We zijn 2023 goed begonnen met een Indische rijsttafel-lunch gemaakt door Hans. Meestal kookt Hans de lekkere hapjes en ik zorg voor dan andere klusjes die nodig zijn om de gasten te ontvangen en ze uit de keuken te houden. Deze keer heb ik Hans een beetje geassisteerd bij de voorbereiding van het eten en het ging best wel harmonieus. De babi ketjap, koe loe yuk, foe yong hai, sate ajam, atjar (soort van), sambal boontjes, alles ging goed en onze gasten hebben het zich prima laten smaken.
Op donderdag maakten we een fietstochtje naar de Koog. Net buiten de camping werden we verrast door een rommelmarkt in Den Hoorn. Het meest interessante kraampje was dat van een worstverkoper. We scoorden knoflookworst en harde Friese worst . ‘s Middags gingen we naar het strand en ‘s avonds aten we weer in het campingrestaurant.
Op vrijdagmorgen maakte ik twee verbindingen via Saoudisat en om elf uur was het tijd de camping te verlaten. We reden naar de Noordpunt van Texel om op bezoek te gaan bij de PC5T contestgroep die vlak bij de veerboot naar Vlieland bezig was hun masten op te zetten. Ze waren zo druk dat ik ze maar wat koffie uit onze thermosfles heb aangeboden. Dat werd op prijs gesteld. Later stuurden ze bovenstaande foto van hun antennes.
De lunch gebruikten we weer in Oudeschild. Margreet was blij verrast dat ze weer kibbeling kreeg. Op weg naar huis gingen we even langs bij Chris in Hillegom en vervolgens naar Noordwijkerhout waar ik een pak kocht. Dat ging voor mijn doen bijzonder soepel. Geen ruzie met de verkoper en ook niet met Margreet! In 15 minuten stond ik met een nieuw kostuum weer buiten.
Vanmiddag waren we op de Via Gladiola in Nijmegen voor de intocht van de vierdaagse. Onze bikkels Ben en Bert hadden daar succesvol hun 3×50 kilometer afgerond. Ben mag nu zelfs het cijfer 3 op het lint van zijn vierdaagsekruis dragen en is daarmee de topscorer van ons gezin.
Het was ontzettend gezellig in Nijmegen.
Voor mijn 65e verjaardag had ik van de kinderen twee kaartjes voor soldaat van Oranje gekregen. Gisteren was het eindelijk zover dat we naar deze spectaculaire musical gingen. We hadden prima stoelen op de 1e rang. Het verhaal was bekend en boeiend, maar met ook veel humor. De eindstrijd was met veel vuurwerk en ontroerend toen de bevrijding kwam.
We zaten te gniffelen bij het telkens terugkeren van zendapparatuur, die vanuit Engeland naar Nederland werd gesmokkeld. In het geheim werd dan verbinding gemaakt met de geallieerden en daarvoor zaten dan 5 dames in uniform achter de apparatuur in morse te zenden, precies zoals dat in Bletchly Park gebeurde in de tweede Wereldoorlog. We hadden dat al gezien tijdens een rondleiding ter gelegenheid van het 100 jarig bestaan van de RSGB de zendamateur vereniging van Groot Brittannië.
In de pauze stond er een tafeltje voor ons klaar met een glas wijn en flink wat snacks. Ook handig was onze parkeerplaats dicht bij de uitgang zodat we niet in de vertrekfile kwamen. Voor hen die de musical nog niet hebben gezien: Het is echt de moeite waard.
Vandaag maak ik eindelijk (na bijna drie jaar) weer een reisje naar Genève. Vanmorgen zijn we voordat Margreet mij op Schiphol heeft afgezet naar Chris zijn nieuwe bootje gaan kijken. Er was zelfs tijd om een uurtje door de vele vaartjes bij Hillegom te varen.
Het was niet alleen 2e paasdag maar ook de dag voor mijn 66e verjaardag. Een mooie gelegenheid om samen met de kinderen en aanhang asperges met gebarbecuede zalm te eten. De zalm was goedkoop maar helaas niet goed. Door de hoge culinaire expertise aanwezig bij ons in de tuin werd snel een list verzonnen en de ham die we nog in de diepvries hadden liggen bood uitkomst, zodat het toch een smakelijk paasdiner werd.
Als verjaardagscadeau kreeg ik een in 1757 door een van mijn 32 oud grootvaders (7e generatie), Mr. Valentijn Jan Blondeel geschreven boek met titel Beschrijving der stad Utrecht. Een heel bijzonder geschenk dat gekoesterd gaat worden.
Op stap in eigen land. Onze bestemming voor vandaag was de Keukenhof. Margreet was er nog niet eerder geweest en voor mij was het al bijna 60 jaar geleden dat ik daar samen met mijn ouders was. Chris vergezelde ons. We hadden onze auto bij hem in de straat geparkeerd en de laatste vier kilometer deden we met de fiets. Het weer werkte prima mee, een zonnige dag met een temperatuur van 17 graden. Het was vrij rustig vandaag. Dat gaat in het paasweekend vast anders worden. Margreet heeft in ieder geval een hele hoop ideeën opgedaan voor onze eigen tuin.
Op vrijdag kwamen we al vroeg in de middag aan bij hotel Vötters in Kaprun. Zo hadden we mooi de tijd om op zoek te gaan naar wintersport artikelen die hoog nodig aan vervanging toe waren. Zowaar vonden we nieuwe skischoenen voor Margreet. Het valt niet mee om na 40 jaar afscheid te nemen van je oude schoenen! De jongelui arriveerden rond vijf uur, keurig op tijd voor het diner in het restaurant van ons hotel.
Op zaterdag gingen we skiën op de Maiskogel, de huisberg van Kaprun. Na de lunch in een van de berghutten zijn we nog eventjes de pistes op de gletsjer gaan verkennen. Dat smaakte naar meer. Het diner werd georganiseerd door Chris in de Dorfstadl, een heel gezellige tent waar Margreet en ik waarschijnlijk 40 jaar geleden ook al hebben gegeten.
Op zondag was het weer ons gunstig gezind. We hebben ons de hele dag vermaakt op de Kitzsteinhorn met veel zon en mooie sneeuw. Vergeleken met 40 jaar geleden was er veel veranderd. De meeste sleepliften waren vervangen door gondels en stoeltjesliften. De Krefelder Hütte waar we hebben geluncht, daarentegen zag er nog precies het zelfde uit. Het diner werd georganiseerd door Ben in de Dorfkrug. Net zo gezellig en goed als de dag ervoor.
Op maandag was het weer wat minder. We begonnen heel dapper op de gletsjer, maar vluchtten uiteindelijk naar de Maiskogel. Beneden in het hotel is een automuseum dat gratis is voor hotelgasten. Daar moesten we natuurlijk een kijkje gaan nemen. Ik heb Ben zelfs iets over auto’s kunnen leren en wel dat “traction avant” voorwielaandrijving betekent. Het diner was net als de eerste avond in het restaurant van ons hotel. We konden hier zelf onze begintijd bepalen en hoefden niet te kiezen voor de vroege ploeg van 18 uur of de late van 20 uur. Als afsluiting kregen we een ontzettend lekker likeurtje van het huis, geserveerd in een boomtak. We hebben hotelbaas Helmuth Vötter uitgebreid gecomplimenteerd met zijn autoverzameling en hopen dat hij het allemaal begrepen heeft. Na het eten hebben we nog gezellig na zitten kletsen in de hotelbar.
En toen zat het er op. Op dinsdag vertrokken we uit een besneeuwd Kaprun, met alle vier de wielen aangedreven. Ben en Pauline hadden nog een extra dagje bijgeboekt.
Dit weekend was de jaarlijks terugkerende PACC contest, waarbij de rest van de wereld zoveel mogelijk contacten met Nederlandse stations moet proberen te maken. Ik had er eigenlijk geen tijd voor en startte met het idee 100 verbindingen te maken. Dat ging echter veel sneller dan gedacht en uiteindelijk zijn het er 600 geworden.
Ook de overige klussen zijn geklaard: Als eerste was er de ruit die uit de achterbak van de Navara was “gevallen”. Een heel gepriegel voor Ben, maar uiteindelijk goed gelukt. Daarna was het een eitje om de bak achterop de auto te zetten. Verder startte de Navara niet door een lege accu. Met startkabels en de auto van Ben kregen we hem weer aan de praat. Volgens de garage is de accu nog goed. We gaan het zien volgende week.
 | Albert op wandeling in de kou |
| Albert Hugenholtz op Gelukkig nieuwjaar |
| Albert op Bijna klaar |
 | pb2t op In bejaardentempo naar Oo… |
| Albert op In bejaardentempo naar Oo… |
btblog2016 