Al sinds ik mijn eerste spiegelreflex camera had, een Canon F1, zit ik te kijken naar telelenzen. Helaas zijn die veel te duur voor een hobbyist als ik. Canon heeft met een 600 mm en een 800 mm telelens eindelijk iets wat ik kan betalen en ik heb twee goede smoezen. Op Black Friday krijg je korting en ik had mijn eerste AOW en mijn eerste echte pensioen ontvangen. Op zaterdag werd het pakketje bezorgd. Mijn camera vertelde dat de lens niet werd herkend. Daarom meteen nieuwe firmware geladen. Het volgende probleem was hoe de lens in opnamemodus moest worden gezet. Ook dat was snel gefixt. De eerste resultaten zijn bemoedigend.
Twee weken naar Genève voor een Working Party 5A vergadering. Na het Praag debacle ben ik niet met KLM gevlogen maar met Air France via Parijs. Dat levert ook nog eens extra XP’s op. Dat zijn punten die de Flying blue status bepalen. De twee oude Air France lounges zijn vervangen door een mooie grote centrale terminal F2 lounge.
Natuurlijk ben ik op de eerste avond bij Ali kebab gaan eten. Ik zag dat de zaken goed gaan en dat hij binnenkort een groter restaurant gaat openen een stukje verder op de Rue de Lausanne
Op maandag begon het vergadercircus met op de meeste dagen twee vergaderingen van elk 75 minuten. Het radio station is er gelukkig ook nog. 4U1ITU is nog steeds erg gewild. Ons avondritme hebben we ook gevonden. Tussen 18h00 en 18h30 verzamelen we in café les Brasseurs om vandaar uit een hapje te gaan eten. Daarna gaan sommigen weer terug naar de kroeg, terwijl anderen terug gaan naar hun hotel. Ik verblijf zoals gebruikelijk in Residence Mont Blanc. Ik heb een kamer met balkon dat ik kan gebruiken om satellietverbindingen te maken. Het is wat behelpen met slechts 180 graden zicht en wat bergtoppen die ervoor zorgen dat er geen vrij zicht is.
De laatste donderdag hadden we geen vergaderingen en daarom heb ik bijna de hele dag achter de radio gezeten. Op vrijdag was onze laatste plenaire vergadering en inmiddels ben ik weer onderweg naar huis (via Parijs)
Op disdag is het ook weer zonnig en is een van de oudste kastelen van Zwitserland aan de beurt, Château Grandson. De laatste tijd heb ik meer gefietst dan gewandeld maar 12 km lopen moet lukken. De wandeling gaat door een beetje vochtig bos met veel “lucky bamboo”; was het mijn geluksdag dan…? Na het bos werd het een mooie rustige wandeling langs het meer, met zicht op de wijngaarden en besneeuwde bergen in de verte. Het kasteel bestaat al meer dan 1000 jaar en wordt goed onderhouden, het ziet er prachtig uit. De adellijke familie Grandson was militair maar ook op diplomatiek gebied ervaren en vriendjes met de paus, Franse en Engelse koningen, wat niet vaak voorkwam in die tijd. Enkele eeuwen later ging het bergafwaarts en werd het kasteel verkocht. De terugweg ging heel vlotjes en ik heb me niet ingehouden, dus nu heb ik spierpijn en blaren. Morgen uitrusten. Als afsluiting een gezellig etentje met de Nederlandse delegatie bij een gastvrij Vietnamees restaurant.
Regen
Op woensdag regende het. Ik heb de winkeltjes in het oude centrum van het stadje bekeken en lekker uitgerust want vanavond is het social event voor deelnemers aan de vergadering met hun aanhang. De start is goed: een wijnproeverij in Domaine La Chartreuse de La Lance, waar we vijf verschillende soorten wijn mochten proeven. Daarna kon je door gaan met de soort die je het lekkerste vond. Je zult begrijpen dat het al snel erg gezellig werd. Het diner is in de Wok Royal, een wokpaleis in Neuchâtel. Zelf uitzoeken wat je wilt eten en het laten bereiden door een van de koks. Lekker! We hebben meerdere keren opgeschept en ik gaf de voorkeur aan de entrees en de nagerechten (maar niets gaat boven de rijsttafel van Hans). Als afsluiting een Fortune Cookie met de tekst: er zullen nog vele reizen komen.
Zon
De laatste dag, donderdag, had ik me voorgenomen om eindelijk eens wat te lezen maar de zon lokte me weer naar buiten. Ik voel dat ik lekkerder wandel de berg op en naar beneden, dus voor mij geen saaie lange stukken, Steenbok is mijn sterrenbeeld. Als beloning een overzicht op alle bergen rondom me. Ik geniet een half uurtje op een rots op een mooi plekje van de zon en de roofvogels die door het dal vliegen. Een uurtje later sta ik weer op dezelfde plek om de zon achter de bergen te zien zakken (terwijl Hans een satellietverbinding maakt). Daarna met de Engelse delegatie “Dinner” gehad, bij een Thais restaurant, geen romantisch aangekleed restaurant maar vriendelijke snelle bediening, heerlijk eten en heel betaalbaar.
Het was weer een leuke week in de gezonde frisse berglucht en het leuke Zwitserse taaltje. De route naar huis met mooie herfstkleuren was om blij van te worden.
Mijn eerste dag in Yverdon-les-Bains maakte ik een wandeling langs het meer van Neuchâtel. Tijdens de wandeling ging het strand over in een bos met daarin 45 menhirs. Ze staan al meer dan 6000 jaar op deze plek, zijn gebeiteld in een menselijke gedaante en sommige zijn meer dan 4-4.5 meter hoog met een gewicht tot 5 ton.
De stenen kwamen tevoorschijn toen het water in 1869-1883 2.7 m. zakte. Er wordt verteld dat op deze plek positieve golven gevoeld worden. De zon scheen in ieder geval heerlijk en het was lekker warm.
’s Avonds zijn we met zijn tweeën gaan eten bij een pizzeria. Eén huispizza voor ons beiden was genoeg.
Deze week is er een CEPT vergadering in Yverdon-les-Bains aan het meer van Neuchâtel in Zwitserland. Vanmorgen om 8 uur zijn we vertrokken en precies volgens de voorspelling van Waze kwamen we om kwart voor vijf ’s middags aan in hotel la Prairie. We zijn even de benen gaan strekken en weten inmiddels waar we straks gaan eten.
btblog2016 