Vanmorgen startte de auto zoals we dat gewend zijn en begonnen we aan de 800 km lange rit naar Nederland. Onderweg hebben we zeer korte stops gemaakt, waarbij we de motor van de auto hebben laten draaien. Na negen uur rijden zijn we weer in Ingen. De enige file die we hebben gehad was die achter een landbouwvoertuig uit Ommeren op de N320. En nu een drankje.
Het zwembad ziet er na een week nog best goed uit. Met een nachtje filteren moet het goed gaan komen.
Noodgedwongen verbleven we vandaag op de camping. Het was niet erg erg. We hebben ons vermaakt in het zwembad. Margreet kon het niet laten om een paar keer de toegangsweg van de camping op de fiets te bedwingen. Ze is nu sneller dan nog oudere mensen die zelfs op een elektrische fiets niet naar boven konden komen.
De campingbaas heeft onze camper naar een mooi plekje net binnen de poort gesleept. We staan nu weer helemaal vlak. Verder kwam er een Belgische vrachtauto chauffeur langs die ons probleem al eerder had meegemaakt. Het zou moeten kunnen worden opgelost middels het bedieningspaneel van de radio. De bedieningshandleiding, die meer dan 15 jaar geleden was vertaald vanuit het Japans in het Nederlands, was niet echt duidelijk en uiteindelijk gaven we het op. Een uur later zag Margreet dat het lampje van het alarm anders knipperde dan normaal. Daarom drukte ik nog maar een paar keer op de knopjes van de afstandsbediening. En ja hoor: Alles weer normaal. Na het eten werd de auto even gestart en ook dat ging goed. We gaan morgen rijden (denken we). Het heugelijke feit werd gemeld aan onze Belgische vriend en gevierd met een Franse pint.
Vanmorgen zijn we weer gaan wandelen. Eerst naar Tureau des Grands Bois (FL/VL-003), vlakbij een radar installatie. We bleven op gepaste afstand i.v.m. mogelijke storing (van de radar op mijn ontvanger). Vervolgens ging het naar Mont Prenelay (FL-VL-022) niet ver van de bron van de rivier de Yonne. De wandeling naar deze tweede summit ging door een fantastisch mooi bos. Daarna was het tijd om boodschappen te gaan doen. Tja en toen bleek de auto het niet meer te doen. De ANWB alarmcentrale zorgde snel (ongeveer na een uur) voor hulp. Helaas kon de depannage slechts concluderen dat de auto naar een Nissan dealer moet en die zijn in het weekend gesloten. We werden voor de poort van de camping afgezet en gaan maandag zien hoe het verder gaat.
Vlak bij de camping is een tweede summit, Montagne de la Gay (FL/VL-074), die wonderlijk genoeg op dezelfde hoogte ligt als la Gagère. Eerst moesten we een stuk naar beneden om vervolgens eenzelfde aantal meters weer omhoog te klimmen.
Het was een mooie tocht over uitgesleten bospaadjes met honderden vlinders. Het is nu om 4 uur ’s middags al 38 graden. Waarschijnlijk wordt het nog warmer vandaag. We gaan nog even zwemmen.
vervolg.
Ook vandaag deden we mee aan het diner op het terras. Vanwege naderend onweer was de tafelschikking flink gewijzigd. Een deel van de gasten kon onder grote partytenten zitten en de rest moest naar binnen. Zij die protesteerden mochten buiten zitten met de instructie dat ze zelf hun tafeltje naar binnen moesten brengen als het zou gaan regenen. Die regen kwam uiteindelijk en bracht een aangename verkoeling.
Vanmorgen zijn we begonnen in de supermarkt. We waren vergeten brood te bestellen, vandaar. Van daaruit zijn we door het schitterende landschap richting Noord gereden en deden twee beklimmingen, Mont Genièvre (FL/VL-008) en Touleur (FL/VL-026). Voor Margreet was het niet genoeg inspanning. Zij ging na aankomst op de camping nog even fietsen. Ik had wat last van de warmte en moest met wat koude biertjes gaan uitrusten in de schaduw. Het diner was weer prima. Eigenlijk zouden we aan het voorgerecht, een tonijn-zalmsalade met artisjokken, al genoeg hebben gehad. Toch hebben we ons best gedaan op de reepjes biefstuk met gegratineerde bloemkool en aardappel-wedges.
De eerste mijlpaal voor een SOTA gek is een score van 1000 punten. Je wordt dan Mountain Goat en iedereen gaat U tegen je zeggen. De volgende 1000 punten zijn een stuk makkelijker. Toch was het leuk vandaag stil te staan bij een bereikte score van 4000 punten. Niet gek voor een Nederlander. De foto is gemaakt op Mont Beuvray FL/VL-002 in het Asterix bos, waar we in mei 2018 ook al waren. Daarna ging het naar Haut Folin FL/VL-001 waar we zo naar boven konden rijden. Terug op de camping ging Margreet nog even fietsen terwijl ik mijn log op de SOTA server heb gezet. Het zweet hebben we afgespoeld in het campingzwembad.
Gisteren zijn we doorgereisd naar Domaine de la Gagère bij het plaastje Luzy in de Morvan. Twee jaar geleden in mei waren we hier ook al eens. Het is nu hoogseizoen en gezellig druk op de camping, die voornamelijk door Nederlanders wordt bezocht. De middagtemperatuur van 34 graden was heel aangenaam en wij hebben ons de avondmaaltijd in het campingrestaurant goed laten smaken.
De nacht was helder met talloze sterren aan de hemel en ’s ochtends was het afgekoeld tot een graad of 18. Vlakbij de camping is een summit Mont Dône (FL/VL-077) een mooie ochtendwandeling. Boven op de top ligt een hunnebed en daar heb ik mijn antenne opgezet. Er was veel belangstelling en na 60 verbindingen kon ik het logboek sluiten. We waren weer op tijd terug voor een middagdutje en de zon is ook alweer tevoorschijn gekomen.
Onderweg naar Luxemburg, onze bestemming voor vandaag, kwamen we in Duits- Belgisch grensgebied Ben, Patrick en Anne tegen die onderweg zijn naar Zuid Frankrijk. Op dit moment volgen zij de Vennbahn, een voormalige spoorlijn van Aken naar Luxemburg. Het grote voordeel van deze bahn is dat er geen steile hellingen zijn. Verder was Ben blij dat we zijn regenjack even kwamen brengen. Nog net in België hebben we een overheerlijke friet gescoord en net over de Luxemburgse grens zijn we gaan tanken. Diesel voor 97 cent per liter. Inmiddels zijn wij aangekomen in Heiderscheid, waar een voorzichtig zonnetje schijnt. Morgen gaan we verder naar Frankrijk.
Zojuist is Ben vertrokken naar Zuid Frankrijk. Zijn eerste stop is Velp waar hij zich bij zijn reisgenoten gaat voegen.
Iets wat je maar eens per jaar doet gaat nooit soepel. Ben en ik (vooral Ben) hebben flink gezwoegd om de camper achterop ons bakkie vast te zetten. De spanbanden bezorgden ons de nodige hoofdbrekens. Maar nu zijn we helemaal klaar voor een uitgebreide Europa-tour. We waren zo verhit en bezweet dat we zonder enig probleem het 19 graden koude zwembad in zijn geplonsd.
 | Albert op weer thuis |
| Albert op panne |
| Albert op Ons 40 jarig huwelijksfee… |
 | pb2t op Weber barbecuesaus |
| Albert op Weber barbecuesaus |
