Skiën met seniorenkorting

Vanmorgen was het stralend weer, echt ski-weer. Helaas was de achterbak van onze auto dichtgevroren en kon ons plan om naar beneden te stuiven niet doorgaan. We zijn daarom maar weer gaan wandelen. Vlcinec (OK/KA-010) was een top die we nog niet eerder hadden beklommen. Het was een stevige maar niet moeilijke wandeling over mooie witte bosweggetjes tussen kabbelende beekjes. Na onze wandeling zijn we gaan lunchen in Boži Dar dat met een hoogte van 1028 meter claimt de hoogstgelegen stad in Midden Europa te zijn. Inmiddels was het warmer geworden, waardoor de achterbak weer open kon en we bij onze ski-uitrusting konden. We hebben geskied, maar omdat de sneeuw op weg naar het dal steeds slechter werd hebben we het bij één afdaling gelaten. Beneden moesten we een skipas kopen. Voor het eerst in ons prille leven werden we toch even met onze neus op de feiten gedrukt. In Tsjechië krijgen oudjes boven 63 jaar senioren korting. Die hebben we uiteraard dankbaar aanvaard.

Ertsgebergte

In tegenstelling tot gisteren was het een sneeuwdag. Tot een uur of vier in de middag bleef de sneeuw naar beneden komen. Ook waaide het behoorlijk, zodat we ons programma daarop moesten afstemmen. Onze eerste summit Blatenský vrch (OK/KA-004) bereikten we na een korte wandeling en zoals hierboven is te zien was er zelfs beschutting. Onze tweede summit ging niet door omdat er een vrachtauto, die boomstammen aan het laden was, de weg versperde. Keren ging niet en daarom moesten we een flink stuk achteruit rijden. Het was bijna lunchtijd en daarom gingen we naar Plešivec (OK/KA-005), waar een restaurant is in een klein ski-gebied. Margreet bleef lekker binnen zitten terwijl ik buiten in de kou mijn summit activeerde. Daarna gingen we terug naar onze huisberg Klínovec (OK/KA-001), waar we de plaatselijke horeca hebben bestudeerd. Het is veel (eten en drinken) voor weinig (geld). Toen de sneeuw was gestopt werd het tijd om de derde summit van de dag te activeren. We kijken met spanning naar de weersvoorspelling voor morgen.

Een weekje de kou in

Gisteren zijn we naar het Oosten getrokken voor een korte winter-break. Via de Großer Ahlertsberg (SOTA summit DM/NW-184) zijn we naar Ulli DK4VW in Marburg gereden. Ik kon merken dat ik al een tijd geen SOTA meer had gedaan. Een slechte voorbereiding en een wijziging van de SOTA website zorgden voor de nodige verwarring. Maar we  hebben lekker gewandeld en wat SOTA puntjes verzameld. Ulli nam ons mee naar de Dammühle. Een schitterend vakwerk gebouw met watermolens en heel lekker eten. Ulli is een zeer onderhoudend persoon, die vooral op het gebied van Europese geschiedenis een kei is.

Na het ontbijt gingen we verder naar het Oosten en deden twee summits aan in Sachsen. De Steinberg (DM/SX-109) was een summit waar we nog niet eerder waren geweest en de Auersberg (DM/SX-002) was een oude bekende. Het weer was vandaag schitterend. De navigatieprogramma’s hadden wat problemen met de grensovergang naar Tsjechië en een half uurtje later dan gedacht kwamen we aan bij Sporthotel Rudolf op Klinoveč, alweer een SOTA summit.

Laatste dag in de zon

Onze laatste ochtend op Sint Maarten / Saint Martin hebben we doorgebracht op het strand van Orient Bay. Een lekkere temperatuur, veel zon en een stevige wind. Kortom heerlijk. Nog even geluncht en gedoucht om vervolgens naar het vliegveld te gaan. Jammer dat ze twee en een half jaar na de laatste orkaan de boel nog steeds niet op orde hebben daar. Onze vlucht vertrok drie kwartier te laat omdat het regende. Daar had de KLM crew geen rekening mee gehouden. Toch kwamen we op tijd aan op Schiphol. Wat was dat wennen.

Anguilla

Vanmorgen in alle vroegte hadden we een apeninvasie in onze tuin.

Brett, PJ2BR suggereerde vorige week al dat ik als ik ooit naar Anguilla zou gaan, ik contact op moest nemen met Ira VP2EIH. We hadden een dag over en vandaag zijn we met de boot van Marigot naar Anguilla gegaan. De overtocht duurde een  half uurtje. Ik had met Ira afgesproken dat ik de lunch zou betalen en dat hij ons het eiland zou laten zien.

een van de vele strandjes

pelikaan

Ira is part-time DJ bij Kool FM

Kort na aankomst kwam hij aangereden en heeft er veel werk van gemaakt ons zijn eiland te showen. Ook mocht ik vanuit de shack van Ira een paar verbindingen maken om landje 92 aan mijn lijstje van “actief vanuit” toe te voegen.

Orient beach

Vanmorgen had ik een bestuursvergadering van de Yasme Foundation. De meeste bestuursleden zaten bij de Hamcation in Florida, waar wij oorspronkelijk ook naartoe hadden gewild. Ik nam deel op afstand via GoToMeeting. ’s Middags zijn we naar het strand gegaan. Naar Orient Beach waar we tien jaar geleden ook zijn geweest. Het stand is er nog steeds en ziet er prima uit. De huisjes zijn allemaal weggeblazen door orkaan Irma in 2017. Het park biedt helaas een troosteloze aanblik. Aan het eind van de middag zijn we boodschappen gaan doen. Op de terugweg kregen we een echte tropische bui op ons dak. De laatste helling naar ons huisje was daardoor spiegelglad. De auto hebben we beneden laten staan en later opgehaald.

Sint Maarten

Op vrijdagmorgen hebben we ons door een taxi van Grand Case naar het vliegveld van Sint Maarten laten brengen. Voor de extra dag huurden we een klein autootje dat maar ternauwernood tegen de heuvels op kan komen. We konden al een dag eerder terecht in een Airbnb in  Dawn Beach in het Noordoosten van het Nederlands deel van het eiland. Ons huis is zeer ruim en er hadden nog makkelijk twee personen bijgekund. Nadat we onze koffers hadden gestald in de Airbnb zijn we naar de Boardwalk in Philipsburg gegaan, waar we bij Pirates in Paradise een paar Coronaatjes en een goede lunch hebben gehad. Margreet haar favoriete terras (zie ons blog van januari 2010) bestaat niet meer. Er is daar nu een diamantwinkel.

Er gaat een leuk verhaal over de verdeling van Sint Maarten door de Nederlanders en de Fransen. De twee gouverneurs moesten gaan lopen langs de zee, elk in tegengestelde richting. Waar ze elkaar weer zouden ontmoeten zou het andere eind van de grens komen. Frankrijk kreeg 54 en Nederland 32 vierkante kilometer. De Franse Gouverneur had van tevoren wijn gedronken en was daardoor wat fitter dan zijn Nederlandse evenknie die aan de jenever had gezeten. Ook zou de Fransman vals hebben gespeeld door hard te lopen. Maar ja, hij kon het tenminste nog.

Op zaterdag konden we onze huurauto inruilen voor een groter exemplaar. Onze SsangYong SUV vliegt de bergen op. De dame van het autoverhuur raffelde haar verhaal af en vroeg op een gegeven moment of het misschien te snel ging. Ik heb daarop bevestigend geantwoord, maar erbij verteld dat ik in ieder geval het standaard verhaal over de credit card garantie had begrepen. Daarna zijn we uitgebreid boodschappen gaan doen bij een echte Carrefour en vervolgens maar weer wat gaan drinken in de hoofdstad.

Een hele nieuwe ervaring is dat we nu al twee dagen achter elkaar een lifter hebben meegenomen: hardwerkende Antillianen die vanuit ons bungalowpark de steile berg over moeten zijn heel dankbaar voor het ritje in onze gekoelde auto.