Ik denk dat mijn moedertje vanuit de hemel de vingerhoeden af en toe een sloot water geeft. Ze komen uit haar tuin en voor het eerst staan ze er mooi bij. Vroeger thuis hadden we op een gegeven moment een grote muur van vingerhoedskruid, een prachtig gezicht. Mijn vader heeft ze toen verwijderd omdat ze erg giftig zijn en dus gevaarlijk met 6 spelende kinderen in de tuin.
Twee weken geleden liep het vrij vlot op Schiphol. Vandaag was het een grote puinhoop. Het duurde maar liefst drie kwartier voordat ik door de veiligheidscontrole was en dat was niets vergeleken bij de gewone reiziger die vier uur of langer in de rij moest staan. Ik heb gelukkig geen vlucht hoeven missen en kon zelfs nog wat eten en drinken in de KLM lounge. Ik heb daar een gezellig praatje gemaakt met een oudere (nog ouder dan ik) Amerikaanse dame, die vroeg waar ik mijn glaasje wijn vandaan had. Kennelijk was de verzorging tijdens haar vlucht uit Los Angeles niet optimaal. Ze probeerde nog even de schijn op te houden, maar uiteindelijk kon ze de drang niet weerstaan en ze kwam terug van de bar met een stevig glas hard liquor.
Toen we eenmaal aan boord waren kwam de gezagvoerder de cabine binnen en dat betekent altijd slecht nieuws: Door onweer boven Frankrijk werd onze vlucht vertraagd met één uur en 45 minuten. Ik heb het eerste deel van de vergadering bijgewoond via Zoom. Er werd water uitgedeeld en koekjes en anderhalf uur later dan gepland kwamen we aan in Genève. Gelukkig hadden we nauwelijks turbulentie. In mijn hotel kreeg ik dezelfde kamer toegewezen als vorige week. Dat is makkelijk want zo loop ik nergens tegen aan in het donker.
Om 18 uur verzamelde het merendeel van de aanwezige zendamateurs zich in cafe les Brasseurs om vervolgens te gaan eten in de voor mij nieuwe pizzeria Chez Remo.
Ik heb veel kunnen doen de afgelopen anderhalve week in Genève. Het belangrijkste was het leggen van persoonlijke contacten. Daar gaat de IARU in de komende jaren veel voordeel van hebben. Daarnaast was het natuurlijk ook leuk om contacten via de radio te maken. Als kers op de taart was er gisteren een 6 meter opening naar Koeweit. Er staan maar liefst drie 9K2’s in het 4U1ITU logboek. Dat is een afstand van zo’n 4000 km.
De terugvlucht was geen succes. Dat de inkomende vlucht een half uur vertraging had, had geen probleem hoeven te zijn. Het boarden schoot niet op en toen de gezagvoerder kwam met een mededeling wisten we dat er iets echt mis was. Aan het einde van de startbaan, net buiten het vliegveld, was brand uitgebroken https://www.dailymail.co.uk/news/article-10838117/amp/Huge-fire-breaks-Geneva-Airport-building-near-runway-explodes.html. De startbaan moest eerst worden geïnspecteerd en werd om 19h00 vrijgegeven door de brandweer. Aankomst op Schiphol was drie uur later dan gepland en ook de bagage liet lang op zich wachten. Net na middernacht was ik thuis. Daar is deze oude man niet meer aan gewend.
Vandaag maak ik eindelijk (na bijna drie jaar) weer een reisje naar Genève. Vanmorgen zijn we voordat Margreet mij op Schiphol heeft afgezet naar Chris zijn nieuwe bootje gaan kijken. Er was zelfs tijd om een uurtje door de vele vaartjes bij Hillegom te varen.
Hans was door de Koninklijke Unie van de Belgische (Zend)amateurs UBA uitgenodigd om een presentatie te houden over het vertegenwoordigen van IARU belangen in ITU en CEPT. Daarom togen wij op zaterdag naar Mechelen, waar in Technopolis (de Belgische variant van wat ooit het Evoluon in Eindhoven was) het congres van de 75 jaar oude UBA werd gehouden.
Voor de dames was er ’s middags een rondleiding in het wandtapijten-museum. Dit was totaal niet stoffig, integendeel… het was leerzaam en gaf inspiratie. ‘s Avonds was er een diner met onze Belgische radiovrienden, dat geheel volgens verwachting erg gezellig en smakelijk was. Bij het aperitief waren er al veel lekkere hapjes en ook het diner was uitstekend. De wijn vloeide rijkelijk en gaf geen hoofdpijn. Als toegift was er een moederdagbloemetje voor de aanwezige dames. We hebben heerlijk geslapen in het van der Valk hotel in in Mechelen.
Op zondag begon moederdag zonder een in elkaar geknutseld cadeautje van mijn jongens maar met een glas champagne bij de heerlijke uitgebreide brunch in het hotel. We sloten ons bezoek aan Mechelen af met een wandeling door het sfeervolle oude centrum en een Carolus biertje op een terras van het cafe waar de opa van Egbert vroeger ieder dag een kaartje legde.
De fiets is hier een ideaal vervoermiddel en wordt hier veel gebruikt. Het hotel had gratis fietsen, maar die van onszelf waren comfortabeler. Al op maandag was ik op de fiets gestapt en door het bos 10 km. naar de haringrokerijen in Hasle gefietst. De fietsroutes staan goed aangegeven en het weer was perfect.
Op dinsdag hadden we een heerlijk diner met de Nederlandse delegatie in een klein maar o zo gezellig restaurantje. Wat kunnen die Denen lekker koken! Daarvan moest ik op woensdag nog even bijkomen.
Op woensdagavond wordt (meestal) een toeristisch uitje met diner verzorgd voor alle deelnemers aan de vergadering en deze keer was het een rondleiding aan de oude kasteelruïne die we de vorige dag al hadden bezocht met Dennis. Er waaide een frisse (ijzige) wind en daarom gingen wij voor de optie om een 3 km wandeling te maken naar het hotel/restaurant waar het diner werd gehouden. Samen met de Noorse Kjersti en Zweedse Anna konden we bij aankomst in het hotel de beste plek met zeezicht uitkiezen. Toen we daar in de lounge aan de borrel zaten kwam de rest helemaal verkleumd binnen, maar iedereen werd warmer toen de wijn op tafel kwam. Het diner was uitstekend met alweer een verrukkelijk toetje, nu met rabarber.
Op donderdag heb ik lekker uitgerust en genoten van het rustige zonnige strand op 5 minuten lopen van het hotel.De middag hebben we gebruikt om de SOTA summit nog een keer te bezoeken en voor een rondrit over het eiland. Daarbij kwamen we nog onverwacht Barry G4SJH tegen die ook aan het sightsee-en was. Als afsluiting hebben we lekker gegeten met de Nederlanders en een Portugees in een klein huiskamer-restaurant gerund door een oude sullige bediende die echter heel goed bij de pinken was. we gingen vroeg naar bed en op vrijdag vroeg op voor de ferry naar Sassnitz met aansluitend een rit naar huis met de vrijdagmiddag-files bij “bau-arbeiten” in Duitsland. Het was een mooie week en ik heb erg genoten.
Gisteren kreeg ik een e-mailtje van Dennis OZ7RBI, een zendamateur die tegenwoordig op Bornholm woont. Ik ken hem nog van de tijd dat hij in Zwitserland woonde. Hij bood ons aan een kleine rondleiding over het eiland te verzorgen en dat aanbod namen we dankbaar aan. Dennis bleek gewerkt te hebben voor de tourist board en wist ons te voorzien van heel bijzondere details over het eiland.
De eerste stop was de Lilleborg, een kasteelruïne gebouwd omstreeks 1150.
Vervolgens gingen we naar Østerlars Kirke, een ronde kerk uit de 12e eeuw. Dat was heel bijzonder.
Bij glasblazerij balticseaglass.com kreeg Margreet twee prachtige glazen cadeau.
Daarna was op verzoek van Margreet de Helligdomsklipperne aan de beurt. Na een uitstekende lunch in een van de vele haventjes bezochten we het Hammershus, nog een kasteelruïne, maar een stuk groter dan de vorige.
De boottocht van Sassnitz op Rügen naar Rønne op Bornholm duurde iets meer dan drie uur. We kwamen een groepje van acht identiek geklede mannen tegen. Dit bleek een groep Belgische zendamateurs te zijn die een week lang als 5P5BI het Flora Fauna Park Bornholm onveilig gaan maken. Een van hen was zelfs een goede bekende uit de tijd dat ik in Lier deelnam aan contesten.
Na het inchecken in ons Hotel GSH op Bornholm zijn we meteen de enige summit van het eiland gaan activeren. Het was winderig en koud maar ook droog en zonnig op de Rytterknægten (OZ/OZ-002). De natuur loopt hier een paar weken achter op Nederland.
Het diner gebruikten we in ons hotel. Er was geen keuze, maar de hamburger met frites en lokaal gebrouwen bier smaakten prima.
Op zaterdag hebben we zo’n 750 kilometer gereden naar Sassnitz op het Duitse eiland Rügen in de deelstaat Mecklenburg Vorpommern. We verblijven in Parkhotel del Mar. Op zo’n 6 kilometer van het hotel ligt de Piekberg, SOTA ref DM/ND-003 en die moest natuurlijk even worden geactiveerd. De Piekberg ligt in nationaal park Jasmund, onderdeel van het UNESCO WHS Europese oer-beukenbos.
We zijn gaan eten in een Duits-Bulgaars restaurant op de boulevard. Het touristenseizoen is nog niet begonnen, maar de meeste eettentjes zijn geopend.
Op zondagmorgen hadden we nog wat tijd voordat de veerboot naar Rønne op Bornholm vertrok. Ruim voldoende voor een strandwandeling, waarbij Margreet op de foto is gezet. Als je nog even doorloopt langs het strand, of zoals wij deden bovenlangs, kom je bij krijtrotsen.
Op stap in eigen land. Onze bestemming voor vandaag was de Keukenhof. Margreet was er nog niet eerder geweest en voor mij was het al bijna 60 jaar geleden dat ik daar samen met mijn ouders was. Chris vergezelde ons. We hadden onze auto bij hem in de straat geparkeerd en de laatste vier kilometer deden we met de fiets. Het weer werkte prima mee, een zonnige dag met een temperatuur van 17 graden. Het was vrij rustig vandaag. Dat gaat in het paasweekend vast anders worden. Margreet heeft in ieder geval een hele hoop ideeën opgedaan voor onze eigen tuin.
 | Albert op Bijna klaar |
 | pb2t op In bejaardentempo naar Oo… |
| Albert op In bejaardentempo naar Oo… |
| Albert op In bejaardentempo naar Oo… |
| Albert op 65 |
btblog2016 