Ook deze week heb ik een uitstapje, nu naar Kopenhagen. Ik logeer in een nieuw hotel het 25hours Hotel Indre By. Het is goed, maar ik moet even wennen. Zo is er bij voorbeeld geen kleerkast. Gelukkig heeft de receptie mij hele mooie kleerhangers laten brengen. De kamer is verder prima en kijkt uit over een binnenplaatsje en er is geen stadsverkeer te horen. Op maandagavond ging ik met Jaap van het voormalige Agentschap Telecom, nu Rijksagentschap Digitale Infrastructuur eten bij de Chicky Grill. Ik dacht dat ze kip zouden serveren, maar “chicky” slaat op de dames die er bedienen. Ik had een uitstekende hamburger met frites en sla.
Onze CEPT vergadering begon op dinsdag en met “mijn” agendapunt waren we snel klaar. Ik heb daarom besloten een dag eerder richting huis te gaan. We gingen met een gezelschap van zes, twee Nederlanders, twee Duitsers en twee Fransen eten bij Hooked, een seafood restaurant. De woensdag kon ik mooi gebruiken om wat achterstallig IARU werk te doen. ‘s-Avonds gingen Jaap en ik samen met twee Engelsen en een Fransman eten bij Jensens Bøfhus. Voor mij een tournedos, terwijl er twee van ons gezelschap onbeperkt spareribs namen. De overblijfselen zijn hierboven te bewonderen.
Onze gastheer het BundesNetzAgentur was zo aardig om op dinsdag een gezamenlijke maaltijd te organiseren. Jullie raden vast waar: bij Eisgrub, waar we gisteren al waren. Voor de afwisseling nam ik een schnitzel. Die was weliswaar prima, maar de schweinskaxe was toch beter bevallen. Daarom gingen we op woensdag nog maar een keer terug. Op donderdag gingen we eten bij Gautor met een prima Duitse keuken. Onze vergaderingen verliepen zoals verwacht. Alleen jammer dat het BundesNetzAgentur het goede voorbeeld wil geven m.b.t. energiebesparing. Het was in hun gebouw verrekte koud. De terugvlucht op vrijdag ging weer via Parijs.
Vanmorgen moest ik nog eerder opstaan dan vorige week. Eerst heb ik Margreet gefeliciteerd met haar verjaardag en om kwart voor vijf ging ik de de deur uit. De vlucht naar Parijs verliep volgens plan. Het tweede deel naar Frankfurt was vertraagd en vervolgens vervroegd en ten slotte toch weer vertraagd. In ieder geval mocht ik mee en kwam ik ruim op tijd voor de vergadering aan.
Vanuit Albanië hoorde ik dat ik een aardbeving met sterkte 5.2 had gemist. De eerste berichten maken gelukkig geen melding van schade.
‘s-Avonds gingen Jaap, Dick en ik eten in Eisgrub waar ze veel bier en mooie schweinshaxe serveerden. Voor Dick was er zelfs een vegetarische hap.
Omdat Jovan op woensdag jarig was heb ik hem die dag niet al te veel lastig gevallen. Toch was er tijd om te spreken met vertegenwoordigers van de twee amateurverenigingen. Ja dat is niet alleen in Nederland zo, maar ook in Albanië. Het was een goede voorbereiding voor mijn gesprek met AKEP, de Albanese administratie. Dit gesprek was op donderdag en zou maar kort duren. Uiteindelijk werd het een geanimeerde discussie van ruim een uur. Ik hoop dat het zijn vruchten gaat afwerpen. Over vruchten gesproken: Jovan en zijn vrouw Utta namen me mee naar hun buitenhuis in Petrele net buiten Tirana. Het was een flinke kast met allemaal fruitbomen in de tuin. Volgens mij staan ze veel te dicht bij elkaar en er zal over een paar jaar flink gezaagd moeten gaan worden. In de kelder werd er Raki gestookt en wijn gemaakt en gebotteld. De dieprode wijn was uitstekend.
Op vrijdag zat het er weer op en kon ik richting huis. Het was een latertje en om 1 uur was ik weer in Ingen.
Vanmorgen om 6 uur ben ik vertrokken richting Schiphol voor een bezoek aan AKEP, de Albanese radio administratie. Mijn reis ging via Rome Fiumicino. Omdat ik geen boardingpass had voor mijn tweede vlucht moest ik in Rome op zoek naar de transferdesk. Dat viel niet mee. Daarna was het nog maar een klein stukje naar de ITA lounge, waar ik lekkere pizzapunten heb gescoord.
In Tirana werd ik van het vliegveld gehaald door een medewerker van Jovan’s ZA1H bedrijf. Samen met Jovan en zijn vrouw hadden we een gezellig diner met typisch Albanese specialiteiten. Als voorafje onder andere met kaas gevulde puntpaprika’s en rijstrolletjes in spinazie. Verder waren er lekkere vleesgerechten met lever, worst en veel hele grote bonen.
Normaal kijken we in augustus naar vallende sterren. Door bewolking is het toen niet gelukt wat van de Perseïden te zien. Momenteel is er een andere spectaculaire meteorenzwerm, de Geminiden, zichtbaar. In onze tuin was er richting Noordoost te veel licht en daarom zijn we naar de dijk gereden om daar ons geluk te beproeven op een donker plekje. Eerst zagen we wat kleintjes, maar na enig wachten een hele mooie die zich langzaam van links naar rechts boven de Rijn verplaatste. Door de kou, het was min zes graden, hebben we niet op een nog mooiere gewacht.
Afgelopen maandag vloog ik terug naar Genève om daar deel te nemen aan de 2nd ITU Inter-regional Workshop on WRC-23 Preparation. In hotel Adagio had ik niet dezelfde kamer maar die ernaast. Alles stond in spiegelbeeld en dat was even wennen. In het vliegtuig trof ik Jaap van het Agentschap Telecom. Snel werd een afspraak gemaakt om ’s avonds te gaan eten bij zijn favoriete restaurant Zé-Do-Pipo. Jaap deed zich tegoed aan kip piri-piri en ik liet me de steak de boeuf goed smaken.
Na onze eerste vergaderdag was er een receptie georganiseerd door GSMA/GSA. Naast veel drank waren er ook veel kleine hapjes, Avondeten was daardoor niet nodig.
De tweede vergaderdag was meer van hetzelfde. Omdat het mijn laatste avond in Genève was heb ik kebab gegeten bij de welbekende Ali.
Op donderdag werd de workshop gesloten en konden we weer naar huis. Deze keer had ik mijn auto gestald bij lang parkeren (P3) op Schiphol. Ik denk dat ik dat vaker ga doen.
Al sinds ik mijn eerste spiegelreflex camera had, een Canon F1, zit ik te kijken naar telelenzen. Helaas zijn die veel te duur voor een hobbyist als ik. Canon heeft met een 600 mm en een 800 mm telelens eindelijk iets wat ik kan betalen en ik heb twee goede smoezen. Op Black Friday krijg je korting en ik had mijn eerste AOW en mijn eerste echte pensioen ontvangen. Op zaterdag werd het pakketje bezorgd. Mijn camera vertelde dat de lens niet werd herkend. Daarom meteen nieuwe firmware geladen. Het volgende probleem was hoe de lens in opnamemodus moest worden gezet. Ook dat was snel gefixt. De eerste resultaten zijn bemoedigend.
Twee weken naar Genève voor een Working Party 5A vergadering. Na het Praag debacle ben ik niet met KLM gevlogen maar met Air France via Parijs. Dat levert ook nog eens extra XP’s op. Dat zijn punten die de Flying blue status bepalen. De twee oude Air France lounges zijn vervangen door een mooie grote centrale terminal F2 lounge.
Natuurlijk ben ik op de eerste avond bij Ali kebab gaan eten. Ik zag dat de zaken goed gaan en dat hij binnenkort een groter restaurant gaat openen een stukje verder op de Rue de Lausanne
Op maandag begon het vergadercircus met op de meeste dagen twee vergaderingen van elk 75 minuten. Het radio station is er gelukkig ook nog. 4U1ITU is nog steeds erg gewild. Ons avondritme hebben we ook gevonden. Tussen 18h00 en 18h30 verzamelen we in café les Brasseurs om vandaar uit een hapje te gaan eten. Daarna gaan sommigen weer terug naar de kroeg, terwijl anderen terug gaan naar hun hotel. Ik verblijf zoals gebruikelijk in Residence Mont Blanc. Ik heb een kamer met balkon dat ik kan gebruiken om satellietverbindingen te maken. Het is wat behelpen met slechts 180 graden zicht en wat bergtoppen die ervoor zorgen dat er geen vrij zicht is.
De laatste donderdag hadden we geen vergaderingen en daarom heb ik bijna de hele dag achter de radio gezeten. Op vrijdag was onze laatste plenaire vergadering en inmiddels ben ik weer onderweg naar huis (via Parijs)
Op disdag is het ook weer zonnig en is een van de oudste kastelen van Zwitserland aan de beurt, Château Grandson. De laatste tijd heb ik meer gefietst dan gewandeld maar 12 km lopen moet lukken. De wandeling gaat door een beetje vochtig bos met veel “lucky bamboo”; was het mijn geluksdag dan…? Na het bos werd het een mooie rustige wandeling langs het meer, met zicht op de wijngaarden en besneeuwde bergen in de verte. Het kasteel bestaat al meer dan 1000 jaar en wordt goed onderhouden, het ziet er prachtig uit. De adellijke familie Grandson was militair maar ook op diplomatiek gebied ervaren en vriendjes met de paus, Franse en Engelse koningen, wat niet vaak voorkwam in die tijd. Enkele eeuwen later ging het bergafwaarts en werd het kasteel verkocht. De terugweg ging heel vlotjes en ik heb me niet ingehouden, dus nu heb ik spierpijn en blaren. Morgen uitrusten. Als afsluiting een gezellig etentje met de Nederlandse delegatie bij een gastvrij Vietnamees restaurant.
Regen
Op woensdag regende het. Ik heb de winkeltjes in het oude centrum van het stadje bekeken en lekker uitgerust want vanavond is het social event voor deelnemers aan de vergadering met hun aanhang. De start is goed: een wijnproeverij in Domaine La Chartreuse de La Lance, waar we vijf verschillende soorten wijn mochten proeven. Daarna kon je door gaan met de soort die je het lekkerste vond. Je zult begrijpen dat het al snel erg gezellig werd. Het diner is in de Wok Royal, een wokpaleis in Neuchâtel. Zelf uitzoeken wat je wilt eten en het laten bereiden door een van de koks. Lekker! We hebben meerdere keren opgeschept en ik gaf de voorkeur aan de entrees en de nagerechten (maar niets gaat boven de rijsttafel van Hans). Als afsluiting een Fortune Cookie met de tekst: er zullen nog vele reizen komen.
Zon
De laatste dag, donderdag, had ik me voorgenomen om eindelijk eens wat te lezen maar de zon lokte me weer naar buiten. Ik voel dat ik lekkerder wandel de berg op en naar beneden, dus voor mij geen saaie lange stukken, Steenbok is mijn sterrenbeeld. Als beloning een overzicht op alle bergen rondom me. Ik geniet een half uurtje op een rots op een mooi plekje van de zon en de roofvogels die door het dal vliegen. Een uurtje later sta ik weer op dezelfde plek om de zon achter de bergen te zien zakken (terwijl Hans een satellietverbinding maakt). Daarna met de Engelse delegatie “Dinner” gehad, bij een Thais restaurant, geen romantisch aangekleed restaurant maar vriendelijke snelle bediening, heerlijk eten en heel betaalbaar.
Het was weer een leuke week in de gezonde frisse berglucht en het leuke Zwitserse taaltje. De route naar huis met mooie herfstkleuren was om blij van te worden.
btblog2016 