
De laatste keer Texel was zo goed bevallen dat we besloten hebben om nog maar een keer terug te gaan. Het was wel een gok vanwege de weersvoorspelling en we hebben zelfs ons plan nog aangepast. We hebben het idee dat we de zonnigste dagen van de week uitgezocht hebben. Het hoogseizoen is inmiddels voorbij. Daardoor gaat er op doordeweekse dagen maar één boot per uur van Den Helder naar Texel en ook ons favoriete kibbeling restaurant blijkt beperkt geopend. Dat alles mag de pret niet drukken en Texel is zeker niet verlaten. Naast heel veel schapen zijn er nog behoorlijk wat (Duitse) toeristen.

Tijdens onze fietstocht door de omgeving kwamen we zelfs een lepelaar tegen. Omdat de foto gemaakt met de iPhone niet veel zaaks was hebben we dat een dag later maar even over gedaan.
Na de avondmaaltijd in het camping restaurant zijn we nog een stukje gaan wandelen door de duinen. We maakten een behoorlijk tempo vooral toen Margreet dacht dat ze gevolgd werd door haar favoriete dier, een Galloway stier. We gingen vroeg onder de wol, omdat ik al om half vijf op moest staan voor de IARU Region 3 General Conference, die ik via Zoom heb bijgewoond. Gelukkig werd de vergadering na tien minuten alweer geschorst, zodat ik nog wat kon slapen.
Op woensdagmiddag hebben we zelfs op het strand gelegen. Het was lekker zonnig en net warm genoeg voor een zonnebad.
Op donderdag stond er een stevige wind en dat was een goede reden om weer naar huis te gaan. Margreet wil nog een keer naar Texel en ik vind het ook niet erg.