Toen we ruim 20 jaar geleden hadden verbouwd wilden we de balken in dezelfde kleur verven als in het oude deel van ons huis. Daarvoor ging je naar van Beusichem in Ommeren, waar in de kaartenbak werd opgezocht welke kleur de vorige bewoner er op had gesmeerd. Voor de balken in onze verbouwde keuken willen we weer dezelfde kleur. Van Beusichem is inmiddels twee maal verhuisd en zit nu in Kesteren. In de garage stond nog een oud blik met ingedroogde verf en een leesbare kleurcode. Van Beusichem is meteen aan het mengen geslagen en kon het zelfs op terpentine basis doen.
Op vrijdag kwamen we al vroeg in de middag aan bij hotel Vötters in Kaprun. Zo hadden we mooi de tijd om op zoek te gaan naar wintersport artikelen die hoog nodig aan vervanging toe waren. Zowaar vonden we nieuwe skischoenen voor Margreet. Het valt niet mee om na 40 jaar afscheid te nemen van je oude schoenen! De jongelui arriveerden rond vijf uur, keurig op tijd voor het diner in het restaurant van ons hotel.
Op zaterdag gingen we skiën op de Maiskogel, de huisberg van Kaprun. Na de lunch in een van de berghutten zijn we nog eventjes de pistes op de gletsjer gaan verkennen. Dat smaakte naar meer. Het diner werd georganiseerd door Chris in de Dorfstadl, een heel gezellige tent waar Margreet en ik waarschijnlijk 40 jaar geleden ook al hebben gegeten.
Op zondag was het weer ons gunstig gezind. We hebben ons de hele dag vermaakt op de Kitzsteinhorn met veel zon en mooie sneeuw. Vergeleken met 40 jaar geleden was er veel veranderd. De meeste sleepliften waren vervangen door gondels en stoeltjesliften. De Krefelder Hütte waar we hebben geluncht, daarentegen zag er nog precies het zelfde uit. Het diner werd georganiseerd door Ben in de Dorfkrug. Net zo gezellig en goed als de dag ervoor.
Op maandag was het weer wat minder. We begonnen heel dapper op de gletsjer, maar vluchtten uiteindelijk naar de Maiskogel. Beneden in het hotel is een automuseum dat gratis is voor hotelgasten. Daar moesten we natuurlijk een kijkje gaan nemen. Ik heb Ben zelfs iets over auto’s kunnen leren en wel dat “traction avant” voorwielaandrijving betekent. Het diner was net als de eerste avond in het restaurant van ons hotel. We konden hier zelf onze begintijd bepalen en hoefden niet te kiezen voor de vroege ploeg van 18 uur of de late van 20 uur. Als afsluiting kregen we een ontzettend lekker likeurtje van het huis, geserveerd in een boomtak. We hebben hotelbaas Helmuth Vötter uitgebreid gecomplimenteerd met zijn autoverzameling en hopen dat hij het allemaal begrepen heeft. Na het eten hebben we nog gezellig na zitten kletsen in de hotelbar.
En toen zat het er op. Op dinsdag vertrokken we uit een besneeuwd Kaprun, met alle vier de wielen aangedreven. Ben en Pauline hadden nog een extra dagje bijgeboekt.
We gaan een paar dagen skiën in Kaprun samen met Chris en Ben en hun dames. Voor vertrek moest de stormschade worden bekeken. Gelukkig was die beperkt. Slechts drie dakpannen moesten worden terug gezet. We hebben rustig ingepakt, de hele achterbak ligt vol met ski’s en ook de achterbank ligt vol met onze bagage. De oudjes doen het in twee etappes met een stop net voor Neurenberg in Beieren. De reis verloopt vlot en we dreigden te vroeg bij ons Gasthof-Metzgerei Rotes Roß in Burghaslach te arriveren. Dan doemt er een outlet op waar we een kijkje gaan nemen. Het kijkje is na een kwartier al volbracht; we hebben al genoeg kleren. Terug op de autobahn komen we in een vreemde file van een paar kilometer terecht, waarbij de rechterkant bezet wordt door vrachtwagens en wij met 80 km gemakkelijk kunnen passeren. We slaan iets eerder af naar ons dorpje met hotel en maken een mooie toeristische route door de bossen en weilanden. De schnitzels zijn prima en het bier en de wijn ook. Vroeg onder de wol en ook vroeg weer op.
Dit weekend was de jaarlijks terugkerende PACC contest, waarbij de rest van de wereld zoveel mogelijk contacten met Nederlandse stations moet proberen te maken. Ik had er eigenlijk geen tijd voor en startte met het idee 100 verbindingen te maken. Dat ging echter veel sneller dan gedacht en uiteindelijk zijn het er 600 geworden.
Ook de overige klussen zijn geklaard: Als eerste was er de ruit die uit de achterbak van de Navara was “gevallen”. Een heel gepriegel voor Ben, maar uiteindelijk goed gelukt. Daarna was het een eitje om de bak achterop de auto te zetten. Verder startte de Navara niet door een lege accu. Met startkabels en de auto van Ben kregen we hem weer aan de praat. Volgens de garage is de accu nog goed. We gaan het zien volgende week.
btblog2016 