Het was een mooie zonnige dag vandaag. Met behulp van Ben zijn zaagtafel, de kettingzaag en een nieuw kloofbijl werd de stapel coniferenhout die achter ons huis ligt tot brandbare blokken omgetoverd. We zijn dik over de helft.
thuis
Ik ben blij dat we dit jaar al twee keer op vakantie zijn geweest. Margreet ook, maar die vindt dat dat ze dat niet mag zeggen. Na het afkondigen van aanvullende bewegings-beperkingen tot 1 juni is het maar afwachten of we dit jaar nog wel op vakantie kunnen. Gelukkig hebben we een tuin. Oorspronkelijk wilden we niet te veel groente verbouwen omdat we in het oogstseizoen toch niet thuis zouden zijn. Dat lijkt nu anders uit te pakken en vooruitlopend op de mededeling van onze Minister President zijn we vanmiddag bij de Coöperatieve in Zoelen wat extra groentezaad gaan halen. Met de brandnetels waren we ook nog niet klaar en ook daar is weer wat aan gedaan. Al dat gegraaf en geharkt is ook nog eens goed voor de conditie.
Deze foto is gemaakt om gefundeerd mee kunnen praten over de opwarming van de aarde en de verandering van het klimaat. Een soortgelijke foto hebben we vorig jaar gemaakt op 24 maart. Dit jaar staat onze magnolia een week eerder in bloei dan het jaar daarvoor. Verder hebben we hebben prikkerig onkruid als bramen en brandnetels gerooid. We staan onder de krassen en bulten.
Gisteren dachten we nog dat Chris een week in Nederland zou zijn. Als een soort van feestmaal voor de verloren zoon had ik een grote hoeveelheid asperges besteld. Chris had een flinke lijst met personen die hij moest gaan spreken. Als die ineens vanuit huis moeten gaan werken is zo’n bezoek aan Nederland niet zinvol. Chris’ reis werd daarom op het laatste moment afgezegd. Maar goed ook want de terugreis naar Curaçao had waarschijnlijk niet kunnen doorgaan en dan hadden wij een paar weken met hem opgescheept gezeten.
Gisteren hebben Margreet en ik de eerste kilo asperges naar binnen gewerkt. Met hulp van Ben gaan we morgen de rest te lijf. Asperges blijven lekker.
Gisteren zijn we in één ruk naar huis gereden. De 725 kilometer waren prima te doen, vooral omdat de snelwegen in het Oosten van Duitsland lekker rustig zijn. Onderweg hebben we nog wat Kasseler karbonade en rode Spätburgunder wijn gescoord. Vandaag eten we voor het eerst dit jaar asperges. Ter vergelijking: vorig jaar was de eerste keer op 18 maart.
Ook in Nederland gaat het goed met ons. Gelukkig is het niet al te koud en heb ik al wat in de tuin kunnen doen. Het moestuintje is omgespit en de eerste rij peultjes is gezaaid. Nu maar afwachten dat ze niet worden opgegeten door de duiven en merels. Een andere regelmatige bezoeker van ons terras is hierboven te zien.
Gisteren heb ik samen met Ben een nestkast voor steenuilen opgehangen in onze treurwilg. Het is een heel gevaarte van bijna een meter lang. Als alles goed gaat wordt de kast binnenkort bewoond door steenuiltjes. Als het niet goed gaat door duiven. We gaan het zien.
