supermarkt in Veenendaal is niet Margreet’s favoriete bezigheid. Ze kon toch worden overgehaald met de belofte er een uitgebreide fietstocht van te maken. Nadat we met de pont de Nederrijn waren overgestoken ging het door de bossen van de Amerongse berg naar Veenendaal. Na het bezoek aan de supermarkt reden we via het Valleikanaal op de grens van Gelderland en Utrecht via Achterberg en Rhenen terug naar Ingen. Het Valleikanaal tussen Rhenen en Veenendaal staat ook bekend als Grift en dateert uit de middeleeuwen. Onze navigatie was met behulp van de ANWB fietsknooppuntenplanner, een simpel maar effectief hulpmiddel. Terug in Ingen stond er 33 kilometer op de teller. We waren ruim op tijd om naar de Formule 1 race te kijken.
We hebben al enige tijd last van wespen in onze hobbykamer op de bovenverdieping. Margreet ontdekte dat er ook in Chris zijn oude kamer wespen zitten. Daarom werd de ongediertebestrijding ingeschakeld. Het duurde even voordat het wespennest was gevonden. John, de ongedierte bestrijder, zei dat het een flink nest was en wij kunnen dat gezien het aantal wespen-lijken op de bovenverdieping alleen maar beamen. Het platspuiten van de wespenkolonie was -uiteraard in beschermende kleding- verder een fluitje van een cent.
Dit is wat er gebeurt als je in het oogstseizoen anderhalve week niet naar je augurken kijkt. Die lieve kleine cornichons zijn allemaal forse exemplaren geworden van 15 tot 20 cm lang. Morgen eten we het augurken equivalent van komkommersalade.
Vanmorgen startte de auto zoals we dat gewend zijn en begonnen we aan de 800 km lange rit naar Nederland. Onderweg hebben we zeer korte stops gemaakt, waarbij we de motor van de auto hebben laten draaien. Na negen uur rijden zijn we weer in Ingen. De enige file die we hebben gehad was die achter een landbouwvoertuig uit Ommeren op de N320. En nu een drankje.
Het zwembad ziet er na een week nog best goed uit. Met een nachtje filteren moet het goed gaan komen.
Noodgedwongen verbleven we vandaag op de camping. Het was niet echt erg. We hebben ons prima vermaakt in het zwembad. Margreet kon het niet laten om een paar keer de toegangsweg van de camping op de fiets te bedwingen. Ze is nu sneller dan nog oudere mensen die zelfs op een elektrische fiets niet naar boven konden komen.
De campingbaas heeft onze camper naar een mooi plekje net binnen de poort gesleept. We staan nu weer helemaal vlak. Verder kwam er een Belgische vrachtauto chauffeur langs die ons probleem al eerder had meegemaakt. Het zou moeten kunnen worden opgelost middels het bedieningspaneel van de radio. De bedieningshandleiding, die meer dan 15 jaar geleden was vertaald vanuit het Japans in het Nederlands, was niet echt duidelijk en uiteindelijk gave we het op. Een uur later zag Margreet dat het lampje van het alarm anders knipperde dan normaal. Daarom drukte ik nog maar een paar keer op de knopjes van de afstandsbediening. En ja hoor: Alles weer normaal. Na het eten werd de auto even gestart en ook dat ging goed. We gaan morgen rijden (denken we). Het heugelijke feit werd gemeld aan onze Belgische vriend en gevierd met een Franse pint.
Vanmorgen zijn we weer gaan wandelen. Eerst naar Tureau des Grands Bois (FL/VL-003), vlakbij een radar installatie. We bleven op gepaste afstand i.v.m. mogelijke storing (van de radar op mijn ontvanger). Vervolgens ging het naar Mont Prenelay (FL-VL-022) niet ver van de bron van de rivier de Yonne. De wandeling naar deze tweede summit ging door een fantastisch mooi bos. Daarna was het tijd om boodschappen te gaan doen. Tja en toen bleek de auto het niet meer te doen. De ANWB alarmcentrale zorgde snel (ongeveer na een uur) voor hulp. Helaas kon de depannage slechts concluderen dat de auto naar een Nissan dealer moet en die zijn in het weekend gesloten. We werden voor de poort van de camping afgezet en gaan maandag zien hoe het verder gaat.
btblog2016 