Het weer is de laatste dagen heel wisselend. De ene dag lig je in de hangmat met je zonnebril, de volgende ochtend sta je om half 7 ‘s ochtends je auto te krabben. Maar waar ik na de donkere winter dan weer heel erg van geniet is een half uurtje naar en van mijn werk rijden met zonsopkomst en zonsondergang.
Ze vond het zelf ook wel goed dat ze een prik zou krijgen maar het was zo’n gedoe. Het maken van een afspraak viel niet mee. Na drie telefoontjes verspreid over twee dagen had ik twee afspraken gekregen. Uiteindelijk was dit te danken aan een doortastende figuur aan de andere kant van de lijn. Het Probleem was dat het om 19.00 uur zou zijn en ik ‘s middags nog moest werken. Een uur eerder gestopt met werken en een drukke route naar Helmond. Daar zat mijn moedertje “pontificaal” (een woord dat ze zelf gebruikt) aangekleed te wachten, fris en schoon en ze mopperde nog niet eens.
Voor mijn moeder was de rit in de auto een hele belevenis. Ze liep met stok en aan mijn arm harder dan ik. Op de priklocatie waren allemaal lieve mensen die zich verbaasden over haar leeftijd, 98! en ze had niet eens een medicijnenlijst, nou ja “soms nam ze wel eens een halve paracetamol”. Ze vertelde honderduit, eindelijk zag ze weer eens wat mensen na een jaar thuis te zijn geweest. Het beviel haar goed. Intussen had ik nog niet gegeten en met een hongerige maag door de stromende regen was niet leuk. Pas toen ik weer 120 op de teller mocht reed mijn autootje als een tierelier en kwam ik net voor de avondklok thuis.
Al is februari nog zo fel, het levert zijn vier zomerse dagen wel is een spreuk die Margreet haar moeder ieder jaar aanhaalt. Dit jaar was het zeer overtuigend. Na onze week wintersport kwam de temperatuur ineens zes dagen lang op (bijna) zomerse waarden. Ideaal voor wat werk in de tuin samen met Cees, die volgens ons heel blij was om wat frisse Betuwse lucht te kunnen happen. De moestuin is keurig omgespit en aangeharkt en de peultjes zitten in de grond.
Tegenwoordig kun je in de supermarkt een gratis boek meenemen en ik zie daar vaak juweeltjes staan, o.a. oude boeken die niet meer te koop zijn. Daardoor heeft mijn bibliotheek zich erg uitgebreid en leen ik ook boeken uit aan vrienden.
Dit jaar kreeg ik voor mijn verjaardag een heel speciaal cadeau van de kinderen: een apparaat waarmee ik stempels in papier kan zetten en er geen boek meer kwijt raakt. Ik mocht zelf het ontwerp kiezen en het resultaat is heel mooi en stijlvol geworden. Ik ben er erg blij mee en de hele familie kan er gebruik van maken.
Deze winter blijven we vooral binnen omdat het een aantal weken koud en guur is met vorst en oostenwind en iedereen wacht op de lente. Hans heeft een tak van de magnolia binnen gezet in een vaas met water. Tot mijn verbazing begon na enkele weken het beschermende blad rond de knoppen af te vallen en de bloemetjes open te gaan.
Het is dit weekend Carnaval, Valentijnsdag, PACC contest en IJSPRET! Vooral dat laatste was fijn in deze coronatijd, de Nederlanders genieten er massaal van. Gisteren werden we door Pauline uitgenodigd om in Buurmalsen langs te komen op de koffie. Op hun landgoed Burghmalsen diende de vijver als ijsbaan voor het dorp en in het stralende, maar erg koude weer waren flink wat dorpsgenoten aan het genieten van het schaatsen.
De IJsbar voorzag iedereen van diverse versnaperingen en de koek en zopie smaakte extra goed bij het gezellige vuurtje.
Vanmiddag zijn we naar Rhenen gefietst. Op de heenweg zijn we met de pont naar de overkant gegaan om Noord van de Nederrijn een beetje beschut tegen de ijzig koude wind te kunnen rijden. De terugweg ging over de dijk met de wind in de rug. In de uiterwaarden is er een twee kilometer lange ijsbaan ontstaan tussen de Verhuizense weg en de veerpont. Er waren flink wat mensen sportief bezig. Gelukkig weet ik niet waar mijn schaatsen zijn.
Als er weeralarm code rood wordt afgekondigd verwacht je een totale ontwrichting van het openbare leven. Dat was in Ingen waar slechts zes centimeter sneeuw was gevallen en er door de wind wat sneeuwhoopjes waren gevormd zeker niet het geval. We zijn vandaag zelfs twee keer naar de dijk gelopen en hebben genoten van de mooie witte omgeving.
Al meer dan twintig jaar heb ik een Wilkhahn bureaustoel. Destijds heb ik er 25 gulden of misschien toch al Euro voor betaald, omdat er een lijmvlek op zat. De lijmvlek was er met wat aceton heel makkelijk vanaf te halen. De stoel is niet kapot te krijgen en ik ben al een tijdje op zoek naar eenzelfde exemplaar. Op marktplaats.nl kwam ik vier leren Wilkhahn vergaderstoelen tegen, die precies bij de bureaustoel passen. Voor 25 Euro per stuk en een ritje naar Druten kun je niet sukkelen.
Vorig jaar om deze tijd vierden we vakantie in het zonnige Caribisch gebied en kregen we een mooi kleurtje. Dit jaar komt de gele kleur van onze toverhazelaar die elk jaar weer midden in de winter uitbundig staat te bloeien en ook nog een lekkere geur verspreidt. Benieuwd hoe hij het gaat houden de komende week als er sneeuw en vorst wordt verwacht.
 | Albert op uit de wind |
 | Margreet op uit de wind |
 | pb2t op IC-705 |
| Albert op IC-705 |
| Albert op een frisse neus |
