Na het weekend gingen we door met twee vergadersessies plus een plenaire vergadering op maandag, vier vergadersessies op dinsdag en afsluitende op woensdagmorgen. Toch was er tijd voor vertier, met name in de avonduren.
Op maandag gingen Barry en ik samen met onze tegenspelers Laura en Jean eten bij een Braziliaans restaurant. Dit etentje was een groot succes.
Op onze laatste avond, althans voor de meeste van ons, in Mérida was er een cocktail georganiseerd door onze Mexicaanse gastheren en dames en op donderdag begonnen de meeste van ons aan onze terugtocht naar huis. Door onweer in Mexico city, een vulkaanuitbarsting, slecht weer in Dallas en mankementen aan een Air France vliegtuig verliep de reis niet voor iedereen naar wens. Voor mijzelf viel de schade mee en met slechts een half uur vertraging kwam ik de volgende dag aan op Schiphol. Het weekend werd onder andere besteed aan het doen van de was en het maaien van het gras.
Vandaag zijn Barry, Dale, twee dames van de ITU (Emma en Virginia) en ik, in de oude Maya stad Chichén Itzá gaan kijken. Chichén Itzá ligt op zo’n twee uur rijden van Mérida en om er te komen had ik een auto met chauffeur gehuurd. De stad is in de 10e eeuw gesticht en was een van de belangrijkste Maya steden. Na een uur of twee hadden we het gezien en onze chauffeur bracht ons naar een restaurant voor de lunch. Op de weg terug naar Mérida bezochten we twee “cenotes” Dat zijn gaten in de grond met water erin. Je hebt ze in twee variëteiten: dicht, een grot dus en open, een poel. In de twee die wij bezochten kon je zwemmen.
Ik heb mij beperkt tot het maken van foto’s. Na de tweede cenote ging het richting hotel. Onderweg hadden we flinke regenbuien die voor een aangename afkoeling zorgden.
Vanmorgen net na zessen bracht Margreet mij naar Schiphol voor mijn reis naar Mérida in Mexico. De eerste vlucht was naar Parijs CDG waar we met drie kwartier vertraging aankwamen. Gelukkig was er voldoende tijd voor de overstap. Helaas had ons Air France vliegtuig naar Mexico city een technisch probleem. Het inzetten van vervangend vervoer kostte de nodige tijd en met vijf uur vertraging gingen we uiteindelijk weer de lucht in. In Mexico City konden we onze aansluiting naar Mérida niet meer halen. We zijn eerst bij de domestic terminal onze boarding passen voor de volgende ochtend gaan regelen. Het was heel prettig dat Jean, mijn CEPT co-coordinator de eerste negen jaar van zijn leven in Mexico heeft gewoond. Zijn Spaans is perfect! Het zoeken van een hotel was niet zo moeilijk. In de hal van de domestic terminal waren verschillende bureautjes. Het Holiday inn had nog voldoende kamers en ook vervoer. Door het tijdsverschil hebben we weinig kunnen slapen en om vijf uur gingen we weer terug naar Terminal 1.
We namen een ontbijtje in de Aeromexico lounge. Eenmaal aan boord kon ik mooi zien dat mijn koffer ook mee ging vliegen. Ze hebben daar zeker geen personeelstekorten. Er zijn vooral toezichthouders en controleurs. Na een kleine twee uur vliegen kwamen we aan in Mérida. Onze vergadering is in het Holiday Inn hotel, waar ik een prima vier-persoons kamer heb.
Even rekenen: vertrek 06.00 – aankomst 10.00 de volgende dag – tijdverschil 8 uur – totaal 36 uur
Deze week ben ik bij EUROCONTROL in Brussel voor een CPG PTA vergadering. De meeste tijd zal worden besteed aan zgn. “future agenda items”, agendapunten voor World Radiocommunication Conference 2027 en de conferentie daarna.
De reis met de auto duurde wat langer dan gepland. In plaats van net iets minder dan twee uur had ik vanmorgen drie uur nodig voor de reis. EUROCONTROL heeft een supermooie vergaderzaal waar meer dan 200 mensen in passen.
Op woensdag moest ik even naar Nederland voor een andere vergadering die in Amersfoort werd gehouden. Zo kon ik mooi thuis gaan eten. Na het eten werd ik gemaand weer naar Brussel te gaan omdat Margreet in de zon wilde zitten.
Het is niet de eerste keer dat ik in Cluj-Napoca ben voor een CEPT vergadering. De heenreis ging met TAROM, de Roemeense luchtvaartmaatschappij, van Amsterdam naar Boekarest en van daaruit naar Cluj, de tweede stad van Roemenië. Ik kwam rond 19h30 aan, mooi op tijd voor het avondeten in het restaurant van het hotel.
Op maandag om 9 uur startte onze vergadering en later op de dag hadden we onze eerste sessie over agendapunt 9.1-b, dat gaat over de bescherming van Galileo. ’s Avonds ben ik met Barry en Wes gaan eten in de stad.
Op dinsdag vergaderden we vrolijk verder en ’s avonds was er een diner in restaurant Maimuța Plângătoare (de huilende aap), waar we een keur aan traditionele Roemeense gerechten kregen voorgeschoteld met daarbij goede rode wijn. Goed is in de zin van “je krijgt er geen hoofdpijn van”.
Woensdag was een rustige dag. Onze Drafting Group was klaar met het werk en we hoeven alleen nog te wachten op de plenaire vergadering die donderdag zal plaats vinden. Met een man of elf gingen we eten in de Fabrica de Bere. Roemeens is niet moeilijk te begrijpen.
Op donderdag was inderdaad de plenaire vergadering. De meeste deelnemers zijn al naar huis.
CPM staat voor Conference Preparatory Meeting, een vergadering ter voorbereiding van de World Radiocommunication Conference die eind dit jaar gaat plaatsvinden. De foto hierboven is gemaakt op de openingsdag van de vergadering en toont een klein deel van de 2000 deelnemers. Ik ben te zien helemaal links op de foto net onder het midden. De heenreis was op zondag en we hadden een soort van welkomstdiner met de op dat moment aanwezige Nederlanders in een pizzeria.
Op maandag begon de vergadering met opening speeches. Vervolgens werd het werk verdeeld over werkroepen en subwerkgroepen. ’s Avonds ging ik met de aanwezige zendamateurs eten bij Ali Kebab, die een nieuwe grotere zaak heeft geopend. Het eten en zijn uitstekende kebab heeft hij gelukkig niet veranderd.
Op dinsdag begon het echte vergaderwerk en werden de input documenten gepresenteerd. Ook werd er voorzichtig al commentaar geleverd. Het etentje met de nu volledige Nederlandse delegatie bij Ze do Pipo was heel gezellig en pas om 23 uur verlieten wij de zaak.
Op woensdag hadden we twee vergadersessies van onze subwerkgroep en was het werk voor onze groep gedaan. Het zal (hopelijk) op vrijdag worden bevestigd in de werkgroepvergadering. Restaurant Au petit Chalet, dat enige tijd was gesloten na een brand is weer geopend en heeft nog steeds een prima Zwitserse keuken.
De donderdag begon rustig totdat ik het idee kreeg om eerder naar huis te gaan. Dat betekende hotel reservering en terugvlucht wijzigen. Avondeten deed ik met Jaap bij een Chinees restaurant genaamd Hungky.
Op vrijdag ochtend werd het werk van de subwerkgroep behandeld in de werkgroepvergadering. Het werd zonder enig commentaar bevestigd. Ook de plenaire vergadering bevestigde ons werk en toen waren we klaar! ’s Avonds ging ik voor de laatste keer naar Ali en op zaterdagmorgen richting huis.
De Mur SuisseJacobsschelpen voorafklaar voor zwartnog meer in de zonrugby kijkenin de zonflinke saladewaar gaan we naar toe?
Tijdens een vakantie wordt “uitrusten tot je je verveelt” geadviseerd, maar dat is onmogelijk tijdens een actieve skivakantie. Je bent 4 dagen ontzettend sportief bezig maar als beloning kun je het geploeter afsluiten met een gezellige après-ski, een jacuzzi/zwembad sessie en daarna een voortreffelijk en verrassend 3 gangen diner in Hôtel Alpen-Roc.
Zaterdag
Het was een grijze natte dag. Aan het einde van de middag was de skikleding doornat tot en met het ondergoed, maar het was heerlijk om tussen de bomen door op een dik pak witte sneeuw onze bochtjes te maken. Het gebied van Les Gets was voor iedereen gemakkelijk skiën. In de ski-kelder in het hotel kon onze kleding prima worden gedroogd. Chris had geluk met zijn handschoenen met vakje voor pasje en aan een vinger een ruitenwissertje om de skibril schoon te maken en had geen last van druppels op de skibril. Er waren veel gezellige Engelsen in het skigebied en de après-ski was anders dan met Nederlanders. Het werd een wedstrijd Rugby kijken in de pub: de Haka-bar was vol maar in Ô Chalet Burgers et Crêpes was er een gezellig happy hour met grote beeldschermen. De wedstrijd Frankrijk-Wales was spannend. ‘s Avonds was er een verrassend goed 3-gangen diner in het hotel.
Zondag
Vandaag was het tweede skigebied dat ook op loopafstand lag bezocht. Avoriaz is met zijn vele mogelijkheden een prachtig gebied met zelfs pistes naar Zwitserland. Het was mistig en slecht zicht. Het funpark voor de jeugd op de piste hebben we links laten liggen maar niet de restaurantjes met terras in de zon. Wij kregen daar een heerlijke lunch met een heeeel groot bord soep of salade. Lekker bochtjes gemaakt en op tijd naar de jacuzzi en het zwembad in het hotel. Als beloning een Rugby wedstrijd Ierland-Schotland en daarna lekker eten en uitrusten.
Maandag
“Le Mur Suisse” ze place to be. Een prachtig zonnige dag; tijd voor de “Spannendste” zwarte piste, de “Mur” die Chris en Ben vroeger al eens gedaan hebben. De allerfijnste piste voor mij is de Abricotine….niet al te moeilijk, niet te druk, 7 km lang en je kon lekker een snelheid maken van heb-ik-jou-daar….Genieten! aan het eind van de middag lekker après-ski in de zonnestoelen in een restaurantje vlak bij de gondel. Het werd nog even spannend omdat de gondel ruim een uur stil stond. De keuze of we blijven zitten op het zonnige terras of we gaan 5 km lopen op skischoenen was niet zo moeilijk. Uiteindelijk kwam alles goed. ‘s Avonds was er kaasfondue.
Dinsdag
Het sneeuwt flink op de piste, dus de oudjes hadden het zo gezien. We skiën alleen in de ochtend met als afsluiting een heerlijke lunch, glühwein en een Génépi schnapps van het huis. Deze kruidenlikeur is o.a. gemaakt van de alsemplant. Daarna hebben we (zonde succes) gezocht naar een handschoen met ritsje voor de liftpas en ruitenwissertje voor de skibril.
woensdag
De terugreis naar Nederland verloopt voorspoedig, zodat we ‘s avonds nog even naar de stembus konden.
Vanmorgen om 7:00 uur vertrokken we richting Morzine voor een korte skivakantie. Ben, Pauline, Margreet en ik gingen met de auto. Om 17.00 uur waren we ter plaatse. Chris en Rianne vlogen met de KLM naar Genève en vervolgens met de bus. Zij kwamen al voor de middag aan.
We verblijven in Hôtel Alpen Roc, waar we in 2006 ook al eens zijn geweest. Er is het nodige veranderd en verbeterd. De eetzaal is een stuk groter, de kamers zijn gemoderniseerd en in plaats van het vaste menu konden we nu kiezen uit verschillende hoofd- en voorgerechten en desserts. Het was allemaal erg lekker. De drank vloeide rijkelijk en de hoofdpijn gaat komen op de laatste dag wanneer we de rekening gaan betalen. Vannacht gaat het flink sneeuwen, zegt de weersvoorspelling. We gaan het zien!
Op donderdag middag hebben Barry en ik een boottochtje gemaakt naar twee eilandjes. Op het eerste eiland stond het Château d’If, dat dateert uit de 16e eeuw. Dit kasteel stond model voor het verhaal over de graaf van Monte-Christo geschreven door Alexandre Dumas. Het tweede eiland, Frioul, was wat groter. Er was een soort van boulevard met restaurantjes, waarvan het grootste deel was gesloten. Na bijna een week in een vergaderzaal was het goed een flinke portie frisse lucht in te ademen. Het diner met de Nederlandse delegatie hadden we bij restaurant Pastis et Olives.
Deze week ben ik in Marseille voor een vergadering van de CEPT Conference Preparatory Group. Vertrek van Schiphol was op zondag voor een rechtstreekse vlucht naar Marseille. Gedurende het grootste deel van de vlucht hadden last van lichte turbulentie, waarschijnlijk veroorzaakt door wind van achteren. De vergadering is in het Hôtel Mercure Marseille Centre Vieux Port en dat is ook de plaats waar de meeste deelnemers aan de vergadering verblijven. Ik woon op de achtste verdieping. Recht onder het hotel zien we de resten van de antieke haven, die volgens mij dateert uit de zesde eeuw voor Christus en wat verderop zien we de Notre Dame de la Garde.
Het was niet moeilijk om aan de oude haven, die jonger is dan de antieke haven, een geschikt restaurantje te vinden voor het avondeten. Sven, Jaap en ik lieten ons de entrecote met friet goed smaken.
Op maandagmorgen mocht ik aan de bak voor de coordinators meeting. De Franse administratie zorgt goed voor ons: er is zelfs wijn bij de lunch! Het avondeten was weer aan de oude haven. Dit keer met Jaap en de Roemeense delegatie. Ik had een prima bouillabaisse, maar vind die van mijzelf (vooral de rouille) toch lekkerder.
Op dinsdag konden we weer de hele dag vergaderen en alweer hadden we een glaasje wijn bij de lunch. ’s Avonds deed ik mij tegoed aan mosselen met friet.
Op woensdag stopten we, met oog op het social event, al vroeg met vergaderen. Na een korte wandeling kwamen we aan bij het Musée Regards de Provence. De tentoongestelde schilderijen waren aan mij niet besteed. Gelukkig ging de bar al snel open. We hadden een uitsteken diner met grote garnalen als voorgerecht en verrukkelijke vis als hoofdgerecht.
btblog2016 