Ik denk dat mijn moedertje vanuit de hemel de vingerhoeden af en toe een sloot water geeft. Ze komen uit haar tuin en voor het eerst staan ze er mooi bij. Vroeger thuis hadden we op een gegeven moment een grote muur van vingerhoedskruid, een prachtig gezicht. Mijn vader heeft ze toen verwijderd omdat ze erg giftig zijn en dus gevaarlijk met 6 spelende kinderen in de tuin.
Hans was door de Koninklijke Unie van de Belgische (Zend)amateurs UBA uitgenodigd om een presentatie te houden over het vertegenwoordigen van IARU belangen in ITU en CEPT. Daarom togen wij op zaterdag naar Mechelen, waar in Technopolis (de Belgische variant van wat ooit het Evoluon in Eindhoven was) het congres van de 75 jaar oude UBA werd gehouden.
Voor de dames was er ’s middags een rondleiding in het wandtapijten-museum. Dit was totaal niet stoffig, integendeel… het was leerzaam en gaf inspiratie. ‘s Avonds was er een diner met onze Belgische radiovrienden, dat geheel volgens verwachting erg gezellig en smakelijk was. Bij het aperitief waren er al veel lekkere hapjes en ook het diner was uitstekend. De wijn vloeide rijkelijk en gaf geen hoofdpijn. Als toegift was er een moederdagbloemetje voor de aanwezige dames. We hebben heerlijk geslapen in het van der Valk hotel in in Mechelen.
Op zondag begon moederdag zonder een in elkaar geknutseld cadeautje van mijn jongens maar met een glas champagne bij de heerlijke uitgebreide brunch in het hotel. We sloten ons bezoek aan Mechelen af met een wandeling door het sfeervolle oude centrum en een Carolus biertje op een terras van het cafe waar de opa van Egbert vroeger ieder dag een kaartje legde.
De fiets is hier een ideaal vervoermiddel en wordt hier veel gebruikt. Het hotel had gratis fietsen, maar die van onszelf waren comfortabeler. Al op maandag was ik op de fiets gestapt en door het bos 10 km. naar de haringrokerijen in Hasle gefietst. De fietsroutes staan goed aangegeven en het weer was perfect.
Op dinsdag hadden we een heerlijk diner met de Nederlandse delegatie in een klein maar o zo gezellig restaurantje. Wat kunnen die Denen lekker koken! Daarvan moest ik op woensdag nog even bijkomen.
Op woensdagavond wordt (meestal) een toeristisch uitje met diner verzorgd voor alle deelnemers aan de vergadering en deze keer was het een rondleiding aan de oude kasteelruïne die we de vorige dag al hadden bezocht met Dennis. Er waaide een frisse (ijzige) wind en daarom gingen wij voor de optie om een 3 km wandeling te maken naar het hotel/restaurant waar het diner werd gehouden. Samen met de Noorse Kjersti en Zweedse Anna konden we bij aankomst in het hotel de beste plek met zeezicht uitkiezen. Toen we daar in de lounge aan de borrel zaten kwam de rest helemaal verkleumd binnen, maar iedereen werd warmer toen de wijn op tafel kwam. Het diner was uitstekend met alweer een verrukkelijk toetje, nu met rabarber.
Op donderdag heb ik lekker uitgerust en genoten van het rustige zonnige strand op 5 minuten lopen van het hotel.De middag hebben we gebruikt om de SOTA summit nog een keer te bezoeken en voor een rondrit over het eiland. Daarbij kwamen we nog onverwacht Barry G4SJH tegen die ook aan het sightsee-en was. Als afsluiting hebben we lekker gegeten met de Nederlanders en een Portugees in een klein huiskamer-restaurant gerund door een oude sullige bediende die echter heel goed bij de pinken was. we gingen vroeg naar bed en op vrijdag vroeg op voor de ferry naar Sassnitz met aansluitend een rit naar huis met de vrijdagmiddag-files bij “bau-arbeiten” in Duitsland. Het was een mooie week en ik heb erg genoten.
Gisteren kreeg ik een e-mailtje van Dennis OZ7RBI, een zendamateur die tegenwoordig op Bornholm woont. Ik ken hem nog van de tijd dat hij in Zwitserland woonde. Hij bood ons aan een kleine rondleiding over het eiland te verzorgen en dat aanbod namen we dankbaar aan. Dennis bleek gewerkt te hebben voor de tourist board en wist ons te voorzien van heel bijzondere details over het eiland.
De eerste stop was de Lilleborg, een kasteelruïne gebouwd omstreeks 1150.
Vervolgens gingen we naar Østerlars Kirke, een ronde kerk uit de 12e eeuw. Dat was heel bijzonder.
Bij glasblazerij balticseaglass.com kreeg Margreet twee prachtige glazen cadeau.
Daarna was op verzoek van Margreet de Helligdomsklipperne aan de beurt. Na een uitstekende lunch in een van de vele haventjes bezochten we het Hammershus, nog een kasteelruïne, maar een stuk groter dan de vorige.
Ons vaste Zumba-clubje is gezellig klein, dus hebben we veel ruimte om flink los te gaan. Als ik de hele dag heb gewerkt sta ik niet altijd te springen om te gaan maar onze Christina is zo enthousiast dat je er blij en fit van wordt op de vrolijke muziek. Na al deze lichaamsbeweging wordt er nog lang nagepraat. Dit houden we al 3 jaar vol en werd gevierd met een “Bumba”lunch in het zonnetje bij Gruun, het leukste Appelcafé in de Betuwe.
Vanmorgen ben ik de boulevard in zuidelijke richting gevolgd naar het Middeleeuws kasteel Chillon.
De boulevard is beplant met de meest aparte in- en uitheemse bomen, die nu dankzij hun herfstkleuren op zijn mooist zijn. De wandeling was net iets meer dan 4 km heen en ook weer terug.
Aan het eind van de middag kom ik een beetje bij op de luxe bank in de lobby van het hotel met prachtig uitzicht op het meer. ‘s Avonds worden we in de bus geladen en gedropt in het woonhuis van Charlie Chaplin. De rondleiding door het huis is oké, maar de daarop volgende rondleiding door de filmstudio met veel lawaai kan ik wat minder waarderen.
Het diner in het restaurant Modern Times was weer wel de moeite waard. We hadden een aangenaam tafelgezelschap uit Portugal en een voortreffelijk diner.
Vanmorgen sliepen we lekker uit en werden we wakker van een zonnetje. Het is heel stil op de camping en de medegasten zijn erg vriendelijk. In alle vroegte zijn we op de fiets gesprongen voor een tocht van 35 km naar De Koog, Den Burg, Oudeschild en langs de veerhaven weer terug. We fietsten door het bos, de duinen, leuke stadjes en langs de Waddenzee. Net als gisteren hebben we geluncht in Oudeschild. Na terugkomst op de camping hebben we onze Skuumkoppe (Texels bier) geproefd om vervolgens uit te gaan rusten op het grote, vrij stille strand. We hadden eerst een plekje uit de wind gevonden tegen de duinrand, maar dat bleek te warm en toen zijn we in de wind gaan zitten. Net voordat we verbrand waren, zijn we terug gegaan. De race van Max Verstappen konden we via de iPhone volgen en gelukkig heeft hij gewonnen!!! En we gingen alweer eten in het camping restaurant.
Vandaag hebben we Chris en Rianne in hun fijne vakantiehuis in Zandvoort opgezocht. Dit ligt naast het Formule 1 Circuit waar over een paar weken Max Verstappen gaat racen en er wordt hard gewerkt om er een mooi festijn van te maken. We hebben een flink stuk langs de zee gewandeld en de camperparkeerplaats geïnspecteerd. En natuurlijk kibbeling en calamares gegeten met je hand boven het bordje omdat de meeuwen het zo voor je neus wegkapen.
De reisbeperkingen vervallen in een rap tempo. Zo is het na terugkeer vanuit Frankrijk niet meer nodig om in quarantaine te gaan. Na tien maanden thuis was dat reden genoeg voor een lang weekend naar de Elzas. Op vrijdag zijn we via Duitsland gereden. Het enige dat we aan de grens merkten was dat er een SMS je binnen kwam. Die mag je tijdens het rijden niet openen en we weten nu nog steeds niet wat er in staat. Voor Frankrijk hadden we een gezondheidsverklaring ingevuld. Daar heeft niemand naar gevraagd.
Ons hele gezin is trouwens in het buitenland: Chris geniet van zijn laatste week op Curaçao en Ben is aan het werk op een veerboot die tussen Valencia en Palma de Mallorca heen en weer vaart.
Op vrijdag, na een dikke vijf uur rijden kwamen we aan op onze camping in Wasselonne, iets West van Straatsburg. De dagtemperatuur is uitstekend en de nachten zijn flink koud. Onder ons winterdekbed houden we het goed warm.
Zaterdag was een SOTA dag. Onze eerste top was de Brotschberg (FL/VO-050). Die lag in het zonnetje met een heel leger aan roze vingerhoedskruiden. Daarna was er een klein intermezzo, het Château du Haut-Barr, dat voor een deel dateert uit de 12e eeuw. Een deel van het kasteel is te zien op de foto hierboven. Na de enge trappen wordt je beloond met een mooi uitzicht.
Weer even terug naar Ben. Die zagen we op onze smartphone voorbij komen. Zijn klus op Mallorca was sneller klaar dan verwacht.
De Geissfels (FL/VO-115) is onze tweede summit die we bereiken na een korte wandeling met veel druïde-rotsen. De stenen op de grond glinsteren in de zon. Ik heb er wat meegenomen als aanvulling voor mijn stenen verzameling De derde en laatste summit was het Château d’ Ochsenstein. Toen we daar in 2017 waren was er een stortbui. Deze keer is het mooi zonnig op de top en ik volg paragliders die door de lucht zweven. Ik heb zelfs een krekel gehoord. Op de camping is het gezellig en de grote barbecue wordt aangestoken zodat je er veel vlees kunt roosteren. Un verre de vin mag niet ontbreken.
Op zondag worden we na heerlijk te hebben geslapen al vroeg gewekt door kerkklokken. We gaan vroeg op pad en rijden door veel leuke Elzasser dorpjes en wijngaarden naar de Weissenberg (FL/VO-151) welke zo te horen naast een schietterrein ligt. Vandaag kan ik wel merken dat ik lang niet gewandeld heb, de wandeling is best pittig en ik heb boven een energiereep nodig. Het is fijn om weer in de bergen te zijn, de conditie komt vanzelf wel weer. Daarna doen we nog een top, de Rocher de Grendelbruch (FL/VO-116). Ook hier zijn mooie druïdestenen en veel varens. Het is er mysterieus en heel stil en er is geen zuchtje wind. Altijd weer een cadeautje boven op de top na de inspanning.
Terug op de camping zijn we precies op tijd om de Formule 1 Race in Oostenrijk te volgen. Max Verstappen won de race met glans. Daarna begon het te regenen en konden we onze nieuwe luifel testen. De bat-wing is goedgekeurd. ’s Avonds aten we merguez worstjes van onze behaaglijk brandende barbecue: een gezellige afsluiting van dit korte tripje naar de Elzas.
Op maandag pakten we in en reden via Luxemburg en België weer naar Ingen.
Het weer is de laatste dagen heel wisselend. De ene dag lig je in de hangmat met je zonnebril, de volgende ochtend sta je om half 7 ‘s ochtends je auto te krabben. Maar waar ik na de donkere winter dan weer heel erg van geniet is een half uurtje naar en van mijn werk rijden met zonsopkomst en zonsondergang.
 | Albert op Bijna klaar |
 | pb2t op In bejaardentempo naar Oo… |
| Albert op In bejaardentempo naar Oo… |
| Albert op In bejaardentempo naar Oo… |
| Albert op 65 |
btblog2016 